Evet, 24 Kasým geldi. Bir Öðretmenler Günü’nü daha kutlayacaðýz. Ýnsanýn ilk öðretmeni annesi ve ikinci öðretmeninin öðretmen, öðretmenler olduðu kabul gören bir gerçektir. Anne çocuðu besler, büyütür özellikle konuþmayý, ana dilini öðretir. Kiþiliðin oluþturulmaya baþlangýcý aile içinde özellikle ilk öðretmen anne, aile tarafýndan saðlanýr.

        Yýllar hemen geçiverir çabucak çocuk, bizler kendimizi okulda, öðretmenlerimizin kanatlarý altýnda buluruz. Okulda, toplum içinde yaþamayý, arkadaþlarýmýzla iletiþim kurmayý, çevreyi, doðayý tanýmayý öðreniriz. Daha önemlisi okuma-yazmayý öðreniriz. Yaþam için gerekli donanýmý okullarda ediniriz. Kiþiliðimizin þekillenmesinde biricik kýlavuzumuz her daim öðretmenlerimiz olmuþtur. Külebi’nin dediði:

        “Uzak köylerimizde kuþlar gibi/ her sabah çocuklar size uçar./ Ama küçük, ama büyüyen, ama güleç…/ Alýn benim gönlümden de o kadar.”

        Kuþlar gibi, çocuklar öðretmenlere uçar. Gerçi köylerimizde okullar kapandý! Çocuk sesleri kuþ cývýltýlarýna karýþmýyor köy okullarýmýzda! Biz çoðunlukla kasaba ve kentlerimizde oturan çocuklarýn öðretmenlere uçtuðunu biliyoruz artýk. Kimdir öðretmen? Alnýnda ýþýðý ilk hisseden bir sanatkârdýr öðretmen. O ýþýk bilim ýþýðýdýr, halký aydýnlatan. Bir rehberdir, liderdir öðretmen toplumun en önünde yürüyen. Öðrencilik yýllarýnda edindiði bilgileri sürekli yenileyen donanýmlý, bilgi ve becerileri en üst düzeyde olandýr öðretmen. Kýlýk kýyafeti, davranýþlarý, konuþmalarýyla öðrencilerine ve topluma rol modeldir öðretmen.

Ve biz Türk çocuklarýnýn ebedi baþöðretmenini Mustafa Kemal Atatürk’tür öðretmen.

“Her gün, enginlerden engin/ Yücelerden yüce/ Bir duygu sarar bizi/ Bu sýnýfa girince./ Kürsünün üstünde: Atatürk’üm/ Arkasýnda al bayrak.” “Atatürk benim/ Baþöðretmenim./ Ne öðrendimse/ O’ndan öðrendim…”

 Bugün ülkemizde yurttaþlarýmýzýn okuma-yazma oraný % 95’lerin üzerine çýkmýþsa bu baþarýyý Eðitim Birliði Kanuni ile her Türk çocuðunun ilköðretimini zorunlu hale getiren baþöðretmen Atatürk sayesinde olmuþtur…

        Baþöðretmen Atatürk’ün, Ulusal Kurtuluþ Savaþý sonunda yüz yýllarca geri kalmýþ halkýmýzýn aydýnlanmasýnýn biricik yolunun okullaþma olduðu bilinciyle Milli Eðitim Bakaný olmasýný istediði bilinir. Atatürk yaþadýkça ülkemizde okullaþmaya önem vermiþ, okullarýn açýlmasýna büyük katký saðlamýþtýr. Türk halkýnýn özellikle köylümüzün kalkýnmasý, halkýmýzýn bilinçlenmesi için yadsýnamaz yeri olan Köy Enstitülerinin ön çalýþmasý olan köylere öðretmen göndermek için eðitmen yetiþtirme projesinin fikir babasý Atatürk olmuþtur. Ve “Öðretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktýr…” diyerek genç kuþaklarý öðretmenlere teslim etmiþtir.

Yer karamýzda sorunlarýný büyük ölçüde çözmüþ, halkýnýn barýþ ve huzur içinde yaþamasýný saðlayan devletler ülkelerindeki eðitim-öðretim çalýþmalarýna gerekli önemi aksatmadan önem veriyorlar. Bu çalýþmalarýn en önemli paydaþý öðretmenlerini en nitelikli okullarda yetiþtirip özlük haklarýný gereði gibi saðlýyorlar.

Her ülke nitelikli eðitim-öðretim yapmak ister. Kalkýnma, çaða ayak uydurma donanýmlý, kalifiye kadrolarla saðlanýr. Bu baðlamda genç kuþaklarý iyi yetiþtirmek ancak pedagojik bilgileri yeterli, özgür düþünceli, donanýmlý öðretmenlerle saðlanýr.

Baþöðretmen Mustafa Kemal Atatürk’ün, ulusal kültürümüzü çaðdaþ uygarlýk düzeyinin üstüne çýkarmak için Cumhuriyetin ilaný ile hýzlý bir kalkýnma seferberliði baþlatýldý. Bu seferberlikte en büyük görev öðretmenlere düþüyordu. Bu baðlamda öðretmenlik mesleði en saygýn meslekler gurubu içindeydi 20’li, 30’lu, 40’lý hâttâ 50Li yýllarda. Toplum öðretmene büyük saygý duyar, öðretmenler de uygarlýðýn hiçbir nimetinden yararlanamamýþ yurdun en uzak köylerinde severek görev yaparlardý.

Milli Eðitim bakanýndan en alt düzeydeki yöneticiler tümüyle öðretmenin çalýþmalarýna yardýmcý olurdu. Örneklersek: Biricik düþünceleri halkýn aydýnlanmasý olan Milli Eðitim Bakanlarý Mustafa Necati, (genç yaþta ölümüne Atatürk’ün çocuklar gibi aðladýðý bilinir) Hasan Ali Yücel… Eðitim-öðretim çalýþmalarýmýzda destanlaþmýþ deðerlerdir.

        Günümüzde öðretmenler cumhuriyetin ilk yýllarýndaki gibi donanýmlý yetiþtiriliyor mu ve öðretmenler o altýn yýllar gibi toplumdan gerekli saygýyý duyabiliyor mu? Bu sorulara süslü sözlerle olumlu yanýtlar vermeyi ne çok isterim. Lakin ülkede hala okula gidemeyen çocuklarýmýz var. Devletin görevlerinden en önemlisi çocuklarýn zorunlu eðitimini devlet okullarýnda parasýz yapýlmasýný saðlamaktýr.

 Oysa öðrencilerimizin ortalama  %20’si özel okullarda okutuluyor. 300 bine yakýn öðretmenimiz hiçbir iþ güvencesi olmadan özel okullarda çalýþtýrýlýyor. Ve devlet okullarýna ise kadrolu, sözleþmeli ve ücretli öðretmenler görev yapýyor. Ýþ güvencesi olmayan sözleþmeli öðretmenler ve de ücretli öðretmenlerden ne derece verimli olmalarý beklenebilir. Hele Eðitim Fakültelerini bitirip bakanlýk önünde atama bekleyen genç öðretmen adaylarýnýn ümitsiz bekleyiþlerini nasýl deðerlendirmeli…

Öðretmenler gününü kutlarken ülkemizdeki eðitim-öðretim, öðretmen sorunlarýný da bilmek ve bu sorunlarý çözme yolunda yurttaþ olarak üzerimize düþen görevleri yapma zorunluluðumuz var yarýnlara güvenli bakmak adýna.

Türk Kültürünü çaðdaþ uygarlýk düzeyinin üzerine çýkarmayý hedefleyen, bu uðurda görev yapan öðretmenlerimizin Öðretmenler Gününü içtenlikle tebrik eder,  Hakk’a yürüyüp aramýzda olmayan öðretmenimizi de saygý ve rahmetle anýyorum…