ZAVALLI KÖPEKLER

 Hava çok sýcaktý. Temmuz sýcaðý her yere, her þeye damgasýný hiç çekinmeden vuruyordu. Evlerin doðu yüzeylerini, ikindi güneþi ziyaret etmek üzereydi. Kadýnlar, gölge yerlerde ferahlamak ve sohbet etmek için yerlerini tek tük al-maya baþlamýþlardý.

Sokaða düþmeye baþlayan gölgeler, çocuklarý oynamak için çoktan çaðýrmýþtý. Futbol oynamayý seçenlerle anlaþamayanlar, saklambacý tercih etmiþlerdi. Her iki oyunu istemeyerek oyunlarý baltalama teþebbüsünde bulunanlar da yok deðildi.

Gol olunca, itiþme ve kakýþmalarda, anlaþmazlýklarda çocuklarýn baðýrtýlarý ayyuka çýkýyor; sokaðý ayaða kaldýrýyordu. Onlara balkonlarda oturanlar, bebekleri uyuyanlar zor tahammül ediyor; onlara biraz daha sessiz olmalarý konusunda ikazlar yaðdýrýyorlardý. Çocuklar, bu uyarýlara kulak asmayýnca bu sokaktan kovulma tehdidi ve tehlikesiyle karþý karþýya kalýyorlardý.

Top, oturan kadýnlarýn bir yerlerine gelince bu tehditlere onlarýn “Þimdi topunuzu patlatacaðýz. Gidin, baþka yerde oynayýn!” diye çýkýþlarý ilâve oluyordu. Bu uyarý ve tehditleri arada bir dikkate alan çocuklar, bir süre sonra bunlarý yine de unutuveriyorlardý.

Birbirini kovalayan birkaç köpek, sokakta görüldü. Maç yapan çocuklar, onlarýn görülmesiyle korkularýndan çil yavrusu gibi saða sola daðýlýverdiler. Çocuklarýn oyuna tekrar baþlamalarý konusunda büyük endiþeleri vardý. Çünkü köpekler, bir kere daha zamansýz gelebilirdi. Oyunda nefes nefese kalan çocuklar, bu kaygýlarý nedeniyle biraz olsun soluklanma fýrsatýný yakalamýþlardý aslýnda.

Berat:

 - Köpek möpek gelmiyor, dedi arkadaþlarýna.

Oyuna devam etmek için meydana çýkmýþlardý ki köpeklerin kendilerine doðru tekrar geldiklerini gördüler.

Erdi:

- Köpekler geliyor, diye baðýrýyordu hâlâ.

- Siyah olaný gördün mü? Nasýl kovalýyordu önündekileri, diyerek Erdi, þaþkýnlýðýný gizleyemiyordu bir taraftan da.

Nezahat Teyze:

- Çocuklar! Biraz kenarda durun bakalým! Oyuna biraz ara verin! Bu köpekler, pek tekine benzemiyor, diyerek yine de uyardý onlarý.

Çocuklar, korktuklarý için oyuna tekrar dönme konusunda tereddüt yaþadýlar. Onun için, tehlike çanlarýnýn susmasý için bekleþiyorlardý. Havlamalara karýþan teneke sesleriyle irkildiler. Köpekler, iki evin arasýndan çýkmýþlardý. Öndekilerin kuyruklarýna metal konserve kutularý baðlýydý. Nuri ve Arda’nýn büyük marifetleriydi bu! Ýkisi de siyah köpeði diðer köpekleri yakalamasý için “Kýs!” diye kýzýþtýrýyordu. Oyunun tadý tuzu kaçmýþtý. Kimi söyleniyor, kimi oyunu býrakýp gideceðini ifade ediyordu.

Gürültüleri nedeniyle onlara kýzan, onlarý uyaran Vehbi Dede çocuklara acýmýþtý ki sokaða fýrlayýverdi. Belki de bunu köpeklere acýdýðý için yapmýþtý. Küçük arada, Nuri ve Arda’yý büyük bir sabýrla beklemeye baþladý.

Dedeyi gören Erdi:

- Niye duruyoruz ki? Hadi biz de gidelim Vehbi Dede’nin yanýna!” dedi arkadaþlarýna.

Vehbi Dede’den cesaret alan üç beþ arkadaþý daha çýktý Erdi’nin. Kuyruklarýna teneke baðlý köpekler, soluk soluða kalmýþ; yorgunluktan bitmiþ, kan ter içerisinde kalmýþtý. “Bizi bu kötü çocuklarýn ellerinden kurtaracak bir insaflý yok mu?” diye haykýrarak yalvaran bakýþlarla ikide bir geriye dönüp bakýyorlardý. Vehbi Dede, kendisini fark etmeyen Nuri ve Arda’yý aradan çýkarken ellerinden yakaladý.

- Çocuklar! Allah aþkýna siz ne yapýyorsunuz böyle, diye sordu.

- Hiç!.. Hiç amca! Eðleniyoruz iþte!

- Evladým! Böyle hiç eðlenmek mi olur? O köpekler de birer can sahibi deðil mi? Onlara niçin böyle davranýyorsunuz?

- Eðleniyoruz amca, eðleniyoruz!..

- Evladým! Böyle eðlence olur mu hiç? Sizin arkanýza kutulardan baðlayýp sizi kovalasalar bu, hoþunuza gider mi hiç?

- Gitmez! Ama onlar köpek…

- Evladým! Bakýn! Ayný þey, bizim hoþumuza gitmez, diyorsunuz. O zaman köpeklerin de hoþuna gitmez böyle bir davranýþ. Kendinizi onlarýn yerine bir koyun bakalým! Onlar, insanoðlunun en sadýk ve en eski dostudurlar. Hiçbir mahlûk, boþ yere yaratýlmamýþtýr bu âlemde. Her birinin ayrý ayrý görevleri vardýr. Ne diyor, büyük hoþgörü sahibi Yunus Emre? “Yaratýlaný hoþ gördük Yaratan’dan ötürü.” Sizin yaptýðýnýz bununla örtüþüyor mu hiç? Ne diyor Peygamber’imiz de?.. “Köpekler de þayet birer ümmet olmasalardý onlarýn öldürülmelerini emrederdim.” Onlar da bir ümmet be evladým!

- ....

- Þimdi o köpeklerin kuyruklarýndaki tenekeleri çözeceksiniz. Siz de sizin bu kötü davranýþýnýzýn sonucu oyunu yarýda býrakmak zorunda kalan bu arkadaþlarýnýza katýlacaksýnýz. Onlarla oynayýp eðleneceksiniz. Tamam mý? Anlaþýldý mý söylediklerim?

Nuri ve Arda “Tamam! Anlaþýldý amca!” diyerek yaptýklarýndan büyük utanç duydu. Hem köpeklere kötü davrandýklarý için, hem arkadaþlarýný korkuttuklarý için, hem de onlarýn oyunlarýna büyük bir sekte vurduklarý için onlardan özür dilediler her ikisi de. Fakat Nuri ve Arda yine de diðer arkadaþlarý tarafýndan kabul görmeyecekleri endiþesini taþýyordu. O yüzden onlarýn oyunlarýna katýlma konusunda çekingen ve ürkek davrandýlar. Diðer çocuklar da Nuri ve Arda’dan çekiniyorlardý aslýnda.

Vehbi Dede’nin nasihatleri, ýsrarlý sözleri ve yan bakýþlarý karþýsýnda hepsi de susmak zorunda kaldý. Tenekeleri çözülen köpekler, gözlerine inanamamýþtý. Arda ve Nuri’ye þaþkýn þaþkýn bakýyorlardý. Köpekler, Vehbi Dede’nin yanýna geldi. Ona havlayarak teþekkür ve minnetlerini ifade ettiler. Vehbi Dede, kendisine baþlarýyla sürtünen bu köpeklerin kendisini yalamasýna izin vermedi.

Köpekler, gözden kaybolup gitti. Vehbi Dede, evine doðru yürüdü. Nuri’yi takýmýn biri, Arda’yý takýmýn biri oyuna aldý. Oyun, yeniden kuruldu ve baþladý. Birbirleriyle hemen kaynaþývermiþlerdi çocuklar.

Sohbet eden kadýnlar da bu sonuçtan gayet memnundular. Bir süre çocuklar oyunlarýna, kadýnlar sohbetlerine býrakýverdiler kendilerini.