Neyin en çok can yaktýðý o kadar belirsiz ki… Týpký içimizden geçenlerin baþkasýnýn nezdinde ne kadar belirsiz olduðu kadar.

Can yakmak: Ne de olsa önce can sonra canan…

En çok kimi seversiniz? Hadi itiraf edin?

Sevgiliniz? Anneniz? En yakýn dostunuz?

Yanlýþ cevap… Önce egonuz. Elbette vardýr yanlýþ giden bir þeyler hayatýnýzda. Hiç inkâr etmeyin. Hangimizin hayatý dört dörtlük olabilir ki. Ýlla ki vardýr mustarip olduðunuz bir þeyler ya da haz etmediðiniz insanlar.

Ölçüt ne olabilir sizce? Hayýr, hayýr sizden bahsetmiyorum. Kastým kimi neye göre deðerlendirip hükme varýrsýnýz?

Benzerlik teþkil eden yönleriniz mi yoksa farklýlýklarýnýz mý?

Benzer olmak iyi mi kötü mü bu da tartýþýlýr. Bu sefer rekabet duygusu kýzýþýp bir þekilde öne geçmek gelir ilk sýrada. Birinci ya da ikinci hatta sonuncu. Nedir ki kýstas. Hýrs mý yoksa maddiyat mý?

Birbirinden sýdký sýyrýlmýþ onca insan ve durduk yerde birilerini kýrýp darmadaðýn etmek. Belki de sayýsýz yalanla donatmak ortamý. Ne de olsa yalanlarýný sýrrýný kim çözebilir ki…

Ve eksiklik diye ne addediliyorsa. Ne de olsa kazýk kakacaðýz dünyaya. En iyisi, en güzeli, en baþarýlýsý ve mükemmel gibi sayýsýz niteleme sýfatý adýmýzýn baþýna eklenen. Ya da kart vizitlerimizde yazan o þaþalý unvanlar.

Kariyer, maaþ, unvan ve pek çok sosyal faktör. Olmasý gereken zaten tam manasýyla bu fakat tek farkla: Azýcýk hassasiyet, bol miktarda anlayýþ ve içten yaklaþýmlar insan olduðumuzu hatýrlatan.

Bir þekilde denge korunmalý ve herkes bir iþin ucundan tutup dengeyi devam ettirmeli. Ama o kadar çok zayiat veriyoruz ki. Evet, göreceli ve zaman zaman anlaþýlmasý zor ama imkânsýz da deðil diðer yandan. Karþýmýzdaki anlamasa da içimizi okuyan Ýlahi Gücü göz ardý ediyoruz ne yazýk ki.

Kýrmak hele ki bile bile can yakmak. En zayýf noktasýndan vurmak.

Ne olsa görmez ya da duymaz. Hatta gözünün içine soka soka bunu vurgulamak. Çok basit bir nokta belki de ayrýþtýrýldýðýmýzý sandýðýmýz… Evet, ayrýþtýrýldýðýmýzý sandýðýmýz. Basit ya önemli ama ne varsa bizi ayrýþtýrdýðýna inandýðýmýz.

Ne olabilir ki… Binlerce faktör belki etken belki edilgen ama Allah’ýn nazarýnda sýfýr tolerans. O kadar eminiz ki kendimizden yarýnýmýzý düþünmeden el atýyoruz ve zarar veriyoruz bazen farkýnda olmadan bazen de üstüne basa basa…

Sevgi denen o kutsal kelimeye deðinmedim bile. Zira kolayca tüketilen bu kelime pek bir anlam ifade etmiyor insanlarýn nezdinde kendilerini ve egolarýný sevmeleri haricinde. Ya da anlýk ve göstermelik sevgiler ya da alýþkanlýk haline gelmiþ birliktelikler: Ýster kadýn ister erkek.

Ýstisnalar olmaz mý… Ama ne yazýk ki istisnalar kaideyi bozmuyor.

Kaideler, öðretiler, öngörüler ve sayýsýz itham hatta nefret hatta ikinci sýnýf muamelesi yapan þahsý muhteremler.

Kýsýtlý bir gözlem alaný ama unutmamalý ki istatiksel analizler de belirli gruplar dâhilinde yapýlan ön inceleme ve araþtýrma neticesinde sonuca ulaþýyor.

Ne dramlar yaþanýyor belki yakýnýmýzda belki de uzaðýmýzda. Ne mutsuz hayatlar koþullanmýþ düzenle sýrf uyuma dâhil olmak adýna. Kurallar, bilindik ne varsa ama ya iç yüzü…

Uyum saðlamak adýna bürünülen roller de cabasý. Üstün bir performans olduðunu da yadsýyamayýz doðrusu. Ne de olsa usta oyunculara taþ çýkartýrýz.

Hele ki sorsalar aðýz alýþkanlýðý:

-Nasýlsýn?

Cevap vermeye çekinir olduk.

-Ýyiyim.

Ya perde arkasý…

Ya da:

-Hiç sorma.

-Noldu, anlatsana…

Aþaðý tükürsen sakal yukarý tükürsen býyýk. Empati çok sýk telaffuz ettiðimiz bir sözcük belki ama ne yazýk ki ihtiva ettiði anlamý bir türlü hakkýyla yerine getiremiyoruz. Gerçek anlamda vakýf olsak önce kendimize ve karþýmýzdakinin durumuna hesap gününden bu kadar korkmazdýk. Ama yeri gelince ne güzel çalýþtýrýrýz savunma mekanizmalarýmýzý. Ya yüreðimizden geçenler… Ya dilediklerimiz… Ya gerçek duygu ve düþüncelerimiz…

Harcýmýzdaki malzeme eksik kýsaca. Hamurumuz yeterince yoðrulmamýþ. Ve çoðu þey sözde kalýyor. Allah’ý anmak adýna emin olsak da kendimizden yeri geliyor acýmasýz bir kimlikle kolaylýkla yerin dibine sokuyoruz her kim ise hedef tahtamýz. Bu bir yabancý bile olabilmekte. Bir þekilde eksikliklerimizi bertaraf etmeliyiz içine düþtüðümüz kompleks denen o hayvani duygu ile ve arýnýyoruz insanlýðýmýzdan.

Genele mal etmek ne derece doðru olur, tartýþýlýr. Zira bu gibi saptamalar demek deðil ki yakýnýnda ya da uzaðýnda insanlar olmayacak. Elbette güven ve hakkaniyet duygusu henüz varlýðýný yitirmedi ama bu da demek deðil ki dört dörtlük insanlarýz.

Günümüzün gerçekleri hatta dünyanýn kurulduðu ilk günden bu yana süre gelen bir süreç. Ve ne yazýk ki deðiþen þartlar, sunulan imkânlar ve malumunuz imkânsýzlýklar pek çok mefhumu alýp götürdü bizlerden: Has sevgi gibi, gerçek insan gibi, güven duygusu gibi bizi sarýp sarmalayan. Ya da gerçek aþk, karþýlýk beklemeyen insani iliþkiler ve aklýnýza ne gelirse…

Hep derler ya: Allah iyilerle karþýlaþtýrsýn. Bize de gereken tam anlamýyla bu. Saðlam dostluklar, þüphe götürmez birliktelikler, birbirinden emin arkadaþlar ve söylenmeyen yalanlar. Belki de görmezden gelmek lazým yeri geldiðinde ve fazla umursamamak. Bu da aþýrý alýngan birinin nazarýnda zor bir seçenek ama yine de uygulamaya deðer.

Yine de ümidi kesmemek lazým. Öncelikler kendimizden ve kim varsa yakýnýmýzda uzaðýmýzda. Varsýn yanýlma payý bulunsun yaptýðýmýz seçimlerde. Buna da hayatýn tadý tuzu diye baktýk mý döngüye dâhil olup uyum saðlamak o kadar da zor olmayacaktýr.