Buðulanmýþ bir pencere önünde durduðum ve kerelerce yazmaktayým adýmý. Devamý yok hiçbir cümlenin. Telafisi de yok kýrýlan ne varsa gönlümü kanatan.

Ne çok teferruat ne çok edim ne çok izlek arda kalan.

Noktanýn izdüþümü kadar baskýcý aslýnda hissettiklerim. Kaçýp gitme arzusuyla yanýp tutuþuyorum. Buharlaþmak ve görmeyen gözleri ile dokunurlarken ruhuma.

Acýyor hem de nasýl.

Kanýyor tüm o ýsýrýklar.

Bir fikir bir hayal ve hiçliðe tekabül eden ne varsa kýyýsýnda tüm o söylencelerin…

Ýnsanlarýn senkronize halleri. Tüm enerjinin yayýlýmý ile çarpýlan ve çarpýtýlan istemsizce.

Vakýf olmak kadar sýnýrlarý ihlal edilmiþ bir devinim dönenip dururken eksenimde.

Bitimsiz bir tahakküm her daim süre gelen ve biteviye yükümlü kýlýndýðým çözmekse evet, çözmek o semavi özü. Boynumun borcu ne de olsa. Tek sorumlu olduðum merci yine de insanlarýn anlamamakta direndiði.

Her bir satýr bir enstantane aslýnda þu silik hayatlardan. Üzerlerini fosforlu kalemle çiziyorum eþleþirken yol üstünde rast geldiðim kim varsa.

Bazen uçuk pembe gölgeler bazen simsiyah koyultulmakta hissettiðime kani olduðum ve o duraðan seyri yol üstünde durup da koparttýðým her bir çiçek ve ciyaklarken koparmaya kýyamadýðým zaman zaman çýðlýklarýna kani olduðum o melun yapraklarý ile ayrýlmaz istemezken köklerinden.

Gitsem keþke ama nereye…

Kaç kez yeltendim oysa ve her bir edimde sil baþtan hayat.

Sevebilir miyim yeniden peki? Ne zaman pes ettim ki, deme hakkým olsa keþke ve keþke ruhumu kemiren þüpheyi koparýp atsam. Derinden ve sessizce kemirilirken ruhum demleniyorum her yeni gün ve direniyorum deðiþmemek adýna. Nefsin çukurlarýna düþmemek tek gayem ve sýyrýlmak ait olmadýðým o komünün sýradan bir üyesi olarak addedilsem de…

Olduðum gibiyim ve herkes kendince zannýmca eþleþme gayesi gütmesem de farklýlýðýmýn farkýndalýðý çalýp çýrpan tüm hevesimi.

Tanýmsýz çoðu duygu

Sayýsýz mekân izafi aslýnda

Varmak adýna

Çok ama çok uzaklarda saklý…

Günlerden bu gün ve duygulardan imkânsýz. Seyri âlemindeyim yine devranýn kuþbakýþý olsa da tek namzet anlamak adýna bilinmezi kar bildiðim ne çok duygu ve adsýz kahramanlarý þu kalbin.

Cinsiyetler izafi ne de olsa. Ne de olsa hükmeden tek güç ve Ýlahi Adalet. Bir yanýmda çocuk ben bir yanýmda yaþý kemale ermiþ bir varlýk. Varlýksýzlýkla imtihan edildiðim kim bilir kaçýncý faslý þu garip gönlün. Ehli keyif alabildiðine ve fazlasýyla maðdur hatta maðrur bir yenilgi kerelerce iþgal edilmiþ olduðum ve kontaðýný çoktan kapadýðým kara kutu.

Mil çekilmiþ gözlerime belli ki… Belli ki yine uçuyorum ayaklarýmýn kim bilir kaçýncý kesiliþi yer bildiðim o düzlemden.

Kaç milyonuncu boyutta kulaç attýðým ise koca bir bilinmez.

Eþkâlini bilmediðim ne çok insan ve vicdanýmýn sesi nüksederken gecenin bir vakti…

Kaçýncý ömrün kaçýncý baharý kaçýncý sanrýsý hatta kim bilir neyin tahayyülü bir bilinmezde yol alýrken vicdanýmla baþ baþa.

Kaçýncý söylem Tanrý’nýn duymakta usandýðý hatta vakýf olamadýðým o saklý yarýnlar içinde üç beþ izlek dünden kalan.

Anýn izdüþümü her yeni güne gebe iken gece.

Günün tüm kazanýmý belki de biriken içimde ve bir bir döküyorum eteðimdeki taþlarý bir yandan eþelerken topraðý.

Tanýmaksa insan denilen eþref-i mahlûkatý iþte iþe yine kendimden baþladým onca örselenmeye inat. Mazoþist bir ruhun yanýlgýsý mý tüm olup biten yoksa görmez gözlerimle el yordamý ilerlerken…

Teneffüs ettiðim þu havada saklý ne çok molekül var kim bilir ve tüm o kimyasý ruhumun neye tekabül ettiðini bilmez iken yarýnlarýn ve tüm o yarýmlarým hala bütüne ulaþamamýþken.

Sefil ve yordanasý kimlikleri ile arz-ý endam ettiler kaçak ruhlar ararlarken izdüþümlerini ve gölgelere sýðýnýrken sýrlar, bir bir örtüyorum üstlerini. Sözüm ona gizliyorum ve sýðýnýyorum o sis perdesine ulaþýlmamak adýna.

Serzeniþleri ayyuka çýksa da isyanlarý zaten günah unsuru.

Bir çocuk görüyorum koþturup duran. Ha düþtü ha düþecek. Annesinin umurunda bile deðil. Ýyi de bana ne oluyor ki ve kollarýmla sarýyorum veledi. Annesi kýzgýn ve öfkeli. Çocuk mutlu ben ise huysuzum. Suçumu biliyorum aslýnda ama yine de sindiriyorum içimdeki telaþlý beni.

Bir kadýna rast geliyorum. Yaþlý ve çok zayýf. Bu sefer içimdeki o sakil merhamet cývýldýyor ve dinliyorum iç sesimi. Bir selam gönderiyorum belli belirsiz. Kadýn fazlasýyla þaþkýn ve etrafýna bakýyor. Belli ki selamýn muhatabý kim, anlayamadý.

Anlayamadýðým pek çok hiçlikle dolu gün bir diðerinden farksýz yine.

Ýftar vakti gelmek üzere ve ürkünç gölgeler sýðýnmýþ batan güneþe bir yanda ezanýn o efsunlu sesine odaklanmýþ iken sayýsýz insan. Þükür vesilesi þu güzel akþam vakti ve koþturmakta insanlar görevlerini ifa etmenin verdiði o huzurla.

Merhamet diliyorum Tanrý’dan. Sadece O’ndan istiyorum içimde ne varsa dile getiremediðim. Yine dile getiremesem de içimi okumasýnýn verdiði rahatlýkla o merhameti tüm insan yüreklerine ekmesini diliyorum.

Ýnsanlar bir oraya bir buraya koþturmaya devam ediyor ve devinmekteyim nazire edercesine insanlara. Týklým týklým ruhum belki yorgun belki ayýk belki uykulu ama asla pes etmeyi düþünmeyen.

Kasvetengiz aðaç kovuklarýnda saklý büyülü sýrlar. Her þeye raðmen dününü gömüp ayakta kalan nice insan. Ne görüyorsam bir bir kayýt ediyorum bilincimin derinliklerine ertesi gün kullanmak adýna. Ne çok gözlem ve nasýl bir yorgunluk katsayýsý. Ýzafi bir neþe deðil asla içimde saklý olan bilakis büyük bir umut birikintisi yarýna dair.

Ýmgelerin coþkusu mu yoksa bel baðladýðým yoksa yeni bir fýrtýna mý tozu dumana katacak ve yine beni benden edecek… Ne olursa olsun toz konduramadýðým tüm o varsayýmlar andan deðil yeni yarýnlardan mükellef ruhumun tüm direncine raðmen…