Ramazan bayram namazýný kýlýp, camide cemaatle bayramlaþtýktan, birbirimizin bayramýný kutlayarak birbirimize sarýldýktan sonra eve doðru yola çýktým ve o anda çocukluðum ve bayram sabahý aklýma geldi, neden mi çünkü sokaklarda hiçbir çocuk yoktu da ondan! Çocukluðumda yani 6 -7 yaþýnda iken yani 1970’li yýllarda, bir yeni lastik ayakkabý, bir gömlek ile yatar sabah ezanýndan önce kalkar, mahallede camiye gidenimiz gider, gitmeyenler kapý önünde bayram namazý bitiþini bekler namaz bittiði ve camiden dönenler geldikten sonra, sofrada bir iki lokma atýþtýrmadan bayram þekeri ve harçlýðýmýzý toplamaya, neþe içinde koþardýk… Yýllara tanýklýk eden çocukluk bayramlarým, keþke o günkü gibi neþeli sevinçli olsa tüm bayramlar… Hele o dostluklar,komþuluk sevgi saygý  ne kadar güzeldi tarifini anlatmaya heceler yetmez, þimdi nereye kaçtýnýz,nereye saklandýnýz bilinmez! Ararým bulunmaz!

Neyse devam edelim bütün mahallenin kapýlarý açýktý ve açýk kalýrdý zaten o yýllarda, kapýlar hiç kapanmaz hep açýk kalýrdý kapýlar. Neþemiz ile mahalle þenlik havasýna döner, büyüklerimiz bize gözlerinde sevinç, yanaklarýnda eksik olmayan tebessüm içinde bakar, bayram harçlýklarýmýz verirdi. Muhakkak herkes bir biri ile bayramlaþýr, her ev ziyaret edilirdi. Evde yapýlan ev baklavasý ve sütlacýn tadýna doyum olmazdý… Gerçi o zamanlarda yokluk çoktu, kuyruklar çoktu ama mutluluk hiç eksilmez sevgi saygý her daim var idi. En güzeli ne idi bilir misiniz sýký durun söylüyorum oyun alanlarý yani çoktu, bomboþ arsalar, tarlalar etrafta dolu idi, seç beðen oyna misali hiç karýþan olmazdý, þimdiki gibi yolda minibüs takside geçmezdi, çünkü yoktu o zamanlar, payton vardý ve þehre gitmek için iki üç tane minibüs vardý.

Þekerli macun vardý o dönemlerde, kaynana þekeri dediðimiz siyah þekerler birde þehirde ayý oynatanlar gelirdi, haydi koca kýz kadýnlar hamamda nasýl bayýlýr derler ve zavallý ayýda yere yatarak gösterirdi… Daha sonralarý yaþým 10 yaklaþýnca kitap, hikâye Tarkan ve teksas… Çizgi roman okuma hevesim baþladý, kazandýðýmý onlara yatýrýr büyük bir huzur neþe içinde okurdum… Bu aralarda sinemaya merakým baþladý ve her bayram günü Kartal Tibet’in oynadýðý Tarkan, filmi gelir ya da Zeki Alasya-Metin Akpýnar veya o zamanlar yeni olan Kemal Sunalýn filmleri gelirdi ve ben ilk matine’ye yetiþir, o kalabalýk neþeli bakýþlar içinde filmi seyreder evin yolunu tutardým.  Bize ve komþulara bu üç günlük bayram az gelir, üç gün devam eden ziyaretler ile tüm akrabalarýn ziyareti bitmezdi. Rast gelirse atlýkarýncalý oyunlarýn olduðu luna parklar kurulurdu, oraya giderdik ailece, birde o dönemlerde,telefon hiç bulunmazdý evlerde sadece PTT ‘de vardý bayram tebrikleri,  bayramlar da kartpostallar birkaç selam dua ve tebrikler yazýlýr ve bayramdan çok önce postaya verilirdi.

Þimdi apartmanlarda yaþayan çocuklara anneler babalar aman oðlum kimseyi rahatsýz etme, ayýptýr sözleri ile çocuklarý bu bayram coþkusunda mahrum býrakýyorlar. Þimdi Ankara’da ikamet ediyorum bayram boyunca eve ya üç çocuk ya da dört çocuk gelir þekerini harçlýðýný alýr gider fazla gelen giden olmaz, Üzülürüm ama elden de bir þey gelmiyor! Bir kaç defa komþularýma gittim, onlar gelmeyince bende irtibatý kestim, yolda görür isem bayramlaþýyorum yoksa ne bayram coþkusu var sitelerde büyük þehirlerde, pardon unuttum büyük þehirlerde-Sahil kasabalarýna tatil gittikleri için-komþu bayramlaþmasý da kalamadý gitti,  evet evet gönüllerin ziyareti yok artýk, tatil var boþa para harcama zenginliði var vesselam.Çocukluðumuz artýk bize uzak kalan bir düþ, uzakta bize üzgün bakan bir þehir. Her ne yaparsak yapalým gidemeyeceðimiz ama unutamadýðýmýz tek yer orasý. Bu bayramda baþýnýzý aðrýttým kusuruma bakmayýn, hakkýnýzý helal edin, Mübarek Ramazan Bayramýnýz Mübarek olsun kardeþlerim… Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)