B/ölüm ve çýkarýmý yeniden isimlendirilecek bir öðreti ne de olsa zifiri karanlýðýn künyesinde baþ tacý mevsim.

Kopuk baðlaçlar sanrýlar coðrafyasýnda, tanrýsýný arayan güneþ ve hegemonyasý.

Diri ve ketum izlek bir saltanat sürercesine kallavi derinlikte kum birikintisine basýp da saðanaðý kümeliyor gölgeler derli toplu bir ölüme selam veren karanlýk yüklü mahrem.

Servi aðaçlarý ve küredikçe kökündeki kazýntýyý aslýnda saðaltmak dünü ve konuþlu olduðu hüznü.

Dip boyasý gelen melekeler ve uçuþan pembe bulutlar zaaflarýn tutanaðýnda birer methiye adýyor gölge ve boyutsuzluk sancýlý eksende sanrýlý bir dipfriz.

Þimdi müspet ve menfi tüm olgular selama duracak sonra da saðanaðýn kolladýðý o aðaç dallarýna serilecek kopuk yapraklar ve kopuk baðlaçlar.

Kanan eziyet ne de olsa meziyeti karanlýðýn ve uçuþan methiyeler bir saðanak ki rehaveti kandan; bir rahmet ki kubbenin dolaylarýnda iç içe geçen yargýlar.

Köhne bir lahit mi yoksa mevsimin özrü iken soðuk ve baðnaz satýrlar ve iþte þair kadar sýra dýþý belki de þiar edinesi o kümülatif hacimde birer birer deþiliyor izafi çukurlar.

Gömmeye ne hacet?

Görmek mi? Akla zarar.

Bir g/örüntü ihlali ise ne gam ne gam…

Suretlerin pembesinde mavi kanatlý þarkýlar bir kuþa özeniyor bir de kumaþý satenden gelinlik dikiyor martýlar kanlý týrnaklarýnda sayýsýz iðne ve kan çanaðý gözlerinde iblisin nice lanet pekiþiyor ve pembeleþiyor da bulutlar.

Düðün konvoyu geceyi mezarlýkta geçiriyor ne de olsa çoktan telef oldu arzular.

Mutluluk ne haris bir düþ/müþ meðer.

Mutlak mutlakýyet ise sýra dýþý bir havadis.

Kukumav kuþlar coðrafyasýnda salýnýyor yörüngesi kayýp sesler ve sedasý zifiri bir yalnýzlýða muktedir, þehir aydýnlanmayý bekliyor ve ekliyor Tanrý:

‘’Azýcýk daha sabredemediniz.’’

Bir maruzat dillenen ve nidasý yitik yarýnlar, demli mizaçlarda yosun tutan acýlarla örüyor saçlarýný kaderin dert yüklü her sayýklama aslýnda gerçeðin ta kendisi.

Çapkýn bir minval sözcük avýna çýkan þahin berduþ bir rakýmda çýðlýk çýðlýða.

Týrnaklarý dibinden sökülmüþ sýrlarýn ve mafya mutluluk ne de olsa tereciye tere satan o tefeci, yoksunluða kýlýf dikiyor ve tek seferde çekiyor içine göðün rakkasesi iken martýlar, kayyum atandýklarý o minvalde insan kýlýðýna girip sudan sebeplerle linç ediyor evreni.

Saðaltým maðduru bir gök kubbe ve olsa sesinden korkuyor yarýnlarýn: kuluçkada yatan kuþlarýn esareti dolunayýn kanlý gözlerinde bir saltanat sürüyor adeta ve sýrlarýn surlara serildiði þehir mafyasý.

Lakayt bir rüzgâr kimi zaman ardýný toz dumana katan ve geniþ mezhepli bir bulut aslýnda içindeki boþluða hükmeden o gün ýþýðýný yok sayýp sadece geceye dikerken gözünü.

Ölümü irdeleyen yalnýzlýk bakir notalarýn da kâbusu o sol anahtarý ve zincirleme melodilerden ibaret bir müzik kutusu kimi zaman dans eden bir denizkýzý mavi gözlerinden kumlar sýzan ve gövdesinin yarýsý insan yarýsý balýk.

Derdest edilmiþ cihan bir nebze de olsa renk vermiyor ve fermanlar imzalanýyor kanatlarýna aþkýn, dolunay serili ve kýlý kýrk yaran âþýk ne de olsa seferi bir ölüm tanrýsý kozasýndan taþan ahkâmlar deðil de feleðini þaþýran çivit mavisi gözlerinde ölümcül bir sese yanýt veriyor hükmünü süren yalnýzlýk.

Geviþ getiren her damla, asýlý kaldýðý o saðanakta kurþun döktürüyor dünde kaykýlan bir mizansen ki sükûnet diliyor evrenden ve sadece içindeki boþluðu karalýyor kumaþý yýrtýk pelerinden taþan dolgun kanatlarý ölüm meleðinin ve karaçalý misali yitimini baþlatýyor zaman ve kâbuslara zemin hazýrlayan firari gerçekler tek seferde tek geçiyor maziyi belki de yarýndan medet uman kumaþý ölümün aslýnda kayalarda takýlý kalmýþ ölü gelinin duvaðý elbette sarkacýn denk düþtüðü kör noktadan gayrýsý yalanken.