Ezelî Varlýða Candan Vurulan Âþýklar*

Bugün hangi konuda yazacaðým konusunda kararsýz kaldým diyemeyeceðim seçeceðim sadece konuyu! Bulmak için yazdýðým þiirlerden gönlü güzel siz kardeþlerimin eserlerin okumaktan, aklýma gelmedi desem yeridir. Aklýmda þiirler geziyor gezerken sizlerin gülüþleri etrafýmý sarýyor… Öyle ise konumuz yine þiir olsun.

Halk edebiyatýmýz, insanýnýn çeþitli ruh hâllerini dile getiren zengin þiirlerle doludur.

“Ellerin mektubu gelmiþ okunur,

Benim yüreðime hançer sokulur.” …

“Bu ellerin taþý hiç bana deðmez,

 Ýlle dostun gülü yaralar beni.”

Þiirle ilgili daha pek çok örnek sýralayabiliriz…

“Anasýnýn bir tanesini hor görmesinler.”

Gibi basit görünen bir dize bile, yabancý yere gelin gidecek bir genç kýzýn kaygýlý hâlini ne güzel dile getirmektedir. Ýþte þiir iþte duygu ve his yoðunluðu. Uzun söze gerek yok kýsa ve öz!

Dil yaþayan bir varlýk olduðumuzdan dolayý kültürel hayatýmýzýn karþýlýklý anlaþmanýn ilk þartýdýr. Bazen bu dilimiz ekonomik ve teknolojik geliþmelere baðlý olarak zaman içinde deðiþir, lakin gelin görün ki þiir asla deðiþmez yazýlýnca kâðýda gönüle silinmez mürekkeple yazýlýr ve kalýcý olarak kalýr. Ne demiþ bir yazarýmýz?

“Türkler bulunduklarý, yaþadýklarý coðrafyada ya birlikte yaþadýklarý topluluklar ya da komþu milletlerle özellikle kültür sahasýnda etkileþiyorlar. Bugün Ruslar ile uzun yýllar birlikte yaþayan Bakü ve civarýndaki Azeriler Rusçadan, Ýranlýlar ile uzun müddet birlikte yaþayan Tebriz ve civarýndaki Azeriler Farsçadan etkilenmiþlerdir. Kerkük, Süleymaniye, Erbil, Telâfer ve civarýnda yaþayan Türkmenler Arapçadan etkileniyorlar. Türkmen, Özbek, Kazak, Kýrgýz, Tatar soydaþlarýmýz da Rusçadan etkileniyorlar. Urumçi, Hoten, Aksu, Komul, Turfan ve civarýnda yaþayan Uygur soydaþlarýmýz da Çinceden etkileniyorlar. Komþularýndan etkilenenler arasýnda Türkiye Türkleri de var. Limon, liman, lodos, poyraz, anahtar, kilit gibi yüzlerce Rumca kelime dilimizde yaþýyor”

Kuþlar üstünde gezer, gurbete düþmüþ kuþlar,

 Yaþlý bir göz gibi sahraya bakan penceremin;

 Bu daðýn gülleri, derdim ki, neden solmuþlar?

Beddua ettiði yermiþ meðer âþýk Kerem’in!

Þiirin tamamýný okuyalým mý?

Daha gün batmadan üstünde beyaz Erciyeþ'in
Bürünür tarlalarýn, bahçelerin rengi yasa;
Karlý bir burcu gezen nuru donarken güneþin,
Atlýlar, kafile halinde dönerler Talas'a.

Yükselen manzara yalçýn, sularýn hüznü derin;
Bazý þirin görünür, bazý da korkunç etraf.
Hepsi bir baþka tahassüs veriyor lalelerin;
Kimi þehvet gibi kýzgýn, kimi sevda gibi saf.

Meyveler yollara yer yer dökülür meþcereden,(aðaçtan)
Asmalar yemyeþil örter yamacýn her yanýný;
Kim bilir, hangi bir ummana giden bir dereden
Yol alýr köylü kadýnlar, sürerek hayvanýný.

Kuþlar üstünde gezer, gurbete düþmüþ kuþlar,
Yaþlý bir göz gibi sahraya bakan penceremin;
Bu daðýn gülleri, derdim ki, neden solmuþlar?
Beddua ettiði yermiþ meðer âþýk Kerem'in!

Ben de bir türlü garip Âþýk’ým, Aslý'mdan uzak;
Ben de ah etsem eðer karþýki daðlar kül olur.
Gerilir, teþne dudaklar gibi çatlar toprak;
Maveradan bana aðlar gibi sesler duyulur.

Anlarým ruhuma zulmet cereyan ettikçe
Neþemin týlsýmý hala o demir pençededir;
Bir siyah dev gibi yaklaþtýðý esnada gece
Ruhum iþkencededir, benliðim iþkencededir...

Faruk Nafiz Çamlýbel

Han Duvarlarý þiiri

Duyguyu hisleri hissettiniz mi benim gibi. Nasýl unutulabilir ki insan böylesine güzel gönüllü þairlerimizin güzel þiirlerini?

Hüsran

Buldu Mevlâ'sýný Leylâ'da zaman imreleri;( Delicesine âþýk olan, aþka müptela olan-lar)
Postu devretti ham ervaha(ruhlar) göçen âþýklar.
Bizi gerçekten usandýrdý yalan dünyada,
Yarý Allahsýz olanlar, yarý Allahlýklar.

Faruk Nafiz Çamlýbel

Okudukça düþünüyor düþündükçe okudukça þiirle doluyorum.

Sonsuz Rü'ya

Ezelî varlýða candan vurulan âþýklar,
Ses alýr ta ötesinden ebedî dünyanýn.
Yerin altýnda devam etmesidir bence ölüm,
Yerin üstünde görüp geçtiðimiz rü'yânýn.

*Faruk Nafiz Çamlýbel

*Han Duvarlarý

Bir dörtlükte ne güzel anlatýlmýþ hayat ve ölüm! Hayran kalmamak mümkün mü acaba? Geçen zaman içinde zamaný aný dünü bugünü anlatan, bizimle bir bütün olan duygu ve hislerin yoðunluðu, bize gülümsemesi elimizden tutmasý bütünleþmesi, sonsuzluða giderken beklediðini söylemesi. Ýþte þair sadece kendisini dünyasýný yaþamýyor yazmýyor, bizleri öteleri yazýyor ve anlatýlýyor, silinmez gönül kalem diliyle onlara ve sizlere selamlar vererek yazýmý noktalýyorum.

Mehmet Aluç