Kavgalý Bir Çekiþme

Ýleride bir topluluk var kavgalý çekiþmeye benziyor, hatta hýzlý bir aksiyon var yalnýz bu aksiyon, iyi bir sonla bitmeyecek, arada meþrebine uygun olmayan söz ve hareketlerin uygunsuz salýnmalarý, kavgaya götürecek gibi sanki! Yaklaþalým bakalým neler oluyor, ne konuþuluyor. Aralarýna karýþalým bizde olaya dâhil olalým hayýrlýsýyla, yoksa kenar köþede izleyelim. Bu karýþmak kaybolmak içinde yok olmak anlamýnda deðil, beraberce ayný hisleri paylaþmak babýn da söyledim. Karýþmak öylesine kolay deðildir zaten. Zaten bilirkiþimiz Kemal Bilir Söyler bu konularda güzel söyler. Onun eserlerini okurum hiç kaçýrmam, matbaa da basýlýr basýlmaz sýcaðý sýcaðýna elime ulaþýr, aramýz kendisiyle çok iyidir. Yayýnlanmýþ beþ eseri vardýr.

1.      Orta Yerde Durmak

2.      Orta Yerde Duranlarý Seyretmek

3.      Orta Yerin Ortasýnda Durmak

4.      Ortalýðýn Hal Hareketine Göre Davranmak

5.      Ortalýða Karýþmak (bu karýþmak gitmek sessizliðe kaçmak kimsenin bulamamasý anlamýnda deðildir)

Beþinci kitabýnda birkaç paragraf okuyalým. “Karýþmak yemeðe tuz atmaya benzer, sýcak yemek içinde yanarken karýþmak yakýcý olabilir çoðu zaman, yemek piþtikten sonra tuzsuz yemeðe tuz atmaya benzer ki az yakýcýdýr. Dünden kalan yemeðe tuz atmaya benzer ki bu, en güzelidir, anýnda karýþmaktan ziyade, ortalýk durulunca ateþi düþünce karýþmak gözlemlemenin sonucunda olmasý en doðrusudur.”

Öyle ise önce az uzaktan bakalým, neler oluyor.

-Düðüne üç gün var, düðün salonu yýkýlmýþ bunu kabul etmeyiz. Düðün salonu olmadan ben kýzýmý evden, telli duvaklý çýkarmam.

-Biz üç günde, hangi düðün salonunu tutalým? Hepsi dolu yaz günü, düðün ayý bu mümkün deðil. Mahallede kapýmýzýn önü geniþ, orada yapalým gitsin.

-Olmaz efendim, ben kýz babasýyým olmaz!

-Olur, efendi olur bende oðlan babasýyým!

Etrafta en az yirmi kiþi var, her bir aðýzdan çýkan söz duyulmuyor, ben duyulanlarý yazdým. Az sonra kavga çýkacak belli. Buna bir çare bulmak gerek, gerekte baksana kýz babasý olmaz diyor da olmaz. Oðlan babasý da düðün salonunu yýkmadý ya. Ýyi ki düðün anýnda yýkýlmadý maazallah baþlarýna, þükür edeceklerine… Bir arabulucu gibi yaklaþtým. Bu ara buluculuk meziyetim, define ararken altýn bulan makine gibi altýn madenini bulan makine gibi doðruyu bulan gibi mi olacak bakalým. Bu ara bul gibi deðil, arayý bulucu anlamýndadýr. Ýsterseniz Kemal Bilir Söylere bir soralým, bence gerek yok burada kendimi az test edeyim. Her zaman hizmeti devletten beklememek gerekir yani, az taþýn altýna ayaðýmýzý sokalým. Kavganýn havasý boðucu olmaya ve karþýlýklý olarak her iki tarafý kesin boðacaða hatta kanlý bir þekilde sonlanmaya doðru götürecek gibi, öyle seziyorum. Seslerin tonu bozuk ve yüksek volümlü çýkýyor, sesin volümü de yüksekten çok yüksek, kulaklarý saðýr edecek derece! Birde gördüðüm kadarýyla tansiyonlar yükseliyor, bu yüksek tansiyona sarýmsak iyi gelirde, þimdi nereden bulacaðýz bu kadar sarýmsaðý hemen. 112 arasam gelmesi on on beþ dakikayý bulur. Yaklaþtým.

-Hey ne oluyor bakalým? Nedir bu gürültü patýrtý?

Herkes bir anda sustu. Vay be ne müthiþ adammýþým bende, bir lafýmla herkes sustu bravo bana.

Kýz babasýna döndüm.

-Sen kýzýný seviyor musun?

Ters ters yüzüme baktý.

-Elbette ki seviyorum bu nasýl söz?

-Benim anladýðým kadarýyla sevmiyorsun sen! Mesela düðün yapýlan günde, düðün salonun çatýsý, Allah korusun baþýna düþseydi üzülmez miydin sen?

-Allah korusun elbette ki üzülür kahýr olurdum.

-Öyle ise Allah’a þükür etsene, düðünden önce içinde kimse yok iken çatý yýkýlmýþ.

Herkes birbirine bakýyor. Yeni sözlerle sanki ilk defa birbirlerini keþif ediyorlarmýþ gibi. Bana bakarak “haklý söylüyor” ”Çok haklý”.

Kýz babasý.

-Galiba haklýsýn, bir an kendi sözümün çiðnenmemesi için…

Oðlan Babasý.

-Allah razý olsun evladým sen kimsin? Nereden nasýl geldin olayý anýnda tatlýya baðladýn?

Þimdi uzaydan geldim desem inanýrlar, ermiþim desem inanýrlar öyle demedim.

-Bende sizin gibi bir vatandaþým, sesinizi geçerken baðrýþmalarla duydum yaklaþtým kulak misafiri oldum. Ýsmim Üzeyir Gezgin.

Oðlan Babasý.

-Bu akþam misafirimiz olarak kalacaksýn býrakmam.

Kýz babasý

-Olmaz bu gece bizim misafirimiz olacak.

Yine baþladýlar. Ben.

-Beyler yine baþlamayýn. Bakýn karþýda o geniþ önünde kamelyasý olan kimin evi ise, bu gece akþam yemeðini beraber yeriz ve sonrasýnda ben çeker giderim.

Birbirlerine bakýþtýlar. Bu bakýþma tamamý söylese de, bir diðeri benim tamamým, bir diðeri benim tamamým olmadý boþa gitti endiþesi içinde kabullendiler. Bu kabullenmenin iyi sonuç vermesini zaten bekliyordum. Sinirleri bozuk olan her iki tarafta sinirleri alýnýnca sakinleþtiler. Kasap olmasam da etin sinirleri almayý iyi baþardým, her iki taraf içinde güzel oldu, akþama tadýna bakarýz artýk.

Mehmet Aluç