Mahcup bir renk olduðunu anlamadým ilk gördüðümde seni bir o kadar son görüþüm olduðunu bilmeden gök kuþaðýnýn sarmalýnda seninle konuþurken kendimden geçtiðim ki hep de olduðu üzere.

Ne zaman yakýnlýk kursam birileri ile kendimi es geçiyorum týpký bir ömür insanlara b/aðlandýðým kadar kendimle restleþmiþken.

Hovarda iklim ve sevdalý rüzgâr.

Bense semazen bir varlýk olmaya meyyal sahilinde dolaþýyorum ruhumun.

Yeni yýlýn ilk günleri sözüm ona kendimi de yýlý da güncelleyip yeniden baþlayacaðým yaþamaya ve kendimi sokaða atýyorum. Görünürde herkes her þey de ayný týpký benim gibi ne de olsa acýlar beni avladýðýndan bu yana hýz kesmeden tesirini göstermekte de yeni yýlýn güzergâhýnda.

Saða sola bakýyorum da derken sokaðý mesken tutan iki köpekle göz göze geliyorum ya da göze geliyorum çünkü ansýzýn kendimi yerde buluyorum tam da toparlanýp ayaða kalkýyorum ki köpekler çoktan sýrra kadem basmýþlar: a, evet, bir de yine bizim sokaðý mesken tutan evsiz yabancý gerçi simasý tanýdýk ne de olsa günlerdir aylardýr buralarda volta atýyor ve en yakýn dostlarý demin göz göze geldiðim iki köpek.

Kemikleþmiþ duygular var gel gör ki köpeðe versen yüzüne bakmaz.

Yüz göz olduðum düþünceler var yürek ikliminde sekerken bir bir.

Kaldýrýmlar da ayný ve kaldýrýmý iþgal eden masalar ve de arabalar.

Aynýyým.

Aynasýyým de hayatýn.

Renk ekip karanlýk biçtiðim ya da karartma gecelerine teslim olup renkler dilediðim evrenden elbet gecenin bir vakti aydýnlýk kýlýnmayacak yeryüzü ama dileklerim gerçekleþene deðin içimi ferah tutuyorum.

Sözcükler hep asýlý olan havada.

Ruhum yine tasalý.

Ve bir taslak çizip günü b/ölüyorum evrelere.

Devingen bir yüreðim var: nasýl da mahcup.

Devri âlem yapan bir ruhum var: tam anlamýyla k/açýk ardýna kadar en çok da Araf’ta salýndýðým ve yaþamýn perspektifinde ölümü d/iþlediðim ve ölümsüzlüðe nazire eden kalemim týpký sevginin s/onsuzlukla dansý gibi.

Mil çekilen gözlerim ve de mimlendiðim.

Az evvel önünden geçtiðim mim sanatçýsý caddeyi neþeli kýlan sesi ve þarkýlarý ile bilfiil hayatý resmeden ve Þarlo kostümü ile çoktan gönüllerde yer edinmiþ.

Saltanatý eski yýlýn bitti gitti iþte ve de seneyi umutla karþýladýk daha þimdiden de eksilmeye baþladý takvim yapraklarý.

Hayatýn devasa bir kesiti ve zamaný bölüp de yýllara ve günlere ruhumuzu umuda peþkeþ çektiðimiz.

Sarmalýnda hikâyenin, yavan olan hayatý coþkulu ve yaþanýr kýlmak adýna yürekle meþk ettiðimiz…

Taban tabana zýt olduðumuz kim varsa ve de hangi duygu, devasa bir sus payý söylem inþa edip sesimizi sessizliðimizle ifa ve ifþa ettiðimiz.

Bakaya kalan hüzün misal.

Yarýna çýkmasý mümkün olmayan ne/kim varsa çýkmadýk candan ümidi kesmeyip sadece yüce Yaratandan istediðimiz.

Baðrýmýzý deþmek de mümkün aðrýmýzla yaþamayý bilmek de ve iþte ç/aðrýsý kainatýn kimine göre çað atladýðýmýz kimine göre aðda takýlý kaldýðýmýz adeta denizden çýkmýþ balýk gibi çýrpýnan ve hayata asýlý donuk bakýþlarý ile tüm dünyaya isyan eden bir ritüel gibi ne de olsa mazlumlarýn sayýsý da paralel olarak artmakta zalimler nefsine taparken ölü iklimlerde ölü çocuklar ve göçmen kuþlar ve göçmenler nasýl da yana yakýla yaþamaya direnmeye çalýþmakta.

Her soluksuz kaldýðýmýzda solan çiçeði canlandýrmak adýna medet umduðumuz kader.

Kederin þifresi ise aralýksýz deðiþip bizleri çözümsüz kýlan.

Yine sokaðýn yerlisi sefil martýlar hani nerede ise uçmayý ve gerçek mekânlarýnýn deniz olduðunu unutan çýðýrtkan müdavimleri þehrin.

Günü solumak böyle bir duygu iþte.

Hayatý kucaklamak ve de yeni yýlý içine sokmak olasý çok da raðbet gören ne de olsa yeni bir yýldan çok þey bekliyoruz bilmiyoruz da aslýnda kendimize yüklenip kendimizden beklediðimizi belki de beklenmediðimiz kadar beklentisiz bir hayatla iþtigal sadece bize tanýnan zamaný doldurup sýra savýyoruz.

Bir nida ise suskun.

Bir çýðlýk ise duyulmayan.

Ve o devasa sessizlikle bütünleþip sesimizi Saðýr Sultanýn dahi duyduðu ne de olsa en büyük tepki, verilmeyendir týpký yeni doðmuþ bir bebek gibi kucaðýmýza aldýðýmýz 2023 senesinin ve de bizlerin bahtýna ne çýkarsa…