Parçalanmýþ bir düþ’ ün verdiði hezimet idi tanrýsal bir içgüdü ile gözümü sakýndýðým mevsimin yarasýnda saklýydý mazide kalan gülüþüm.

Bir rengim yok benim ve içine kapandýðým zindanýn soðuk parmaklýklarý içerlediðimden de deðil hani sadece çaresizliðimin tavan yaptýðý.

Gök kubbeden dökülüyor kuþlarýn kanlý kanatlarý artýk hangi tünelde sýkýþtýlarsa geçiþ yokmuþçasýna göç ettikleri bir iklimden diðerine ne ki ne de olsa uzayan týrnaklarýnda acýlarýn, kalýcý bir kasvetle sarýlý yaralarý…

Doðrudur bir kuþa öykündüðüm.

Doðrudur kuþlar gibi özgürlüðü tanýmlama gayretim.

Ýçimdeki karanlýk deðil mevzu bahis yarýna çýkar mý sahiden garantisi gözüm açýk gördüðüm rüyalarýn.

Ne hüznüm kanatlý ne duygularým katlý.

Duyumsadýðým ne varsa buruþuk aþkýn öðretisi bildiðim özlemle sýnandýðým da doðru ve kendimden kaçtýðým yetmedi kendimden geçtiðim.

Mevsimin laneti yaðýyor üstüme ve týlsýmlý bir dünya özlemi.

Hangi minvalde olduðum tartýþýlýr çünkü ben uzatmalarý oynuyorum içimdeki sarkaç aralýksýz çýðlýk atarken birileri bana susmamý tembihliyor ben zaten sessizliðime kazýk kakmýþken hüzne sadece perdeliyorum gözlerimi.

Kýsýk bir bakýþ ve gülüþ.

Horon tepen yerliler.

Yabancýsý olduðum bir dünya.

Bakaya kaldýðým gün ve gece ve týrmandýðým ulu dað ulvi duygularýn uçuþtuðu kadar uçmaya özeniyorum ve öznemle kanatlanýyorum.

Düþ pýnarlarým kurumuþ.

Birikintisi ömrün çamur içinde.

Ama altýn da güneþ de balçýkla sývanmýyor iþte ve kollarýmý sývayýp iþe giriþiyorum.

Çöken karanlýk.

Omuzlarý çökmüþ gün ýþýðý ve deðerini yitiren tanýmlamalar:

Hani, hani, bir ömür uðruna çabaladýðým ve ne kaldýysa geriye…

Namus ve ahlak dersleri ve öðretileri ile geçmiþken ömür üstüne üstük aldýðým eðitimin yansýmasýnda payýma düþenler.

Ve yaþýmýn pek bir önem arz ettiði yasýmla dalga geçenler.

Kurulu bebek gibiyim.

Kurmaca deðil oysa bana tanýnan ömür ve zaman ve dilediðimi yapma hatta düþünme özgürlüðüm ilk gün elimden alýnmýþ iken.

Matbu duygular.

Matbu söylemler.

Konuþma hakkým dahi yok iken üstüme yöneltilen çirkin ve aðýr hakaretler.

Gün aðýr bir ritimle ilerlerken.

Gecenin de gözü seðirirken…

Ve iþte geceyi men ettiðim sözcüklerim ve rüyalarýmdan sýzanlar.

Bir düþ birikintisi ise yaþamak gerçeklerin de önem arz etmediði bir o kadar yaraladýðý iklimler.

Öznesi yitik cümleler.

Özlemin dibe vurduðu.

Mevsim soytarý, rüzgâr hüzünle eserken savrulan yapraklar…

Tehir ettiðim ölüm mü yoksa mutluluk mu yoksa hiç biri mi?

Kimliðimin nüktedan varlýðý ve yalnýzlýðýmýn kotasý dolmuþken d/okunmak adýna hayata varsýl bir çemberde merkez-kaç kuvveti ile salýndýðým.

Hükmünü yitiren duygular ve yitimler.

Bitik bir masalýn ölü anlatýcý ne de olsa masal kahramaný olmaktan gýna gelmiþken o hain kurt masalý ve anlatýcýyý yiyip bitiren.

Masallar ve gerçekler.

Duygular ve fiiliyata dökülenler.

Sapýr sapýr dökülen insan izlekleri ve iþte masalýn da miadý doldu.

Yeni bir masalda…

Yeni bir günde…

Yeni bir baþlangýç addedilen her sabahýn huzur ve serinlik veren nefesinde açmak bir arada bir demet çiçek olup konmak baþucumuzdaki vazolara.

Sönen lamba.

Susan zehirli diller.

Susadýðýmýz sevgiye ve anlayýþa.

Yeniden baþlamak her defasýnda sonlanmayacakmýþçasýna hayaller vardýðýmýz noktadan ileri gitmenin de tek çaresi iken elbet sýký sýkýya baðlý olduðumuz umudun da bitmeyen vardiyasýnda asýlý iken güzellikler ve de o gaipten gelen coþkunun eþlik ettiði yaþama sevinci…

Kutsanmýþ bir yürek.

Ulaþýlasý en tepe nokta.

Aþkýn Ýlahi varlýðýnda saklý tutmak hayatý ve kaç cephede savaþ verirsek verelim kendimizle barýþýk olmak ve saklý tutmak yüreðin en deðerli cephanesi iken sevgiyle umutla kat çýkmak sonsuzluða kimine göre hayat bir avuç gözyaþýndan baþka bir þey deðilken ya da dünyevi zaaflarýn ve geçici mutluluðun izini deðil diðer âlemin çaðrýsýna kulak kabartmak o halde…

Ýki cihanda da aziz olunuz, sevgili dostlar…