Bir lal hece ruhuma d/okunan sessizliðin la notasý lanet püskürten zebaniden uzak ve sevginin, yalnýzlýðýn rotasýdýr ikbalim.

Neþri sözcüklerin…

Nesri ömrün.

Nazý niyazý içine dönük ruhun her anlamda Rabbine koþtuðu sadece günün beþ vakti deðil her an bir aný her ar sözcük sevdanýn yalýn ayak izi.

Gecenin izdihamý hasret kokan göðün muradý belki de gülün dikeni namusun ve haysiyetin önde gittiði ne de olsa þeceresinde kayýtlý hayatýn dinamiði ve sevginin ritmi.

Yiten varsýn olsun zaman.

Varsýn yatýya kalsýn yalnýzlýk.

Hak hukuk tanýmayan bir isyandan uzak nasýl da terlidir ruhu þairin teninde hakkaniyet kokan bir çiy tanesi tininde asalet titri hem yaþam hem vatan sevgisi miski amberin çoðaltýþý haznesinde yanan ateþin sönmek bilmeyen feri…

Günü uyuttum da geldim ben.

Hicrinde aþkýn hicret bildiðim özlemin dikenli tellerine yakalandý sözcüklerim ve dil yaram ve gönül sesim dilaltý bildiðim sevginin esintisi kýpraþan yerin karmaþasý ömrün koyu gözlerine gecenin sokuldum ben ve annemin sesinde kâh kayboldum kâh hamt ettim kâh kavruldum yanýk kokan ruhumdan arda kalan asla deðildi hezeyan bilakis heyecanla ve coþkuyla ve Ýlahi Aþkla sarýldýðým dualarým varsýn olsun kanlý duvaðý yalnýzlýðýn, ses bulsun Allah katýnda.

Hüzün, çökertme oynayan

Umutsa horon tepen.

Lakayt deðil gün ýþýðý bilakis gecede saklý aydýnlýðý dahi sundu bana Yaratan.

Bir izbe ise gece.

Bir isli hece ise gam.

Doðam ve doðaüstü tevafuklarýn renginde önce aþka öykündüm sonra koþtum Rabbime.

Ölümsüz nazireler biriktirebilirim içimde en derinde.

Ve hicvin en vurucusunu yazarým elbet kendime.

Kýyamet alameti ne olursa olsun alametifarikasýdýr umut hayat denen dinmez koþunun ve coþkunun ve Huda’mýn eseridir yazdýklarým esiri olduðum bir dünya deðil asla ve asla deðil dünya telaþým bilakis göç mevsiminde evvel tek isteðimdir Tanrýdan.

Dilemmasý günün ve ölgün mevsim ve þiarým bazen bir þiir bazen bir resim.

Haþmetlidir yakarýþým en hezimet dolu insandan bile öðrenebilirim ben hayatý ve caným yandýkça ve battýkça balçýða suyun sesinde abdest alýrým þüheda dünümde vakur kaldýðým kadar ikbalimdir ve caným ve cananým annem, emanet ettiðim Rabbime.

Fukara bir düþ idi öncemde ve tuttuðum çetelemde saklý çizikler.

Ruhun izleðinde saklandýðým ve maneviyat ile beslendiðim.

Aþkýn bir veryansýn olduðunu söylemesin bana hiç kimse ki ben boþluða bile âþýk olabilirim ve hoþlukla neticelendiririm varsýn olsun düþtüðüm boþlukta sadece Rabbim bana el uzatsýn.

Mealim rüzgâr bu gün.

Dünse tütsüde yaktým düþlerimi.

Yarýným Allah kerim ve yarým kalmamak adýna Rabbime ettiðim her dua ve yemin.

Ýklimler kopuk günden.

Ýkileten hüzün.

Ýliklerim kapalý hem iliklerime kadar üþüsem ne ki bu sýcakta?

Ve eriyen buzullar.

Dinginlik dilediðim hayattan.

Diri yüreðim dingin ruhum bazen t/aþkýn mizacým varsýn olsun kapalý kapýsý yüreðimin beþeri aþklara.

Ýzafi bir tutanaða geçirdim ben ömrümü ve soyutlandýðým kadar sayýkladým sadece ölümü.

Nesri mi yoksa þiiri mi daha çok sevdiðim?

Ýkisini birbirinden ayrý tutmak mümkün mü ne de olsa biri sað elim diðeri sol hem insan baþlamaz mý sevmeye ta solundan uzandýðý kadar þafaða ve umuda?

Miadým doldu dolacak.

Muradýmý bilen kollayan son durak.

Mizacýmsa deðiþken bazen yaralý bir mesken iken yürek…

Bazen yaðmalanmýþ bir renk gibi beyazýn b/ölündüðü semanýn yedi rengine.

Kapýþan sözcükler ve notalar bense ýssýzlýðýmla büyüyorum ve koþuyorum hidayete…

Körelmesin diye yüreðim asla da dikmiyorum söküklerimi durduk yere.

Mihrabý kayýp mýdýr nedir sözcüklerin yoksa kayýp bir minval midir peþi sýra sürüklendiðim iklimin hem koruyum hem közü ve benim tek kozum vardýr ve de tek lüksüm nasýl ki illa ki sevgi…

Boyum uzamasa ne ki sevmedikten sonra?

Beylik bir sevgi deðildir bu asla Rabbin nazarýnda.

Ölümcül olsa bile iklim ölümsüzdür aldýðým nabzý evrenin ve bununla sakit olsun, diyebilmenin sunumu nasýl ki þükür ve sabýr elbet nazýmýn geçtiði tüm sevdiklerim.

Ve þimdi devasa bir parantez açýp kodluyorum yüreðimi ve kolluyorum arkamý ve sevdiklerimi en azýndan azýk bildiðim ve azýmsan da varlýðým biliyorum ki hiçliðimin garbýnda saklýyým ve þarký yüreðimin kodaman kuþlardan çaldýðým kanatlarýmdýr varsa yoksa umuda ve hayallere yol alýp kucak açtýðým.

Bir manivela ise gün.

Bir rota ise sevgi.

Bir de umudu ekledik mi…

Teyakkuz halinden çýkýp da yola varacaðým en uzak istikameti nasýl ki sundu bana var olmanýn da hiçlik uzantýsýnda saklý tutulasý o devasa aþk ve iman gücü ve de umudun tekerlek izinde ve de en hýzlý koþu iken aþkýn ç/aðladýðý ve Rabbime dönük yüzümde açan güllerden bir cennet edindiðim varsa yoksa ihlasýný ve aþkýn rahmine düþen tohum gibi bir solukta içime çektiðim kadar inancý ve sevgiyi ve umudun yerleþkesinde kucakladýðýmýz kadar da kucaklandýðýmýz en çok da sözcüklerin seferberliðinde saklý tutulasý o týlsýmlý minval…