Bir yansýmanýn iç sesiydi ve ebediyetin vaveyla yüklü özlemi.

Þiirler sýr tutmazdý ama þairler, evet.

Yadsýyamadýðým tümcelerde bir veryansýn ve iki dudaðýmýn kilidi idi sükunet.

Aþký harcadýlar önce ve tapýndý namert gölgeler iblise. Hayra alamet deðildi seyri döngünün ve kimi kutsandý kimi de öldü sefilce.

Ayak izinden tanýdým ben hasreti: önce koyu çok koyu bir gölge ve t/aþkýn ayak izleri. Ne mubahtý ne de kayrasý imlerin tefekkür yüzlü gökyüzünde gözlerimin süzüldüðü o pencere aralýðý.

Kýt kanaat geçinirdik biz baba-kýz ve aþkýn vesveseleri ile uðraþmadan içimize ve hidayete dönük yüzümüzle ömrün tarhýnda kanýksanasý bir hüzün.

Diyetler ödemiþtik.

Dibini de görmüþtük ömrün ve de sefaletin.

Saðýr Sultan duydu ve çaðýrdý bizi dizinin dibine ve bir anne þefkati ile okþadý saçlarýmý; çöküktü omuzlarý babamýn aðlamaktan kan çanaðýna dönmüþ gözlerinde mevsimin kalýntýlarý.

Çerçöp topluyordu ne de olsa ayakkabý kutusunda rahmetin bizler hicvetmiþtik hayatý kah yasla kah saklý tutulasý kozla.

Gök evrildi mi?

Ne alaka!

Yudumlayan sevgiyi mademki yüce Yaratan bizler de aldýk þapkamýzý önümüze ve düþtük yola.

Þehirler aþtýk kimi zaman.

Þiirlerle andýk maziyi dünün çeperinde kanayan beyitler ve içimizde saklý ilham.

Göðün penceresinde kah duman kah karanlýk ne de olsa tutulmuþtuk hasrete kavuþmaktý amaç ebediyete.

Anaç yüreðinde anamýn kazan kaldýran dünlere sektik.

Kaderle devindik ve namert gölgelerden de kaçtýk köþe bucak. Serpilen ne bir gündü ne de dünün hikmeti ermiþti güne ve devasa lanetini yok saydýk iblisin ve her þerde bir hayýr vardý madem…

Hakkýn rahmetine kavuþtu babam anamdan sonra ve ben bir baþýna.

Þiir gözlü kýzým, diyen babamýn içindeki hezeyan solmuþtu nihayetinde ve huzura dönüktü sarý benizli teni kollarýmda ölü nimet andýðým Ýlahi Aþk ve rahmet.

Havsalam almýyordu lakin gün artýk bana aitti ve onlardan kalan sayýsýz hatýrat ve ezkaza mutlu olayým gidip de yatacaktýr kayýp mezarlarýnýn ayak ucuna.

Ýçimde bir fasýla.

Dýþýmda kambersiz düðün.

Göðün ümmeti idi aþk ve her öðün içime çektiðim yorgun düðüm ki karabasanlarla hemhal; hem yalnýzlýða hem acýya tutsak, kavuþulasý ne kalmýþtý ki?

Bir hezeyan idi madem babamýn mirasý ben sevecen yüreðimde saklý tutacak mýydým bakalým saklý sýrlarý ve niyazý?

Sözcükler büküldü; süzülen yüzümde akýþkan cehalet ve saðýmda solumda ufkun hediyesi Anka kuþu.

Zýmba gibiydi bedenim ve fellik fellik aramaya baþladým kendimi.

Bir manivela ki yoksunluðun ayak izi.

Bin bir sure iki ruhumu yýkadýðým sadece ve sadece Hakkýn nimeti.

Yoksul bedenler.

Ýfrata kaçan nefsiyle övünen þer düþkünü beynamaz gölgeler…

Yol uzundu ve adýmlarým çok kýsa; devran dönüyordu da gözlerimi alamýyordum alasýndan göðün.

Bir kehanet idi dillenen ve duydum ki; komþu ülkenin kralý oðluna bir eþ arar.

Saðýr Sultan fýsýldadý kulaðýma oysaki ne gam bende! Ne de olsa fýtratýn gizemi ile içli dýþlý mana âleminde.

Kýran kýrana iken insanlýk iþim olmazdý savaþla nifakla. Sevdayla da iþim olmazdý ne de olsa Ýlahi Aþkýn peþindeydim lakin gün yüzü ile görmek de istedim yalnýzlýðýn prensini.

Sözcükleri olmayan ülkeye doðru yola çýktým.

Az gittim uz gidemedim.

Gökten düþen elmalarla yetinmeyenlere inat ben su içtim ot yedim.

Aþký da hatmettim.

Gölgemle destursuz bir savaþa girip de cebelleþtim nefsimle. Ser verdi gölgem sýrlarýný da verdi ne de olsa bilinçaltýmda saklýydý her faraza düþ kýrýntýsý.

Gönül koyduðum kimse yoktu sadece yalnýzlýðýn duvarlarýný aþan o ýþýk ve ç/aðrý.

Kem küm ettim yine de vardým kapýsýna kralýn. Arzý endam ettim de çaðýran mý olmadý? Ve daldým içeri.

Bir düþ þehrine gelin gidecektim madem…rüyamda görmüþtüm: gör de inanma.

Baþým dik; gözlerim ýþýl ýþýl ve eteklerini öptüm kralýn ve gözümü alamadým sarayýndan. Gözünü alamadý prens benden ve gördüm ki; Saðýr Sultan da teþrif etmiþ.

Hal hatýr sordu. Eðdim baþýmý öne ne de olsa gözyaþlarýmý görmemeli idiler ve babamýn hayaleti geldi yerleþti dizimin dibine derken…

‘’Kýzým, güzel ve bahtsýz kýzým. Sanýr mýsýn ki ananla içimiz rahat yatarýz kabrimizde? Sen orada bir baþýna bizler kifayetsiz iki cansýz beden lakin bil ki ruhumuzla, yüreðimizle yanýndayýz senin sen görmesen de. Ve demem o ki; sen de yuvaný bil ve sarayý da evin. Her ne hikmetse illa ki gün yüzü göreceðin doðuyor içimize. Sen de doð yeniden ve doður ümitler. Asýlý kaldýðýn evrende bil ki yalnýz deðilsin: hem anan hem baban daha da ötesinde Yaratan seninle ve kýsmetin ayaðýna geldi belki de sen kýsmetinin ayaðýna gittin. Her ne olursa olsun sen bizim biricik kýzýmýzsýn.’’

Dürttü birileri omzumdan demek ki babamdý rüyalarýma misafir olan ve irkildim ansýzýn. Elim ermez gücüm yetmez…demem o ki; sýrtýmý döndüm ve tam gidecekken…

‘’Sen, sefil kýz. Bu kadar kibirli olmaný gerektirecek ne yaptý ki dünya sana? Hem kibirli hem sevgi dolu yüreðin yoksa uykunda sayýklamazdýn yüksek sesle.’’

Sahi ne sayýklamýþtý ki?

Cennetin kapýsýndan mý dönmüþtü yoksa cehenneme yolculuk muydu mademki firar edecekti kendinden?

Sözcükler boðazýna týkandý ve hýçkýra hýçkýra aðlamaya baþladý.

Hicapla sustu kral.

Esefle kýnadý kendini.

Ve gözlerini silmesi için eline bir bez parçasý tutuþturdu kýzýn usulca.

Her þey flu idi artýk. Her þey renksiz ve kokusuz.

Dermaný ne ola ki bunca acýnýn?

Neydi de derdi evrenin kýzla?

El verecek miydi artýk kader yeniden mutlu olmasýna?

Bir açtý ki gözlerini yeniden ve öylesine renklerle kuþatýlmýþ olduðunu gördü ki…

Sahi, gizem miydi gerçeðin kendisi yoksa gerçek miydi düþlerinde gördüðüne sahip olup olmadýðýna emin olamadýðý.

Ne güzel kokuyordu etrafý ve de müziðin akýþýna býraktý hem kendini hem renkleri ve gözlerini açtý ki ne görsün?

Derin çok derin bir uçurum ve yaný baþýnda küçücük bir kulübe ve etrafýnda dans eden melekler. Her birinin ayrý ayrý renkte uçuþan kýyafetleri ve kanatlarý.nihayetinde anlamýþtý ki; çektiði bunca acýdan sonra Yaratan onu yanýna çaðýrmýþtý ve sadece gülümsedi sadece çaðrýldýðýný bilip de koþtuðu bu rahmeti bol iklimde ölümlü bir fani olup da acý çekmediði için gülümsedi ve þükretti lakin bu, çok kýsa sürdü çünkü zamaný dolmuþtu.

‘’Yeteri kadar uyudun sefil kýz.’’

‘’Ýyi de ben uyanmak istemiyorum ki.’’

‘’Sen de bir meleksin bizler gibi ama süren doldu. Þimdi git ve dünyada yarým kalan iþlerini tamamla ve dualarýný da eksik etme anandan babandan.’’

‘’Onlarý çok özledim.’’

‘’Ama seni özleyen baþkalarý var.’’

‘’Kim onlar?’’

‘’Ondan geriye doðru say ve aç gözlerini. Anlayacaksýn o zaman.’’

‘’Bu kadar geç döneceðini tahmin etmemiþtim ama beklediðime deðdi.’’

‘’Nereye gitmiþtim ki?’’

‘’O zaman aç kollarýný da al bebeðimizi kucaðýna. O zaman anlayacaksýn cennetten gelen bu kokunun ve güzelliðin rahmetini. Çok korkuttun bizleri, güzel prensesim.’’

‘’Ben zaten cennetteydim.’’

‘’Hala da cennetsin ve ebediyen orada kalacaksýn çünkü sen bunu hak ediyorsun.’’

‘’Hayýr, hayýr. Ben zaten cennetteydim ve þimdi…’’

‘’Sadece derin çok derin bir uykudaydýn cennet kokulu prensesim ve sensin benim cennetim. Biz de senin cennetin. Sakýn bir daha býrakýp da gitme bizi.’’