Yaþamýn  en  temel gerçeklerinden biri  de acý. Ýnsan  sayýsý kadar  çeþidi ve  yaþattýðý  duygular  kadar  hacmi  var. Kimi zaman gerçekler acýdýr ama acýlar her zaman gerçektir.

Acýlar kimine gizli kimine açýk ama herkese hissesini pay eder.  Acýsýz  kimse yoktur. Acý biberin tarifi verilmez o yüzden. Yaþayan herkes  bilir onun tadýný. Ruhtaki adresi muammadýr acýnýn ama insan  onunla olgunlaþýr.

Kimine göre  yaþam kaynaðý,  kimine göre yaþamýn sonu. Bir o kadar sadýk ve bir o kadar nankör bir haldir. Acýlar  büyütür  bizi kucaðýnda sallaya sallaya. Onlarla öðreniyoruz cümle kurmayý, konuþmayý, türkü söylemeyi.

Hayatýn heykeltýraþýdýr o. Konfüçyüs ‘’Elmas nasýl  yontulmadan  mükemmelleþemez ise , insan  da  acý  çekmeden  olgunlaþamaz ‘’ der.  Bir heykel misali vurulan her çekiç darbesidir insana acý veren .Oysa ki heykele vurulan her çekiç, onu daha da güzelleþtirmek içindir. Önemli olan acýyla kurulan iliþkidir. Anlam, bu iliþkinin sonucudur.

Acý çok özel bir lisandýr. Bize,  içimizdeki  doktor tarafýndan   hasta  yanýmýzý  iyileþtirmek  adýna  sunulan "acý" bir  ilaçtýr. O ilaç ki , anlayýþlarýnýzý çevreleyen kabuðun kýrýlýþýdýr. Olumlu sonuçlar doðuran deðiþimler için itici güçtür.

Acýlarýn hepsi bir ders, hepsi bir tecrübe. Hayata daha saðlam ayak basmayý saðlýyor , ta ki o ayaklar tamamen acýdan nasýrlaþýncaya kadar.

Bir meyvenin çekirdeðinin, Güneþ'i görebilmek uðruna kabuðunu kýrmak zorunda olmasý gibi , acýda insanlar için  elzemdir. Bu yüzden  acýyla tatmamýþ olmakta bir acýdýr.  Ýsmet Özel’e göre  acýlar ruhun fiyakasýdýr.

Acý, bazen de hayatýn anlamýný kaybetme nedeniyle oluþan bir boþluk gibidir. Ona karþý en etkili panzehir , gerçekçi olmaktýr. 

Dünya hayatýný acýlardan dezenfekte edilmiþ  bir yaþam olarak algýlayanlar en acý yanýlgý  içinde olanlardýr. Çünkü sýzýnýn girmediði yürek, acýnýn girmediði ocak yoktur. Yaþayan  hiçbir  canlý   acýyla  tanýþmadýðýný  iddia edemez.

Akif Manaf Acý Psikoloji isimli kitabýnda ‘’ Ýnsan kendini kaybettiðinde acýlarý bulur ve kendini bulduðunda acýlarý kaybeder. Her zevkin rahminde acý olduðu gibi her acýnýn rahminde de zevk var. Zevke gebe olan acýnýn ebesi ol , zevk doðacaktýr, ’’ der.

Her acý, sinemadaki yer göstericiler gibi gideceðiniz yolu gösterir.  Bu yüzden acýlarý erdem bilip þikayetsiz kabullenenler  hedeflerine daha kolay varýrlar. Acýlar sararýp dökülen ve  ezilen  yapraklar  gibi, ardýndan gelecek yeni bir baþlangýcýn  ve  ilkbaharýn  da habercisidir.

Acý, hem en zor duyudur hem de bizi hayatta tutar. Olgunluk denen en güzel hediyesini  býrakarak giderken,  yanmadan piþirir bizi. Bu  piþmiþlik  hali,  hangi acý  gelirse gelsin  mutlu  kýlar . Çünkü  bilinmiþtir ki , bizim  acýmýzdan  daha  büyük  nice  acýlar  vardýr.

Acýlarýn sonu yoktur diye düþünmekte  bir düþünce kýtlýðýdýr. Zevkler gibi acýlarýnda sonu vardýr. Acýlar, siz onlarýn  sonu olmadýðýný düþünürken ,  yaþadýðýnýz hayat gibi ummadýðýnýz bir anda son bulur. 

Acýlar karþýsýnda saçýnýzý baþýnýzý  yolmanýz , acýlarýn   deðil  saçlarýnýzýn eksilmesine sebep olur . Acýlarla yüzleþmemiz gerekir çünkü aslýnda kaçtýðýmýz þey acý deðil, bize acýyý getiren durum veya olaydýr.

Acý insana varoluþsal acizliðini öðretir. Varoluþsal acizlik ise insan olmanýn özüdür. Acýlar o öze ulaþmaya vesiledir. Bundan ötürü hakikat ehli, kahrýnda hoþ lütfunda hoþ demiþtir.

Herkesin acýlarý  ayný miktardaki  tuz gibidir . Acýnýn  þiddeti, neyin  içine  konulduðuna  baðlýdýr. Bu yüzden bardak  olmayý býrakýp, göl almaya çalýþýn. Acýnýn dostu sabýr ile tanýþýn ve göreceksiniz ki acýmayacak .

.

.

.

.