Aşkın Melodisi İnsandı-1-
Aşkın Melodisiydi insan. İnsan ruhunun derinliklerinden
yükselen, bazen tatlı, bazen hüzünlü bir ezgiydi. Aşk, ruhun en güzel
notalarını oluşturmalı; tıpkı bir orkestranın uyumlu melodileri gibi. Her
birey, kendi yaşamının senfonisinde aşkı arar ve bu arayış, ruhun en gizli
köşelerine dokunur. Aşk, bir müzik parçası gibi, insanın içindeki duyguları
ortaya çıkarır; bazen coşku, bazen melankoli. Her nota, bir anıyı, bir duyguyu
temsil eder. İlk âşık oluş, kalbin hızlı atışıyla başlayan bir melodi gibi; her
an, yeni bir ritim, yeni bir heyecan getirir. Ancak zamanla, bu melodi
karmaşıklaşır. Aşkın inişleri ve çıkışları, tıpkı bir senfonideki dinamik
değişiklikler gibi, ruhu şekillendirir. Bu melodi, insanı büyütür, derinleştirir
ve inceltir. Aşkın her yeni keşfi, ruhun en karanlık köşelerini aydınlatır.
Ancak her melodi, her zaman bir finalle sonlanmaz; bazıları yarım kalır,
bazıları unutulur. Bu yarım kalan melodiler, ruhun zenginliğini artırır ve aşkı
aramak, hayatın ritmini zenginleştirir. Aşkın arayışı, bir müzisyenin
enstrümanını öğrenme süreci gibidir. Başlangıçta, notalar belirsizdir; ama
zamanla, bu notalar bir araya gelir ve uyumlu bir melodi oluşturur. İnsan, aşkı
ararken, kendini de keşfeder. Her deneme, her başarısızlık, bir ders
niteliğindedir. Aşk, sadece bir hedef değil, aynı zamanda bir yolculuktur; bu
yolculukta, insanın özünü daha da derinleştirir.
Mehmet Aluç
Devam edecek inşallah