SEVGÝLÝ SARI KÝRAZ KUÞU;

Ýþte Allah, iman edip salih amellerde bulunan kullarýna böyle müjde vermektedir. De ki: “Ben buna karþý yakýnlýkta sevgi dýþýnda sizden hiçbir ücret istemiyorum.” Kim bir iyilik kazanýrsa, Biz ondaki iyiliði artýrýrýz. Gerçekten Allah, baðýþlayandýr, þükredene karþýlýðýný verendir.

(Þura Suresi, 23)

Sen Yücesin, bize öðrettiðinden baþka bizim hiçbir bilgimiz yok. Gerçekten Sen, her þeyi bilen, hüküm ve hikmet sahibi olansýn.     (Bakara Suresi, 32)

“Tanrý’yý seviyorum” deyip de kardeþinden nefret eden yalancýdýr. Çünkü gördüðü kardeþini sevmeyen görmediði Tanrý’yý sevemez.     (Yuhanna 4:16. bap)

Ama Beni seven, buyruklarýma uyan binlerce kuþaða sevgi gösteririm.     (Mýsýr’dan çýkýþ, 20:6; Yasa’nýn Tekrarý, 5:10)

“Rabbin sevgisi hiç tükenmez, merhameti asla son bulmaz, her sabah tazelenir onlar, sadakatin büyüktür.”     (Aðýtlar, 3:22-23)

Rab’be övgüler olsun, kuþatýlmýþ bir kentte. Sevgisini bana harika biçimde gösterdi. …Rab’bi sevin, ey O’nun sadýk kullarý! Rab kendisine baðlý olanlarý korur.      (Mezmurlar, 31:21-23)

Allah’ýnýz Rab’be dönün. Çünkü Rab lütfeder, acýr, tez gazaplanmaz, sevgisi engindir, cezalandýrmaktan vazgeçer.     (Yoel, 2:13)

Beni sevenleri Ben de severim. Gayretle arayan Beni bulur. (Süleymanýn Özdeyiþleri 8:17 )

Her þeye egemen Rab diyor ki, “Gerçek adaletle yargýlayýn; birbirinize sevgi ve sevecenlik gösterin.”      (Zekeriya, 7:9)

Ne iyi, ne güzeldir, birlik içinde, kardeþçe yaþamak!       (Mezmurlar, 133:1)

Bilgi insaný böbürlendirir, sevgiyse geliþtirir. Bir þey bildiðini sanan, henüz bilmesi gerektiði gibi bilmiyordur…        (Pavlus’tan  Efeslilere Mektup, 4:2)

Okumayý; olmak istediðin yere gitmek gibi kabul edip, dünyanýn ayak basmadýk yerini býrakmayan kitap sevdana hürmeten, dünya üzerinde kutsal sayýlan kitaplardan alýntýlarla baþladým mektubuma. Hepsi de sevgiden ve Rabb’ýn yüceliðinden bahsediyor.. Ömrün boyunca bahsetmekten hoþlandýðýn þeylerdi bunlar. Ýnsanlarý kucaklayan, içinde hiç durmadan çiçek açýp meyve veren bir sevgin olduðunu, sen gittikten sonra ardýndan övgü dolu konuþan ve artýk senden bir hatýra saklayan insanlardan öðreniyoruz…

Kendi içinde kalabalýk olabilmeyi baþaran edîbem; sen buzla kaplanmýþ ve buza ait bir orman gibiydin. Aðaçlarýn, güneþine ulaþamadý, buz kalýbýnda kaldý hayallerin, tertemiz yüreðin, dünyanýn çirkin tarafý ve umursamaz ýþýltýsý sana tesir edemedi. En evla sadaka senin kitabýnda çok baþka bir þeydi. Herkesin fark edemeyeceði ince, narin ve benzersiz el uzatýþlarýn vardý. Çünkü ayrýntýdaki zarafet özel yaratýlmýþ kalplere hediye edilirdi.. Kendi lokmasýný, kendi hýrkasýný, en pahalý þey olan kendi zamanýný sevgisiyle süsleyip gönüller kazanan çok baþka bir insandýn sen..

Gidiþinle çok karýþýk duygular yaþadýk, hepsi birbirine öyle dolaþmýþtý ki sindirip, tahayyül edebilmemiz bir yýlýmýzý aldý. Yine de tam aydýnlýða ulaþtýramadýðýmýz taraflar kaldý. Umutsuzluk bize ve hiçbir Müslüman’a yakýþmayacaðý için henüz karanlýkta olan þeylerin hayra kavuþmasýný bekliyoruz..

Ani vedalarda insan afallýyor biliyordum ama böylesi bir býçakla kesilir vedayý ilk defa yaþamanýn ne kadar aðýr olduðunu öðreniyordum. Baþka gün baþka zaman diye konuþmaktan, paylaþmaktan imtina ettiðimiz þeylerin bir daha konuþulamayacak olmasý ne garip edîbem. Söylemek istediðin þeyleri en sýcak anýnda duymayý ne çok isterdim. Ve içime oturan bir þey de son kez karþýlýklý bir bardak çay içip güzel bir sohbet edememiþ, sarýlamasak da bakýþlarýmýzdaki þefkatle donanamamýþ olmamýzdýr. Ýnsan hayatýn koþuþturmasýna sanki bitirebilecekmiþ gibi tüm gayretiyle asýlýyor. Her þeyi boþ verip durmak lazým, nereye yetiþiyoruz hiç farkýnda deðiliz..

Sarý kiraz kuþu; bir tenha gölgelik bulabildin mi oralarda, bahçeli mi evin, aðaçlarýn da var mý, orada da birilerine yardým ediyor musun? Geçen sene Eylül’den beri sanki içsel bir uzlet halinde yaþýyoruz. Yalnýzlýðýmýz rengârenk, yaðmur kokuyor her yer, gökkuþaðý yalnýzlýklar semamýzý kaplýyor. Her þeyin tadý biraz azaldý ve senle ilgili her çaðrýþým yeni keþfettiðimiz lezzetler oldu..

Göçmen kuþlarýn, baþka diyarlara göç edeceði vakitte gitmen çok manidardý edîbem. Kuþlar gün ýþýðý miktarýnýn deðiþmesiyle vücutlarýnda meydana gelen birtakým deðiþimler sonucu göç edeceklerini anlarlar. Peki sen fark ettin mi kanatlarýný son kez gerip çok uzaklara uçacaðýný? Leylekler, deniz kýrlangýçlarý, yelkovan kuþlarý, ebabiller, arý kuþlarý, 4000-5000 bireylik gruplar halinde göç eden sýðýrcýklar sana yarenlik etmiþtir. Yoksa sen bir baþýna uçup gidemezdin bu dünyadan. Senin gidiþin de ihtiþamlý olacaktý böyle..

Biliyor musun sana yazdýðým þiirdeki gibi hissetmiyorum artýk! Dinginleþtim, olanýn gerisindeki mükemmel ilmi ve zanaatý görmeye baþladým. Senin açtýðýn yolda olmak, huzurlu hissettiriyor ve özlemini hafifletiyor.. Emanetlerin senin ardýndan sana hayýr dualarý kazanacaklar. Senin tornandan çýkan eserler elbet göz kamaþtýrýcý olacaktýr…

“Ýnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn”

                                                                                                               Mavi Yýldýrým