Hüküm vermek kolaydýr anýnda; bilmeden, tanýmadan, denemeden yorum yapmak ve de bir yargýya varmak kolay gelir nedense. Oysa insanoðlu gizemli bir kutudur, bazen gizler kendini, bazen susar, bazen de bekler sadece bekler.

Kalýplar yerleþiktir, zihin içindeki düþünceler hep bir etkileþim halindedir diðer insanlarýnkiyle; herkes birbirinden ve kalýp yargýlardan kolayca etkilenir, dili tutulur, basireti baðlanýr ve nihayetinde koyar noktayý bir anda, ne yazýk ki bilemez sonucun ne olacaðýný, belki uçurumdan itmektedir sorumsuzca, belki de bir fermana imzasýný atmýþtýr bilip bilmeden. Bu onun zincire eklediði bir halkadýr farkýnda olmadan. Asla bilemez gerçekleri, düzene uymuþ ve belki de bir mazlumun ahýný almýþtýr.

Eðitim seviyesi, sosyal etkileþim, çevresel faktörler, yerleþik ananeler ve daha bir sürü þey etkilidir alýnan kararlarda, acýmasýzca verilen hükümlerde. Neyin ne olduðunu bilmeden, aysbergin görünen tarafýyla yargýlamak kolaya kaçmaktýr aslýnda.

Gizli gerçekler vardýr, ailevi olgular ve daha neler neler bilinmeyen. Ayrýca kimse kimseden sorumlu deðildir, tek sorumlu insanýn kendisidir yaptýklarýndan ve sonucuna da yine kendisi katlanýr ama acý söylemlerin, ýstýrabýn müsebbibi acýmasýzca yargýlayan, hükme varan ve leke atanlarýn ta kendisidir.

Her insan özünde masumdur, pirüpak týr, dünyaya pýrýl pýrýl gelmiþtir; zaman içinde karakteri olgunlaþýr ve bir sürü deðiþim yaþar. Varoþlarda yaþayan bir çocuk elit kesime mensup bir çocuktan asla ve asla farklý deðildir ama acýmasýz hayat þartlarý ve duyarsýz insanlar ortaya çýkan farklýlýðýn tek sorumlusudur.

Para sadece bir araçtýr ama ne yazýk ki günümüzde bir amaç haline gelmiþtir. Yaþanan kirlilik, baþýbozuk düzen hep bu yüzdendir. Kölesi olmuþtur bir anlamda insan, paranýn.

Ve de hayat standartlarý; her geçen gün artan tüketim çýlgýnlýðý, rekabet ortamý, belki de teknolojik geliþimin vardýðý nokta bir anlamda toplu cinnetin ve acýmasýzlýðýn yegâne sorumlusudur.

Daha üstün olma güdüsü, kiþisel eksiklikler, kýskançlýk ve tabi ki ruhsal sorunlar insanoðlunun baþ düþmanýdýr. Kolayca hüküm vermek düþünüp taþýnýp empati kurmaktan daha kolay gelir.

Ýþin manevi boyutu nedense hep göz ardý edilir insan tarafýndan, ya Yaradan’ ýn gözünde nasýl görünmektedir o acýmasýz eleþtirilerin, iftiralarýn sahibi. Unutmamalý ki günahlarýn en büyüðüdür gýybet, ama sevgi, merhamet, dostluk hamurumuzda olan ve bizim çürüttüðümüz yegâne malzemelerdir…

Sevmek, sevebilmek, paylaþmak aslýnda en kolayý ve en güzelidir. Üstelik Yaradan’ ýn gözünde en makbulü ve en kabul edilenidir. Nefret, haset aslýnda zehir saçan ve yokluða iten negatif duygulardýr; insaný kendinden ve toplumdan uzaklaþtýran bir ateþ topudur.

Mutluluðun anahtarý sevgidir; asla ön yargýlar deðil. Aslýnda her insan kendi içinde muazzam bir varlýktýr, yaratýlmýþ en üstün canlýdýr. Herkes yeni bir þansý hak eder ve kimse kimseden üstün deðildir. Yaþama sebebimizi her daim sorgulamalý ve ona göre hareket etmeliyiz çünkü mutluluk ve yaþama hakký kimsenin tekelinde deðildir. Paylaþýlan güzel ve olumlu duygular yaþadýðýmýz dünyayý daha da yaþanabilir bir hale getirecektir.