(Rabbin, kendi istediðini yaratýr, dilediðini seçer. Onlarýn seçim hakký yoktur.)[Kasas 68] 

Kul belayý hak ederse, Allahü teâlâ da ona bela gönderir. Ýþte bir ayet meali: 
(Baþýnýza gelen bir bela, kendi ellerinizle iþledikleriniz yüzündendir. [Bununla beraber] Allah çoðunu affeder.) [Þura 30] 
(Demek ki bela, günahlarýmýz yüzünden gönderiliyor. Ama gönderen yine Allah’týr. Ayetin devamýnda, Allah çoðunu affeder deniyor. Demek ki belayý gönderen Odur, çoðunu da affediyor.)

(Sana gelen her iyilik, Allah’ýn [bir ihsaný olarak] gelmekte, her kötülük de [günahlarýna karþýlýk olarak] kendinden gelmektedir.) [Nisa 79] 
(Bundan önceki ayette, Þerri de Allah yaratýr buyruluyor. Bu ayette ise, günahlarýnýz yüzünden kötülük geliyor buyruluyor. Ama gönderen, kötülüðü yaratan yine Allahü teâlâdýr.)

Bir hadis-i þerif meali de þöyledir: 
(Kaderin, hayrýn ve þerrin Allah’tan olduðuna inanmayan mümin deðildir.) [Tirmizi]

Allah’a kavuþmayý inkâr
Sual: Kura’nda (Allah’a kavuþmayý inkâr eden kâfir olur) deniyor. Allah’a kavuþmak nedir? Ýmanýn þartý 7’dir diyenler, (Allah’a dünyada kavuþmayý kabul etmeyen kâfirdir) diyorlar. Bu ne demektir?
CEVAP
Din yeni gelmedi. Dinde bilinmeyen bir husus yoktur. Dinin sahibi var, Peygamberi var. Onlarýn emir ve yasaklarý var. Allah Resulünü devreden çýkarmak, Onun bildirdiklerine inanmamak, açýklamalarýný beðenmemek dinsizliktir. 

Allah’a kavuþmanýn ne demek olduðunu, Resulullah ve Onun vârisleri þöyle açýklýyor: 

Allah’a kavuþmayý inkâr etmek, dirilmeyi inkârdýr, Cenneti, Cehennemi, yani ahireti inkârdýr. Allah’ýn manevi huzuruna çýkmayý inkârdýr. 

Likaullah yani Allah kavuþmakla ilgili bazý ayet mealleri þöyledir:
(Köþeli parantez içindeki açýklamalar Beydavi, Celaleyn, Medarik, Kurtubi gibi muteber eserlerden alýnmýþtýr.)

(Allah’a [Rahmetini umup azabýndan korkarak, Onun rýzasýna] kavuþmak isteyen, bilsin ki Allah’ýn tayin ettiði o vakit [ahiret] elbette gelecektir.) [Ankebut 5] (Kavuþma günü ahirettir.)

(Ey insan, sen Rabbine çalýþýp çabalarsýn, sonunda [ahirette] Ona kavuþacaksýn.)[Ýnþikak 6] (Hayýr ve þer ne yaptýysan kýyamette onlarýn karþýlýðýna kavuþacaksýn [Beydavi])

(Denilir ki: Bu güne [kýyamet gününe] kavuþacaðýnýzý unuttuðunuz [inkâr ettiðiniz] gibi, biz de bugün [Kýyamet günü] sizi unuturuz [Cezalandýrýrýz]. Yeriniz ateþtir, yardýmcýlarýnýz da yoktur. [Sizi Cehennem azabýndan hiç kimse kurtaramaz]) [Casiye 34] 

(Bu güne kavuþmayý unutmanýzýn [inanmayýþýnýzýn] cezasýný þimdi görün. Ýþte biz de sizi unuttuk [Azaba maruz býraktýk], yaptýklarýnýza karþýlýk ebedi azabý tadýn!) [Secde 14] (Ahiret gününe kavuþmayý inkârýn, dirilmeyi inkâr olduðu bildiriliyor.)

(Allah'a kavuþmayý [dirilmeyi] yalanlayanlar, gerçekten hüsrana uðramýþlardýr. Kýyamet günü ansýzýn gelince onlar, günahlarýný sýrtlarýna yüklenmiþ olarak,"Dünyada yaptýðýmýz kusurlardan dolayý yazýklar olsun bize" derler. Bakýn yüklendikleri günah ne kötüdür.) [Enam 31]

(“[Ölüp] toprakta kaybolduðumuz zaman, gerçekten biz yeniden yaratýlacak mýyýz” derler. Doðrusu onlar Rablerine kavuþmayý [dirilmeyi] inkâr ediyorlar.) [Secde 10] (Allah’a kavuþmayý inkârýn, dirilmeyi inkâr olduðu bildiriliyor.)

(Sabýr ve namazla Allah’a sýðýnýp yardým isteyin; Rablerine kavuþacaklarýna, Ona döneceklerine inanan ve Allah’tan korkanlardan baþkasýna namaz elbette aðýr gelir.) [Bekara 45,46] (Allah’tan geldik, Ona döneceðiz ayetinde olduðu gibi, burada da Ona dönmekten kasýt dirilmektir, Ona kavuþmak da manevi huzuruna çýkmaktýr.)

(Ýstikbal [ahiret] için hazýrlýklý olun, Allah'tan sakýnýn. Ona, hiç þüphesiz kavuþacaðýnýzý [dirilerek manevi huzuruna çýkacaðýnýzý] bilin, bunu inananlara müjdele.) [Bakara 223]

(Allah’a [Onun rahmetine, yardýmýna] kavuþacaðýný bilenler ise: “Nice az topluluk çok topluluða Allah’ýn izniyle üstün gelmiþtir, Allah sabredenlerle beraberdir” dediler.)[Bekara 249]

[Dirilmeyi inkâr edip, hesap için] Bize kavuþmayý ummayanlar, [ahiretten gafil olduklarýndan dolayý] dünya hayatýna razý olup [dünyayý ahirete tercih ederek] bununla rahatlayanlar ve ayetlerimizden [Yaratanýn varlýðýný gösteren delillerden] gafil olanlar, iþledikleri [günahlar] yüzünden Cehenneme gideceklerdir.)a[Yunus 7,8] 

(Eðer Allah insanlara, hayrý çarçabuk istedikleri gibi, þerri de acele verseydi, elbette onlarýn ecelleri bitirilmiþ olurdu. Fakat bize kavuþmayý ummayanlarý [ahireti, dirilmeyi inkâr edenleri] biz, azgýnlýklarý içinde bocalar bir halde býrakýrýz.) [Yunus 11] (Ayrýca, bu ayette hayrýn ve þerrin Allah’tan olduðu bildiriliyor.)

(Allah, bütün iþleri idare eder, ayetleri tafsilatlý olarak beyan eder, tâ ki Rabbinize kavuþacaðýnýzý kesin olarak bilesiniz.) [Rad 2] (Öldükten sonra dirilmek ve ahiret hayatý var.)

(Allah’ýn ayetlerini ve Ona kavuþmayý inkâr edenler, rahmetimden ümitlerini kesenlerdir. Onlar için acýklý azap vardýr.) [Ankebut 23]

(Kendi kendilerine, Allah’ýn, gökleri, yeri ve ikisinin arasýnda bulunanlarý ancak hak olarak ve belli bir süre için yarattýðýný hiç düþünmediler mi? Ýnsanlarýn birçoðu, Rablerine kavuþmayý gerçekten inkâr ediyorlar.) [Rum 8] (Ölümden sonra dirilmeyi inkâr edenler var deniliyor.)

(Elbette onlar [kâfirler] Rablerine kavuþma [öldükten sonra dirilme] konusunda þüphe içindedirler.) [Fussilet 54] (Burada da Allah’a kavuþmak dirilmek demektir.)

(Allah onlarý toplayacaðý günde, sanki onlar dünyada gündüz bir parça kalmýþlar da aralarýnda tanýþýyorlarmýþ gibi olacak. Allah'ýn huzuruna çýkacaklarýný inkâr edip de, hidayete kavuþmayanlar, elbette en büyük ziyana uðramýþ olacaklardýr.) [Yunus 45]

(Rabbine [Ahirette Onun rýzasýna] kavuþmayý arzu eden kimse, Salih amel iþlesin ve Rabbine kullukta hiçbir þeyi ortak koþmasýn.) [Kehf 110]

Þimdi de Allah’a kavuþmak hususunda Resulullah efendimizin açýklamalarýna bakalým: 
(Hastalýktan dolayý sýzlayan mümine hayret ederim. Eðer hastalýktaki mükâfatý bilseydi, ölüp, Allah’a kavuþuncaya kadar hasta kalmak isterdi.) [Taberânî]

(Allahü teâlâya ihlâsla ibadet eden ve þirk koþmadan Ona mülaki olana [kavuþana]Cennet vacip olur. Allah’a þirk koþarak mülaki olana da Cehennem vacip olur.)[Hâkim] (Demek ki kâfir olan da Allah’a kavuþuyor, yani diriliyor.)

(Müslüman’ýn her iyiliði için, on katýndan yedi yüz katýna kadar sevap yazýlýr. Her günahý için ise bir misli yazýlýr. Allah’a kavuþuncaya [kýyamete] kadar böyle devam eder.) [Müslim]

(Bir tüccar, alacaklarýný tahsil eden adamýna, “Borcunu veremeyecek fakirden alma, onu hoþ gör” derdi. Allah’a kavuþunca [ahirette], Allah da onu hoþ görüp, affetti.) [Buharý]

(Mümin için, Allah’a kavuþmadan [ölmeden], rahat yoktur.) [Müslim]

(Bir Müslüman, “Sübhanallahi ve bihamdihi ve estaðfirullah ve etübü ileyh” derse, bu söz arþa asýlýr ve o kimse Allah’a kavuþuncaya [ahirete] kadar sahibinin iþlediði hiçbir günah onu silmez ve o, söylediði gibi mühürlü olarak kalýr.) [Taberani]

(Bela müminin bedeninde, malýnda ve evladýnda devam eder. Tâ ki üzerinde hiç bir günah kalmadan Allah’a kavuþuncaya [ahirete] kadar.) [Hâkim]

(En çok gýpta edilen mümin, yükü hafif olan, namazýný doðru kýlan, Allah’a kavuþuncaya [ahirete] kadar kendisine yetecek az rýzka sabreden, kulluk vazifesini güzel bir þekilde yerine getiren, halk arasýnda fazla tanýnmayan, musibeti dünyada iken verilen, mirasý ve ardýndan aðlayaný az olan kimsedir.) [Tirmizi, Ýbni Mace]

(Allah’ým, sana kavuþana [ahirete] kadar dünyadan ihtiyaç baðlarýmý kopar.) [Ebu Nuaym]

(Hiç kimsenin bende bir hakký olmadýðý halde Rabbime kavuþmak isterim.) [Ebu Dâvud]

(Allahü teâlâ, kýyamette Müslümanlara, “Bana kavuþmayý arzu eder miydiniz?” buyurur. Onlar “Evet” derler. Allahü teâlâ, “Niçin” diye sorar. Onlar, “Affýný umardýk” derler. Allahü teâlâ, “Ben de sizi affettim” buyurur.) [Ý. Ahmed]

(Allahü teâlâ buyurdu ki: Oruçlunun iki sevinci vardýr. Biri iftar zamaný, diðeri orucu ile bana kavuþtuðu zaman.) [Buhari, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi, Nesai]

(Her gün bir öncekinden kötü olur. Rabbinize kavuþana [kýyamete] kadar böyle devam eder.) [Buhari] 

(Allahü teâlâ buyurdu: Bana kavuþmak isteyen kuluma ben de kavuþmak isterim. Bana kavuþmaktan hoþlanmayandan ben de hoþlanmam.) [Buharý, Müslim, Tilmizi, Darimi]

Âiþe validemiz bildirir: 
Resulullah, “Kim Allah’a kavuþmak isterse, Allah da ona kavuþmak ister. Kim Allah’a kavuþmak istemezse, Allah da ona kavuþmak istemez” buyurdu. [Âiþe validemiz, Allah’a ancak ölmekle kavuþulacaðýný bildiði için] Ya Resulullah, ölümü sevmediði için mi kavuþmak istemez? Eðer öyle ise hepimiz ölümü sevmeyiz, dedim. Resulullah buyurdu ki:
(Hayýr, öyle deðil. Mümine Allah’ýn rahmeti, rýzasý ve Cenneti müjdelendiði zaman Allahü teâlâya kavuþmak ister [ölüm ona kötü gelmez]; iþte o zaman Allah da ona kavuþmak ister. Kâfire Allah’ýn azabý, gazabý haber verildiði zaman Allah’a kavuþmaktan hoþlanmaz; Allah da ona kavuþmaktan hoþlanmaz.) [Buharý, Müslim, Tilmizi, Nesai, Ýbni Mace] 

Bu hadis-i þeriflerin hepsi de, Allah’a kavuþmanýn, dirildikten sonra Allah’ýn manevi huzuruna çýkmak olduðunu bildirmektedir. Tek istisnasý yoktur.

Meþhur Cibril hadisi de, imanýn Ýslam’ýn þartlarýný açýklayýp, þerrin de Allah’tan olduðunu bildiriyor:

Hazret-i Ömer anlatýr: 
Bir gün, Resulullah’ýn yanýnda oturuyorduk. Tanýmadýðýmýz bir adam gelip sordu:
- Ýslam ne demektir ya Resulullah?
- Kelime-i þehadet söylemek, her gün beþ kere namaz kýlmak, Ramazan ayýnda oruç tutmak, zekât vermek ve gücü yeterse Hacca gitmek.

- Doðru söyledin. Ýman ne demektir? [Biz bu kimsenin hem sorup hem de doðru diye tasdik etmesine hayret ettik.]
- Ýman, Allah’a ve Meleklere ve Kitaplara ve Peygamberlere ve kýyamet gününe ve hayrýn þerrin, Allah’ýn takdiri ile olduðuna inanmaktýr.

- Doðru söyledin. Ýhsan ne demektir?
- Allahü teâlâya, Onu görür gibi ibadet etmendir. Sen Onu görmüyor isen de, O seni hep görmektedir.

- Kýyamet günü ne zaman olacaktýr?
- Bunu, kendisinden sorulan, sorandan daha iyi bilmez.

Kýyametin alametlerini sordu. Resulullah da bildirdi. O kimse gittikten sonra, Resulullah bize dönerek, (Bunlarý sorup giden, Cebrail aleyhisselam idi. Size dininizi bildirmek için gelmiþti) buyurdu. (Müslim, Nesai, Ebu Dâvud, Tilmizi)-(9)

Ýnanmak ihtiyaç mý?(10)

Sual: Ýnsanlar niçin Allah’a inanmak ihtiyacý duyarlar?
CEVAP
Bazý felsefeciler (Ýnsanda tapma ihtiyacý vardýr. Bunun için de, ateþe, güneþe, puta tapanlar olmuþtur) diyorlar. Ýþin aslý ise þöyle:
Allahü teâlâ, insana, iyiyi kötüden, hakký batýldan ayýrmasý için akýl vermiþtir. Akýl, bir þeyin kendiliðinden olduðunu kabul etmez. Her þeyi bir sebebe baðlar. Ýnsanýn ve insandaki organlarýn ve tabiattaki düzenin yerli yerince yaratýlmasýný tesadüf olarak kabul edemez. Bunun gibi tabiatta bulunan canlý cansýz her þeyin, bir yaratýcý tarafýndan yaratýldýðýný ister istemez kabul eder. 

Ýnsanýn kendi baþýna Allah’ý tanýmasý zor, hatta imkânsýzdýr. Tarih boyunca, Allahü teâlânýn gönderdiði bir rehber olmadan, insan; kendisini yaratan büyük kudret sahibinin var olduðunu, aklý ile anladý. Fakat Ona giden yolu bulamadý.

Ýnsanlar, yaratýcýyý önce etraflarýnda aradý. Kendilerine en büyük faydasý olan güneþi, yaratýcý sanýp, ona tapmaya baþladýlar. Sonra büyük tabiat güçlerini, fýrtýnayý, ateþi, kabaran denizi, yanardaðlarý ve benzerlerini gördükçe, bunlarý yaratýcýnýn yardýmcýlarý zannettiler. Her biri için bir suret, alamet yapmaya kalktýlar. Bundan da putlar doðdu. Böylece, çeþitli putlar çýktý. Bunlarýn gazabýndan korktular ve onlara kurbanlar kestiler. Hatta insanlarý bile bu putlara kurban ettiler. Her yeni olay karþýsýnda, putlarýn miktarý da arttý. Ýslamiyet’in baþýnda Kâbe’de 360 put vardý.

Kýsacasý insan; Bir, ezeli ve ebedi olan Allahü teâlâyý kendi baþýna bir türlü tanýyamadý. Bugün bile güneþe ve ateþe tapanlar vardýr. Bunlara þaþmamalý! Çünkü rehbersiz karanlýkta doðru yol bulunamaz. 

Kur’an-ý kerimde, (Biz, peygamber göndermeden önce azap yapýcý deðiliz) buyuruldu.(Ýsra 15)

Allahü teâlâ; kullarýna verdiði akýl ve düþünme kuvvetinin nasýl kullanýlacaðýný onlara öðretmek, kendi birliðini onlara tanýtmak ve iyi iþleri kötü, zararlý iþlerden ayýrmak için, dünyaya peygamberler gönderdi. Peygamberler en büyük rehberlerdir. Ruh-ul beyan’da, Zümer suresinin, (Allah’tan baþkasýný dost edinenler, “Biz bunlara bizi Allah’a yaklaþtýrmalarý için, bize þefaat etmeleri için tapýnýyoruz” derler) mealindeki 3. ayetinin tefsirinde deniyor ki: 

(Ýnsan, kendisinin ve her þeyin yaratýcýsýný tanýmaya elveriþli olarak, yaratýlmýþtýr. Yaratýcýsýna ibadet etmek ve Ona yaklaþmak arzusu, her insanda vardýr. Fakat böyle elveriþli olmanýn ve bu isteðin kýymeti yoktur. Çünkü nefis, þeytan ve kötü arkadaþ, insaný aldatarak [yaratana ve kýyamete inanmayan birer dinsiz veya] müþrik yaparlar. Müþrik, Allahü teâlâya yaklaþamaz. Onu tanýyamaz. Þirkten uzaklaþýp, tevhide sarýlarak hasýl olan tanýmak, kýymetlidir. Bunun alameti, peygamberlere ve kitaplarýna inanmak ve bunlara uymaktýr. Ýnsan, Allahü teâlâya ancak böyle yaklaþabilir.)

Zâriyat suresinin, (Ýnsanlarý ve cinni, bana ibadet etmeleri için yarattým) mealindeki 56. ayet-i kerimesindeki (ibadet etmeleri için) ifadesi, (beni tanýmalarý için) demektir. Yani, Allahü teâlâyý tanýmak, inanmak için yaratýldýk. Hadis-i kutside, (Tanýnmak için her þeyi yarattým) buyurmasý, (Onlarýn beni tanýmakla þereflenmesi için) demektir. 

Peygamber efendimiz, ilmin inceliklerini soran bedeviye, (Ýlmin baþýný öðrendin mi?) diye sordu. O da, (Ýlmin baþý ne ki?) dedi. Bedeviye, (Ýlmin baþý, Allah’ý tanýmaktýr. Bu da Onun; misli, benzeri, zýddý, dengi, eþi olmadýðýný, vâhid, evvel, ahir, zahir ve batýn olduðunu bilmektir) buyurdu. 

Huzura kavuþmak için
Yalnýz maddiyata inanan kimselerin çok defa dertlerine çare bulamadýklarýný, intihara kadar gittiklerini görüyor ve okuyoruz. Yalnýz maddeye inanan kimseler, çok kereler dertlerine çare bulamayýp, ümitsizliðe kapýlmaktadýr. Bu, onlarýn ruhlarýnýn boþ kalmasýndan ileri gelmektedir. Ýnsanýn ruhu da, bedeni gibi gýdaya muhtaçtýr. Bu da, ancak iman etmekle mümkündür ve Allahü teâlânýn yolunu ancak din gösterir. Allahü teâlâyý inkâr edenler bile, muhakkak bir gün bu ihtiyacý duyarlar.

Ünlü Rus yazarý Soljenitsin, Amerika’ya yerleþtiði zaman, kendisinin büyük sýkýntýlardan, ruhi bunalýmlardan kurtulacaðýný zannetmiþti. Bir gün bir üniversitede Amerika gençlerini baþýna toplayarak onlara þöyle hitap etmiþti:

(Ben buraya gelince, çok bahtiyar olacaðýmý sanmýþtým. Ne yazýk ki, burada da büyük bir boþluk hissediyorum. Çünkü siz, artýk maddenin esiri olmuþsunuz. Evet, burada hürriyet var, herkes istediðini yapýyor; fakat ancak maddeye önem veriyor. Ruhlarý bomboþ. Hâlbuki insaný hakiki insan yapan, onun tekâmül etmiþ [geliþmiþ], temizlenmiþ ruhudur. Size tavsiyem þudur: Ruhunuzu geliþtirmeye, güzelleþtirmeye bakýn! Ancak o zaman, ülkenizde bulunan ve sizi de üzen çirkinlikler yok olmaya baþlar. Dine önem verin! Din, insan ruhunun gýdasýdýr. Dinine baðlý insanlar, her iþte sizin en büyük yardýmcýnýz olacaktýr; çünkü onlarý Allah korkusu doðru yoldan ayýrmaz. Sizin en büyük güvenlik teþkilatýnýz bile, herkesi gece gündüz kontrol edemez. Ýnsanlarý kötülükten alýkoyan polis gibi, onlarýn duyduðu Allah korkusudur.)(10)

Aþýrý dincilik dedikleri(11)