.
Eğilir elif
Şafakla başlar akıl tutulması
Vuslatın tınısında döner bir derviş
Kaybolur tepetaklak belkilerin öznesi
Ve miadını doldurur b/ekleyiş
Susar vav
Kırağı düşer direnişin güncesine
Seslerin mezarlığına gömülür çığlıklar
Alkışlanır dalından kopan yaprağın dansı
Ve topuklarından mıhlanır k/alkışlar
Durmaz artçı renksizlik
Geçit vermez olur çölleşen rayihalar
Yüze siner sükûnetin kırık sesi
Sisli rotalarda yiter kıble
Ve söner niyazların şeddesiz hevesi
Yıldızlar kaysa da yas tutmaz gök
Vebali taşıyamaz omuzların askısı
İpi çekilir sorgusuz kabuller
Ve özleri kamaştırır ışığın yankısı
Delinir rüyasız uykuların dibi
İğneden geçmez olur hüzün
Sonbaharın gamzesine pıhtı atar Aralık
Ve gövdesinde çiçekler açar gündüzün
Ay yarılır
Çözülür hecesiz uğultuların yemenisi
Fitili yandıkça kanatları kopar düşlerin
Nice yağmurlar gömülür göz çukurlarına
Ve kelebekler yasını tutar ölüşlerin
. . .
.
.
.
.
.
.