Sahile zor bela çýktýðýmda ayakta duracak halim yoktu. Birkaç metre ileri gidip kuru ve sýcak kumlara uzanacak mecalim kalmamýþtý. Hemen uzanýverdim dalgalarýn sahili yaladýðý ýslak zemine. Sýrt üstü yatýp gökyüzünü seyretmeye baþladým. Hayat güzeldi. Yaþamak güzeldi. Kýsa bir süre öteki tarafa gidip geldim az önce. Tam huduttan döndüm desem yeridir. Yaþam nedir ki, bir pamuk ipliði!

         Ýyi bir yüzücü deðilim. Yüzme adýna ne öðrendiysem doðaçlama kendi çabamla bir þeyler öðrendim. Çocukluk yýllarýmda köyümün yaylalarýndan doðup birkaç farklý kaynaðýn sularýyla beslenen çayýmýzda yüzerdik. Çayýn durgun aktýðý bazý kýsýmlarda göl diyebileceðimiz küçük birikintiler oluþur. Bu su birikintilerinde çimerdik. Tabi yüzmek denmez bu çimmelere.

         Yýllar sonra Öðretmen Okulu yýllarýnda Trabzon’da Uzunkum diye adlandýrýlan doðal plajda yüzmeyi öðrendim. Plaj sahilinde su yüzme bilmeyenler için uygundu. Hala anýmsarým, kenarda, bir taþýn karþýsýnda suya daldým. Acemice kaç kez kulaç salladým farkýnda deðilim. Nihayet dibe inip ayaða kalktým. Ne göreyim! Taþýn hizasýndayým! O kadar kulaç sallamam boþa gitmiþ. Benim köydeki küçük göletteki yüzmemin bir anlamý yokmuþ meðer!

         Yýlmak yok. Direkt sýnýf geçenleri okul haziranýn ilk iki haftasýnda tatile býrakmadý. Çeþitli eðitsel etkinlikler yaptýk. Öðlede bitiyordu etkinlikler. Öðleden sonra yüzme öðrenmek isteyenler soluðu Uzunkum plajýnda alýyorduk. Sözü uzatmayalým. Birkaç gün içinde suyun yüzünde durabilecek, üç beþ metre ileriye gidecek kadar yüzmeyi öðrendim. Trabzon Liman’ýnda da yüzebiliyordum.

         Daha sonraki öðretmenlik yýllarýmda sene baþý seminerlere katýlýrdýk ilçede. Ýlçemiz Araklý. Araklý sahillerinde de eylül seminerlerinde zaman zaman yüzdük meslektaþlarýmla. Öðretmenliðin ilk yýllarý komþu köy öðretmenleriyle zaman zaman buluþur sohbetin belini kýrardýk. Espritüel bir arkadaþýmýz vardý. Erzurumlu Teyo Emmi usulü anlatýlarýyla bizleri eðlendirirdi. Bu arkadaþ ilginç bir anýsýný anlatmýþtý:

         “Rize’de çalýþýrken, çalýþtýðým köy büyük bir çayýn kenarýndaydý. Zaman zaman köy gençleriyle bu çayda balýk tutmaya giderdik. Çayda suyun biriktiði derin bir kýsmý vardý. Bir gün o derin yere daldým. Bir de ne göreyim. Koskocaman bir balýk. Süzülüp taþýn altýna girdi. Ben de durur muyum? Balýðý takip ettim. Nefessiz kalma pahasýna suyun içinde hayli uzun süre kalarak eli boþ dönmedim. O koskoca balýkla kenara çýktým.”

         Ertesi yýlýn eylül baþlarý sene baþý seminerlerindeyiz. Zaman buldukça Köy öðretmenleri kenarýndan köþesinden yüzüyoruz. Yurdun farklý bölgelerinden gelip bir araya toplanmýþýz. Herkes az çok yüzebiliyor. Rize’de çayda büyük balýk yakalayan arkadaþ deðil yüzmek sahilde yürüyor. Ancak diz kapaklarýna kadar suya girebiliyor. Benim güneyli arkadaþýmýn aklýna birden gelivermiþ:

         “Ýlhan’cýðým Rize’de çayýn derinliklerine daldýðýn gibi, burada da ayný dalýþlarýný bir göster bakalým…” deyiverdi. Bizim Teyo Emmi’nin yüzü kýzarýverdi! Bir þey demedi elbet… Acaba yalanla karýþýk olaylar anlatan ve onun yalanýný yüzüne vuran arkadaþ yýllar sonra da ayný davranýþlarýný devam ettiriyorlar mý? Bu merakýmý gidermem artýk olanak dýþý. Hepimiz yurdun farklý bucaklarýna daðýldýk.

         Yüzmeyle ilgili günlerim fazla olmadý. Ýzmit’te çalýþýrken yaz baþlarýnda körfezin henüz kirlenmemiþ sahillerinde arkadaþlarla yüzmelere gittik birkaç yýl. Daha sonra Ýzmit Körfezi iyice kirlendi! Körfez sularýnda yüzmek eylemi tarih oldu!

         Kocaeli’nde Karadeniz sahillerinde denize girilebiliyor. Kocaeli halký, Kefken, Kerpe gibi Kandýra’nýn belde ve deniz kenarýndaki köylerinde deniz hasretini giderebiliyor. Bizde ailece bazý yýllarda deniz mevsimi baþladýðýnda Kandýra sahillerinde denize gittik. Ailece barýnabileceðimiz bir çadýr aldýk. Çadýr kurup deniz mevsimi yapmak güzeldi.

         Arkadaþlarla geceleri çadýrlarýmýzýn önünde ateþler yakýp, ateþin yanýnda çay içerken bir taraftan da gökte yýldýzlarý seyretmekle hümanist duygularýmýz tavan yapýyordu. Bir gece de fýrtýna ile birlikte kuvvetli yaðmur yaðdý. Çadýrlarý su bastý. Ertesi günü güneþ yüzünü gösterdi. Yüzmeye, kalan zamanlarda da kitap okuma fasýllarýna devam ettik.

         Karadeniz bir hýrçýn denizdir. Ne yapacaðý hiç belli olmaz. Bir bakarsýnýz deniz süt liman, yüzü çarþaf gibi. Kýsa süre sonra hafif bir rüzgâr esmeye baþlar. Derken rüzgârýn hýzý dakika dakika artar. Dalgalar yükselmeye baþlar. Sahilde bir telaþ baþlar. Anneler çocuklarýna çabucak denizden uzaklaþtýrýr. Bu arada dalgalar iyice kabarýr. Dalga yüksekliði birkaç metre yüksekliðe yükselir.

         Bazý yavuz yüzücüler dalgalarýn tehlikesine aldýrmadan yüzmeye devam ederler. Bunlara özenen yüzmeyi az bilenler de çýlgýn dalgalara karþý kahramanlýk gösterilerine katýlýrlar. Aniden çýðlýk sesleri yükselir sahilden. Boðulma tehlikesi geçirenleri kurtarma telaþýndan yükselir bu baðrýþ çaðrýþlar.  Maalesef denizin aniden kabardýðý, kýsa sürede fýrtýnanýn oluþtuðu günlerde Karadeniz sahillerinde boðulan yurttaþlarýmýz olmaktadýr. Ta Þile’den baþlayýp Sakarya ili sahillerinde yüzmeye gidip tehlike atlatan yurttaþlarýmýzla ilgili haberleri duymak her zaman olasý.

         Kandýra’nýn Dikili Köyü diye güzel bir köyü var. Bu köyde eski apartman komþumun bir yazlýk edindi. Her yýl bizi yazlýðýna davet eder. Nihayet bir yaz baþý memlekete, Artvin’e gitmeyi biraz erteleyip komþumun davetine icabet ettik. Dikili’nin güzel bir doðal plajý var. Denize girmediðimiz günler sahilde yürüyüþler yapýyoruz. Bol bol denize giriyoruz. Zamaný dolu dolu denizde geçirerek yaþýyoruz. Yeni gün güneþli bir gün baþladý. Sahildeyiz. Öðretmen komþumun ablasý ve eniþtesi ziyaretimize geldi. Onlarýn da komþu köyde yazlýklarý var. Üç aile bir aradayýz.

         Hava güzel. Güneþ ufuktan hayli yükselmiþ. Denizde çok az dalga var. Sahilde alabildiðine uzayýp gidiyor. Bizden baþka da denize girenler var. Bizim kafile bir tur yüzdük ve sahile çýktýk. Sohbet faslý baþladý. Ben romanýmý alýp kenara çekildim. E. M. Remarque’nin Üç Arkadaþ’ýný okuyordum.  Biraz sonra birazcýk daha yüzüp ondan sonra okumaya devam ederim düþüncesiyle suya daldým. Rüzgâr biraz hýzýný artýrdý. Dalgalar hafiften kabarmaya baþladý.

         Özgürce yüzüyorum. Tek baþýna. Sahilden fazla da uzaklaþmak da istemiyorum. Ara ara sýrt üstü yüzüp gökyüzünde yavaþ yavaþ gözükmeye baþlayan bulutlarýn hareketlerini izliyorum. Sýrt üstü yüzerken düzelip sahile bir bakmak istedim. Ne göreyim, sahilden hayli uzaklaþmýþým! Az önce oldukça sakin olan denizin yüzünde dalgalanmalar artmaya baþladý. Birden telaþa kapýldým! Bir an önce sahile çýkmak için kulaç sallamaya baþladým.

         Sahile yaklaþmaya çalýþmamda baþarý saðlamak ne mümkün! Bir an önce karaya çýkmak için mücadele verirken adeta büyülü bir güç beni denizin ortasýna doðru çekiyordu. Bir türlü baþarý saðlayamýyorum. Gitgide nefesim tükeniyor. Kollarýmda kuvvet kalmadý. Sýrt üstü yüzüp dinlenirsem kendimde mücadele için kuvvet bulurum diye sýrt üstü yüzdüm birazcýk. Tüm benliðimi bir umarsýz bir telaþ sardý. Tekrar düzelip kulaç sallamaya baþladým. Bu arada dalgalar gitgide kabarýyordu. Ayný yerde debelenmeye devam ediyorum. Sahile yaklaþmak ümidim gitgide kýrýldý!

         Ýnsan kýsa sürede neler düþünüyor. Artýk zaman tamam dedim. Günlerim buraya kadarmýþ! “Her nefis ölümü tadacaktýr” hükmünün benim için uygulama zamaný gelmiþti! Ölümden kaçýþ yok. Demek ki, bir köy evinde baþlayan yaþantým Karadeniz’in mavi sularýnda son bulacaktý. Çocukluðum, ilk gençlik yýllarým bir film þeridi gibi beynimin içinde geçit yaptý kýsa süre içinde. Acý tatlý ne çok anýlarým vardý. Çalýþtýðým köyleri, öðrencilerimi anýmsadým.

         Kendi çocuklarým ne kadar üzüleceklerdi. Oðlum ve kýzým yükseköðrenimlerine devam ediyorlar. Onlarýn mezuniyetlerini göremeyecek, mutlu günlerinde evlenme törenlerinde yanlarýnda olamayacaktým. Acaba küçük oðlum hangi okula gidecekti. Evet, tüm bu olaylar bensiz yaþanacaktý.

Gustave Flaubert’in Madam Bovary adlý ünlü romanýnýn sinemaya uyarlanan filmini izlemiþtim yýllar önce. Filmin sonunda Madam Bovary siyanür içerek intihar eder! Ýntihar sahnesini hiç unutamam! Kadýn can çekiþirken bir taraftan da dalgalandýrýcý yaþam öyküsü bir bir gözünde canlanýr. Nihayet ölüm vaki olur! Benimde Madam Bovary gibi hayatým gözümün önünde canlanmaya devam etti.

Son bir çabayla Allah ne verdiyse tüm gücümle kulaç sallamaya devam ettim. Bu kez kararlýydým. Öyle hemen pes etmek yok. Nefessiz kalýncaya, kollarýmdaki son enerjimi bitirinceye kadar mücadeleye devam edecektim. Ne kadar süre çabaladýðýmýn farkýnda deðildim. Gücümün geride ne kadar kalan kýsmý varsa kullanýyorum. Sahile yaklaþtým. Artýk kefeni yýrtmýþtým!  Kumlar az ötede beni bekliyordu. Zorlukla ayaða kalktým. Zorla, sarhoþlar gibi sallanarak kendimi ýslak kumlara attým. Sýrt üstü uzanýp uzun süre bekledim.

Yaþam nedir ki, gevþek bir pamuk ipliði. Her ne kadar gevþek de olsa benim için kopma noktasýna henüz gelmemiþti. Daha göreceðimim günler varmýþ. Hani ne demiþler; en kötü yaþam en tatlý ölümden daha güzeldir. Karadeniz’in mavi sularýnda bile olsa ölümü tatmak, hele bir de kýrklý yaþlarda tüm sevenlerini yetim öksüz býrakarak ölümü tatmak hiç de güzel deðildi!

 Büyük usta Nazým’ýn da dediði gibi, “yaþamak güzel be kardeþim.” Evet, yaþamak güzeldir. Hangi koþulda olursak olalým her zaman yaþamanýn güzel olduðu bilincinde olmanýz belki de sahip olduðumuz en büyük artý deðerimizdir.