Otobüsümüz kýsa süre sonra yavaþ yavaþ hareket etti. Arka kapýsý açýktý bizi korku girdabýndan kurtaracak otobüsümüzün. Hareket ederken arkamýzda gözü karamýþ bir yolcu býrakýyorduk. Bu kiþi az önce yüreðimizi aðzýmýz getirmiþ eli tabancalý bir köylümüzdü.

         Yaþam çeþitli iniþ ve çýkýþlarla upuzun bir serüven. Bazý olaylar vardýr. Ýstesen de istemezsen de kendini o olaylarýn içinde bulursun. Elinden bir þeyler gelmez. Böylesi durumlarým hepsi yaþama dair.

         Öðretmenliðimin ilk yýllarý. Kent merkezine uzak bir köy öðretmeniyim. Daðlarýn diplerinde derin bir vadinin yamaçlarýnda kurulmuþ bir köy. Kuþ uçmaz kervan geçmez nitelikte. Okulla yeni tanýþmýþ. Neyse ki, iki genç ve idealist öðretmen çalýþýyoruz. Yüzyýllarca uygarlýk nimetlerinden uzak kalmýþ köyü aydýnlatmak çabasý içindeyiz.

         Hiçbir zorluk bizi yýldýrmýyor. Okulun tüm iþleri bizi bekliyor. Temizliktir, badana, yakacak temini, daha neler neler. Akademik baðlamda hiçbir eksiðimiz yok. Sýnýflarýn tertip düzenine aþýrý dikkat sarf ediyoruz. Ulusal bayramlarý tüm olumsuzluklara karþýn en baþarýlý bir biçimde kutluyoruz.

         Hala anýmsarým bir 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramý kutlama arifesindeyiz. Þarkýlar, þiirler, skeçler hazýrladýk. Ayrýca bir piyes gösterisi de sunalým diye kollarý sývadým. Köyde ilk kez piyes oynanacak. Ortaya ses getirecek bir eser koymalý. Hoþ bir piyes nasýl bulmalý derken en iyisi piyesi kendim yazmaya karar verdim. Hayli zaman harcadým. Ortaya güzel bir eser çýktý.

         Provalar yapýyoruz. Çalýþtýðým bölgede yurttaþlarý iki kategoriye ayýrmak olasý. Bir grup namazýnda niyazýnda insanlar. Uzun kýþ günlerinde daha çok zamanlarýný evlerinde çocuklarýyla geçiriyorlar. Diðer grup haftanýn yedi gününde komþu köydeki kahvelerde zaman öldürüyor. Kahvehanelere giden yurttaþlarýn iþi gücü akþama kadar, bazen de sabahlara kadar kumar oynamak. Ütmek, ütülmek!

         Kumar derken öyle hafif algýlanmasýn. Bin lira maaþ aldýðýmýz yýllarda bir gecede yüz, yüz elli bin lira kaybedenlerin olduðunu da duyuyorduk. Kahvehaneler sabahlara kadar açýk ve faaliyette. Piyesimin bir sahnesinde bu kahvehanelerdeki kumar oynanmasýný canlandýrdým.

         Bir tarafta zar atanlar. Bir tarafta kýlýç çekenler. Dük dük diye adlandýrdýklarý poker oynayanlar. Nihayet piþti oynayanlarý piyesimin bir sahnesinde boy gösteriyorlar. Kahvelerin olduðu birim ayný zamanda nahiye merkezi, nahiyede bir de karakol var. Bazý geceler karakol komutaný yanýna iki asker alýp kahvehaneleri basýyor. Paralý oyunlarýn oynanmasýný sözüm ona engellemeye çalýþýyor. Ýþte bu sahne için komþulardan iki adet kýrma tüfek edindik.

         Karakoldan da ödünç asker elbisesi aldýk. Yapýlý iki öðrencimiz jandarma kýyafeti ve tüfekleriyle karakolu basýyorlar. Provalar esnasýnda ara ara boþ tüfeklerle þakalar yapýyoruz.

         Bazý günlerde arkadaþýmla bu tüfeklerle tavþan avýna çýkýyorduk. Gerçi av serüvenimiz hiç baþarýlý geçmedi. Sürekli eli boþ döndük okula. Bayram yaklaþýyor provalarýmýzý sýklaþtýrdýk. Bir gün ders bitimi tavþan avýna çýkmaya karar verdik. Okuldan biraz uzaklaþtýk. Elimizde bir adet tüfek var. Arkadaþým:

“Mermileri almamýþým, geri dönüp mermileri alayým.” Diyerek geri döndü. Az sonra da yanýma geldi. Öðrencilerimiz de saðýmýzda solumuzda evlerine gidiyorlar. Hiç yapmayacaðým bir densizlik. Tüfek elimde. Dört beþ metre önümde giden bir öðrenciye niþan aldým. Tetiði çekeceðim.

         “Oðlum, niçin önden koþuyorsun? Sana niþan alayým mý?” dedim. O anda, annemin bir sözünü anýmsadým. Annem “tüfekle oyun olmaz, þeytan doldurur.” Derdi. Bu anlattýklarým bir saniye içinde oluyor! Namluyu yere doðrultup. Tetiði çektim. Yürüdüðümüz çakýllý keçi yolundan çakýllar etrafa saçýldý.

         Yüzümde renk diye bir þey kalmadý. Hayatta en korktuðum anlardan birini yaþadým! Nefessiz kaldým bir an! Tüfeðin boþ olduðunu zannediyordum. Ben tüfeði öðrenciye doðrulturken arkamda yürüyen arkadaþým heyecanlanmýþ aðzýndan bir söz çýkmamýþ.

         Büyük, çok büyük bir kaza atlattým. Daha yirmili yaþlarýmý yaþýyorum. Gençlik! Baþýmda kavak yelleri esiyor henüz. Ömrüm kararacaktý. Hapishanelerde ömür çürütmek bir yana diðer taraftan yaþayacaðým vicdan azabý. Suçsuz günahsýz bir öðrencimin ölmesine neden olacaktým. Günlerce olayýn etkisinden kurtulamadým. Gecelerim kâbus oldu, olay rüyalarýma girdi. Neyse ki, gösterimiz çok baþarýlý geçti. Komþu köyün öðretmeni, arkadaþýmýz ayný piyesi kendi köyünde oynatmak adýna benden istedi.

         Silahla ilgili anlatacaðým ikinci olayda hiçbir dahlim yoktu. Okulun yakýnlarýnda komþumuz öksüz ve yetim iki kardeþ vardý. Anne ve babalarýný kaybetmiþler. Evli ablalarý vardý kendileriyle az da olsa ilgilenen. Köy hali, herkes kendi iþinde gücünde. Onlardan da iki kardeþlerine fazla yardým olmuyordu. Kardeþlerden kýz henüz on dört on beþ yaþlarýnda, erkekse kendisinden bir iki yaþ büyüktü.

         Komþu kýzý zaman zaman bize gelir eþimle sohbet ederdi. Þehre gidip dönmem mümkün olmadýðý gecelerde komþu kýzýmýz eþimle birlikte bizde kalýrdý. Ýki kardeþ, müþfik, temiz kalpli gençlerdi. Aðabey yakýnýmýzdaki nahiyede açýlan ortaokula baþlamýþtý.

 Biz her yaz tatilinde baba vataný köyümüze gider, okullarýn açýldýðý zaman tekrar öðretmenlik yaptýðým köye dönerdik. Yeni bir eðitim-öðretim yýlý baþlarken memleketten döndük. Okullar açýldý. Öksüz ve yetim komþumuz yeni yetme kýza köyümüzün aþaðý mahallesinde oturan sürekli kumar masalarýnda zaman geçiren bir köylümüz musallat olmuþ.

Hafta sonlarý komþu köylerde çalýþan öðretmenler nahiyede buluþurduk. Bazen voleybol oynar, çoðu kere de kendi aramýzda kahvehanelerde kâðýt oyunlarý oynardýk. Komþumuzun kýzýný rahatsýz eden vatandaþý kahvehanelerde görürdüm. Büyük kumar oynar. Genellikle oyunlardan kazançlý çýktýðýný duyardýk.

Kasým ayý sonlarý. Havalar oldukça soðudu. Sabahleyin yerler kýraðý tutuyor. Ýlçeye gideceðim. Köyün yolu yok. Ýlçeye giden vasýtalara binmek için bir saate yakýn yol yürümek gerekiyor. Ve de vasýtalar sabahýn köründe hareket ediyor. Sabahleyin erkenden kalktým. Arabalarý kaçýrmama telaþýyla hýzlý hýzlý yürüyorum. Bazen koþuyorum. Yol daracýk bir keçi yolu. Yerler kýraðý tutmuþ. Koþarken birden ayaklarým yerden kesildi. Yere paralel olarak iki seksen sýrt üstü düþüverdim. Tüm iç organlarým adeta yerinden oynadý.

Askerlikte, süvari sýnýfýnda, sürücü asker attan düþünce, attan düþtüm denmezmiþ. Ýndim bindim denirmiþ. Düþme eylemini hafifletmek babýndan. Ben de düþtüm ve kalktým. Yoluma devam ettim. Ne de olsa her çeþit spor yapmýþým amatörce. Öyle bir düþmek hele de yirmili yaþlarda fazla önemli deðil. Yeter ki, kýrýk çýkýk olmasýn. Neyse vasýtaya kavuþtum.

Vasýtamýz dað köylerinden gelen tarihi bir otobüs. O arada komþu kýzý gördüm. Kýzýn bir ablasý Samsun’a evli. Bir ablasý da çalýþtýðým köye evli. Köydeki eniþte kýzý kendisine musallat olan delikanlýdan kurtarmak için Samsun’daki ablasýna götürüyor. Onlarda benim bineceðim otobüse bindiler.

Otobüs kalkmak üzere. Az sonra da kýza musallat olan kiþi geldi otobüsün yanýna. Bana:

“Hocam, kýzý nereye götürüyorlar?” diye sordu. Oralý olmadým. Bilmiyorum diye cevap verdim. Yavaþ yavaþ otobüs hareket etti. En arka sýrada yer bulup oturdum. Kýzda ayný sýrada benden iki kiþi ötede oturdu. Eniþte biraz ileride ortada ayakta duranlarla birlikte dikiliyor. Kýzý býrakmak istemeyen belalý köylümüz de hemen önümde ayakta seyahat ediyor.

Otobüs büyük þehirlerdeki belediye otobüsleri gibi dolu. Hareketimiz fazla sürmedi. Kýzý býrakmak istemeyen vatandaþ eniþteye saldýrdý. Yumruk yumruða bir kavga baþladý. Araya baþka yolcular girdi. Saldýrganý öne, þoförün yanýna aldýlar. Tekrar hareket ettik. Derin bir vadide kývrýla kývrýla uzanan yolda yolculuðumuz devam ediyor. Aniden saldýrgan tabancasýna sarýldý. Otobüsü durdurdu. Ön kapýyý yýldýrým hýzýyla zýplayarak gelip otobüsün arka kapýsýný açtý.

Tabancayý bizlere çevirdi. Silahýn yüzü soðuktur denir. Ýþte biz o soðukluðu vücudumuzun en uç hücrelerinde hissettik. Delikli demire kaydý bir an gözlerim. Gerçekten korkunçtu. Asi delikanlý son kozunu oynuyordu. Çünkü az ileride yolun kenarýnda bir karakol vardý. Elinde on dörtlü diye adlandýrýlan silahla baðýrýyordu:

“Ýn aþaðýya ulan! Seni vuracaðým!” Bu sözleri eniþte için sarf ediyordu. Lakin namluyu bizlere çevirmiþti. Eniþtenin yapacaðý bir þey yoktu. Elleriyle baþýný tutmuþ, kafasýný omuzlarýnýn arasýnda saklamaya çalýþýyordu. Herkes bir anda dondu. Yüreðimiz aðzýmýza geldi. Yapacaðýmýz hiçbir þey yoktu! Gözü dönmüþ, eli silahlý bir katil adayý karþýmýzdaydý.

Biraz sonra otobüsümüz yavaþ yavaþ hareket etti. Bizi rahatsýz eden kumarbaz oracýkta kaldý. Hemen yakýnýmýzda bir sýrt vardý. Sýrtý dönünceye kadar kafamýzý döndürüp geriye bakamadýk. Sýrtý dönünce herkes rahat bir nefes aldý. Can tehlikesini atlatmýþtýk.

Yirmili yaþlarýmda silahlarla ilgili böylesi trajik olaylar yaþadým. Çalýþtýðým köyde herkesin bir silahý vardý. Düðünlerde tek eðlence silahtý. Hocalar ‘günah diye’ çalgý çalma, horon tepme gibi eðlenceleri yasaklamýþlardý. Bir ara ben de bir tabanca almayý düþündüm. Silahlarla ilgili olumsuz yaþanmýþlýklarýmýn sonunda aldýðým dersler gerekse yaþadýðým yýllar içinde edindiðim özgün fikirler nedeniyle dünyama silahlarý hiç sokmadým.