Deli lakaplý ormancý Ahmet aklýna koymuþtu. Kararý kesin ve katýydý. Ne olursa olsun, kaça patlarsa patlasýn; bir bakýþta feleðini þaþýrtan o ahu gölü kýzla buluþacaktý.

Evlilik yaþamýnda kendisini, yüce daðlarýn düzlüklerinde sisli-puslu bir havada yönünü þaþýran, gideceði hedefi bulma kaygýsý taþýyan bir âdemoðlundan farksýz hissediyordu. Silik, mutsuz bir yaþantý! Çevresinde, gýpta ile izlediði mutlu çiftler gibi hiç olamamýþtý eþiyle. Mutluluk, gülüp eðlenmek, þen kahkahalar atmak hayali sadece bazý geceler rüyalarýný süslerdi.

Evinden çýkarken kafasýnda sonucunun nasýl olacaðýný tahmin edemediði düþünceler dolaþýyordu. Ýlk gençlik yýllarýný yaþayan yeni yetme bir delikanlý deðildi. Neredeyse ömrünün yarýsýna merdiven dayamýþtý. Bir taraftan sabahleyin ilk kez görüp güzelliðine hayran olduðu kýzla buluþmanýn tanýmsýz tatlý heyecanýyla kalbi kýpýr kýpýr ederken bir taraftan da þimdiye kadar kendisine sadakatle baðlý eþiyle yollarýný nasýl ayýracaðý düþüncesi neþeli halini silip süpürüyordu.

         Karar verdiði düþünceleri hayata geçirmekte gözünü budaktan sakýnmazdý. Dediðini yapardý. O’na deli Ahmet derlerdi! Þakayla karýþýk sohbetlerinde;    “Deli unvanýmý kazanmak için yýllarýmý harcadým!” diye sözler ederdi…

         Önüne ne ölçüde aþýlmaz engeller çýkarsa çýksýn hepsini bir bir aþýp; ince belli, al yanaklý, yeþil gözlü bu ahuyu evinin kraliçesi yapacaktý. Bilinmez! Kaderinde Bahtýþen kýzla güzel bir yuva kurmak var mýydý? Bu olasýlýðý sonuna kadar zorlayacak, önüne çýkacak tüm olumsuzluklarý yenme kararlýlýðýnda olacaktý.

 Kýzýn gönlünü çelmek, nefsi isteklerini tatmin ettikten sonra vazgeçmek gibi kötü bir amaç taþýmýyordu. Bu yolda sadece ekonomik baðýmsýzlýðý olmayan eþi üzülecekti.

         Öykümün bu kýsmýnda bir anekdot düþmek isterim. Deneme ve öykülerimi yazýp bitirince olanaklý olursa yazýlarýmý dostlarýma okurum. Bu öykünün birinci bölümünü de iki kadýn akrabama okudum.  Öyküdeki “Bu yollarýn acemisi deðildi! Lakin bu iþ farklýydý. Temiz duygular taþýyordu bu kez…”cümlelerini okuduðum zaman iki kadýn akrabam bir aðýzdan:

         “Ya! Amma da temiz duygular taþýyormuþ!” diyerek öykü kahramanýma karþý kýzgýnlýklarýný haykýrdýlar…

         Zaman hayli ilerlemiþ. Güneþ son altýn ýþýklarýný köyün karþýsýndaki geniþ çam ormanýna gönderiyordu. Daha uzaklardaki Cin Daðýnýn kayalarýnýn kirli gri rengi hoþ gümüþü renge dönüþtü. Ormancý önce yayla yoluna yöneldi. Köy içindeki tarlalarda çapa yapanlar hangi yöne gittiðini anlasýnlar istemiyordu. Yol, orman içlerine doðru uzayýp gidiyordu. Ormanýn kenarýna gelince durup bacalarýndan dumanlar tüten köy evlerini kýsa süre seyretti.

         Sýðýrtmaç çocuklar, uzun bir ilkbahar gününü bitirmenin sevinciyle önlerindeki sýðýrlarla köye yaklaþýyorlardý. Köyün çevresindeki yemyeþil çayýrlara yayýlan koyun sürülerinden yayýlan çýngýrak sesleri köyün hoþ havasýný daha bir güzellik katýyordu.

         Ormanýn içinde devam eden yolla birazcýk yürüdü. Az sonra yönünü aklýný çelen Bahtýþen kýzýn mýsýr tarlasýna taraf çevirdi. Aðaçlarýn arasýndan aç bir kurt hýrsý ve çevikliði ile yürüdü. Kendini mýsýr tarlasýnýn kenarýnda buldu. Anne Sultan kadýn inekleri saðmak için hayli zaman önce eve varmýþ, ergen kýzýný köyün uzaðýndaki tarlada yalnýz býrakmýþtý!

         Zaman ormancýný lehine çalýþýyordu. Tüm benliðini tatlý bir heyecan sardý. Sanki farkýnda deðilmiþ, kýzý görmüyormuþçasýna bir ýslýk tutturdu. Aniden ortaya çýkýp kýzý korkutmak olmazdý. Yavaþ yavaþ, sabahtan beri aklýndan hiç çýkmayan gönlünün sultanýna yaklaþtý. Islýk sesini duyan Bahtýþen ne hikmetse fazla þaþýrmadý. Sanki sabahleyin göz göze geldiði esmer tenli bu adamý bekliyordu! Kaçamak bakýþlarla bakmaya baþladý.

         Ormancý iyice heyecanlandý! Esmer yüzü kýzardý, morlaþtý. Karþýsýndaki yeþil gözlere uzun süre bakamadý. Utangaç bir tavýrla konuþmaya baþladý. Ses kendisine mi aitti! Yoksa baþkasýnýn mýydý? Farkýnda deðildi.

         “Ah! Kalbimi çalan, ruhumu fetheden güzel kýz… Þaþkýným sabahtan beri! Yeryüzüne inmiþ bir melek misin? Nesin? Güzelliðinin ve zarafetinin karþýsýnda ne yaptýðýmýn farkýnda deðilim…”

         Ormancýnýn gözlerinden þakýyan þimþekler Bahtýþen’in gözlerine akýyordu. Kýzýn yeþil gözleriyle ormancýnýn kara gözleri arasýnda önüne geçilmez bir akým oluþtu. Bir süre bakýþtýlar.  Bahtýþen donup kaldý. Kudretten al olan yanaklarý daha da kýzardý. Sonra yavaþ yavaþ sarý renge dönüþtü. Ne söyleyeceðini þaþýrdý. Konuþsa bile sesinin çýkacaðýndan emin deðildi.

         Heyecaný ilk daðýlan ormancý oldu. Sakince kýzýn elinden tuttu.  Tarlanýn kenarýndaki kavak aðacýnýn yaný baþýnda kadar birlikte yürüdüler. Çimenlerin üstüne aralarýnda mesafe koymadan oturdular. Konuþmaya baþladý ormancý. Sözlerini tartýp, biçip öylece sarf etmeye büyük özen gösteriyordu:

         “Korkma güzelim, ben de bir insaným. Sana duyduðum ilgi ve hayranlýkla yanýp tutuþan bir kalp taþýyorum. Býrak elindeki çapayý. Biraz yarenlik edelim…” Bahtýþen de ilk heyecanýný az da olsa attý üzerinden.

         “Yapma ormancý aðabey, ben þu anda yalnýz ve çaresiz bir kýzým. Var git yoluna! Kendi halime býrak beni.” Dediyse de; ormancýnýn çýra gibi tutuþmuþ elinden vücuduna yayýlan tatlý bir sýcaklýðýn etkisinden de bir türlü kurtulamýyordu. Biraz sonra av olduðu kurdun peþi sýra zorluk çýkarmadan giden koyun örneði ormancýnýn yanýnda yürüyüp ormanýn biraz daha da derinliklerine daldýlar.

         Bahtýþen, sonralarý bu ilk buluþma anlarýný anýmsadýðýnda benliðinde oluþan cesaretli tavýrlarýna þaþýrýp kalýrdý. Hele ara ara ormancýnýn kara gözlerine kaçamak bakýþlarla dalýp gittiðini tatlý birer aný olarak ölünceye kadar unutmadý. Bir süre daha karþýlýklý bakýþtýlar. Sýra yine söze geldi. Ormancý, lafý saða sola bükmeden direkt konuþma özelliðiyle söze yeniden baþladý:

         “Güzel kýz, yanýna temiz duygularla geldim. Zaman dar. Anlatacaklarým derya. Gün batmadan ve seni üzmeden konuþmak istiyorum.”  Bu arada yaktýðý sigaradan medet umuyordu heyecanýný iyice azaltmak için.

         “Az önce söylediðim gibi þaþkýným! Güzelliðinin ve zarafetinin esiri oldum. Karar verdim. Tez zamanda seni evimin kraliçesi yapacaðým. Sana ipekli kumaþlardan, mor kadifelerden elbiseler yaptýracaðým. Farkýndayým þaþkýnsýn sen de. Cevap istemiyorum. Yarýn yine bu saatte yanýnda olacaðým…” Bu arada yanýnda getirdiði lokum, incir ve bisküviyi kýzýn yanýna býrakýp eve dönerken yemesini tembihleyerek çabucak ormanýn derinliklerine daldý.

         Gün battýktan biraz sonra evin yolunu tuttu Bahtýþen. Uzun, çok uzun bir gün yaþamýþtý. Yaþadýklarý gerçek mi, hayal mý ayrýmýnda deðildi! Kafasýnýn içinde deðirmen taþlarý dönüyordu sanki. Sessizce eve girdi. Annesi akþam yemeði hazýrlamýþtý. Fazla yemek yemedi. Bol bol su içip odasýna çekildi. Baþýndan geçen olaylarý annesine anlatamazdý. Köy kýzlarý için bir memurla evlenmek ayrýcalýktý. Lakin ormancý hem kendisinden hayli yaþlý ayrýca evli bir adamdý. Duyduðu; ruhunu okþayan tatlý sözlere inanabilir miydi?

         Ertesi gün ormancý atýný daðlara doðru sürdü. Yakýnda yaylacýlýk baþlayacaktý. Yayla odunu hazýrlama giriþiminde olan köylüleri kontrol etmek gerekti. Aþk baþka, iþ baþkaydý. Görevini hakkýyla yapmaya hep özen gösterirdi. Yaylalarýn yakýnlarýndaki ormanlarda dolaþtý. Ak köpüklerle akan çayýn soðuk sularýndan içti. Sarýçam aðaçlarýnýn gölgelerinde dinlendi. Ýkindiye doðru köye döndü.

         Her ne kadar köylülerin kendisinden çekindiðini bilse bile eylemi etik deðildi. Evli bir erkeðin bir kýzla iliþki kurmasý köy yerinde hoþ karþýlanmaz. Bu bakýmdan karda yürüyüp izini belli etmemeliydi. Olay duyuluncaya kadar Üsküdar’ý geçmesi zorunluydu.

         Gök mavi, ormanlar ve çayýrlar yeþildi. Anne-kýz týpký önceki gün gibi çapa yaptýlar. Akþama doðru Sultan kadýn sýðýrlarý saðmak ve akþam yemeðini hazýrlamak için eve döndü. Bahtýþen’in tüm benliðini önüne geçemediði bir heyecan sardý. Acaba önceki gün yaþadýklarý gerçek miydi? Ormancý þaka mý yapmýþtý. Yine yanýna gelecek miydi? Cevabýný bulamadýðý bu sorularla savaþýrken beklenen kiþi yaný baþýnda bitiverdi. Kýzý kolundan tuttu. Tez elden ormana savuþmalarý gerektiðini söyledi.

         Kafasýnda olgunlaþtýrdýðý fikirleri bir bir anlatý ormancýmýz.

         “Seni kendime yar yapacaðým. Kavuþmamýz, ayný odayý paylaþmamýz fazla zaman almayacak. Yakýnda babamlarý ziyaret edeceðim. Mutlu bir birliktelik kuramadýðým eþimden en erken bir süre içinde ayrýlýp yýldýrým hýzýyla seninle evleneceðim! Korkma. Zamanla seni ne kadar sevdiðimi anlayacaksýn… Sakýn kimselere sýrrýmýzý anlatma! Annene bile! Durum olgunlaþýnca iliþkimizi zaten herkes duyacaktýr. ” Ormancý hem konuþuyor bir taraftan da köy bakkalýndan aldýðý yemiþleri sevgilisinin yemesi için ýsrar ediyordu.

         Ayrýldýlar. Evli evine köylü köyüne yollandý. Deli Ahmet buluþmaya bir gün ara verdi. Yalnýz iþin ucunu elbette býrakmadý. Bahtýþen çapa yapmaya devam etti. Yine akþamüstü Sultan kadýn eve döndü. Ormancý kendini saklayarak çapa yapan kýzý gözlemeye baþladý. Acaba kendisi bekleniyor muydu?  Yanýlmamýþtý. Anne eve dönünce kýz sýk sýk baþýný kaldýrýp gelen var mý diye çevresini nazar etti. Lakin bugün ziyaretçisi gelmeyecekti.

         Hava kararmaya baþladýðýnda ormancý evine dönerken zafer kazanmýþ bir ordu komutaný örneði mutluydu. Kýz kendisini beklemiþti. Sürekli saða sola bakmasý ondandý. Artýk seviliyordu.

         Sultan kadýnýn mýsýr tarlasý hayli geniþ bir tarlaydý. Çapasý günlerce sürerdi. Çapa süresince iki sevgili aralýksýz buluþtu. Ormancý ileride müstakbel eþi olacak kýzýn üzülmesini istemiyordu. Bir gece aklýna ne gelirse ilçeden aldýðý giysilik kumaþlar, þeker, çay, lokum benzeri malzemelerle Sultan kadýnýn evinin yolunu tuttu. Yanýnda sýrrýný anlattýðý babasý gibi saygý duyduðu ormancý meslektaþýný da almýþtý.

         Çaylar içildi. Sigaralar tüttürüldü. Lisan-ý münasiple deneyimli ormancý ziyaretlerinin nedenini anlattý. Sözü damat adayý Ahmet aldý:

         “Ýzninizle, size Sultan anne demek istiyorum. Kýzýnýzý sevdim. Bahtýþen’i evimin kadýný yapmak istiyorum…” Olayý ilk kez duyan anne kadýn çok þaþýrdý. Aðlasýn mý,  gülsün mü? Bilemedi. Kýzý daha çok küçüktü. Üstelik ormancýnýn evli olduðunu biliyordu. Kendini erken toparladý. Deneyimli bir erkek gibi konuþmaya baþladý:

         “Ormancý aðalar, Ziyaretinizden onur duydum. Lakin kýzým çok küçük. Sonra Ahmet efendinin evli olduðunu biliyoruz. Yuva yýkanýn yuvasý olmaz derler. Kýzýmýn bir yuvanýn yýkýlmasýna neden olmasýný hiç istemem…” Damat adayý hemen söze girdi:

         “Çok haklýsýnýz Sultan anne. Ben askerde iken babamlar niþan yapmýþlar. Görücü usulü ile evlendim. Mutlu bir aile yaþantým olmadý hiç. Þimdi mahkemedeyiz. Anlaþarak ayrýlmaya karar verdik eþimle.” Bu sözler kýz annesinin kaygýlarýný tamamen gidermedi. Ormancýlar, hediyeleri takdim edip hayýrlý ziyaretlerini sonlandýrdýlar.

         Yerin kulaðý var derler. Ormancý-Bahtýþen iliþkisi köyün bir baþýndan diðer baþýna kadar konuþulmaya baþlandý. Çeþme baþý sohbetlerinin biricik konusu oldu:

         “Ormancý, cahil kýzý baþtan çýkarmýþ…”

         “Kaynaðýndan duydum. Ormancýnýn niyeti ciddiymiþ. Karýsýný boþayýp kýzla evlenecekmiþ…”

         “Ay! Ne güzel! Ormancý eniþtemiz olacak. Artýk destursuz ormandan aðaç getirebileceðiz.” Kadýnlar böyle konuþurken erkeklerin ayný konuda konuþmamalarý elbette düþünülemez. Bazýlarý:

         “Ormancý ayýp ediyor! Evli barklý bir adam. Kimsesiz bir kýzýn peþine dolaþmasý yakýþýk almýyor…” Ormancýnýn meþrebinde olanlar ise olaya þöyle yaklaþtýlar:

         “Ahmet, cenneti bu dünyada buldu… Yakýþýr koçuma! Onun olanaklarý ben de olsa dinime imanýma aynýsýný yaparým!”

         “Bir tenhada buluþalým. / Dillerde muradýn alsýn…” Bu Adana türküsünü sýk sýk söylemeye baþladý. Kendisini ilk gençlik yýllarýný yaþayan bir yeni yetme gibi hissediyordu. Zaman zaman buluþup konuþtuðu kaynanasý olacak kadýn piþmiþ aþa su katabilirdi. Olaya sýcak bakmýyordu.

Kaleyi tamamen fethetmeliydi. Deli damarý kabardý. Kýzla bir tenhada buluþmalýydý. Sultan hanýmýn eve gaz, tuz, þeker almak için ilçeye gittiði bir gün Bahtýþen’le ilk buluþtu. Orman kenarýnda bir araya geldiler.

         Körpe bir kuzu kapýp hýzla ormanýn derinliklerine dalan aç bir kurt örneði kýzý ormanýn içlerine çekiverdi. Sevdiðinin ince beline sarýldý. Dudaklarý birleþiverdi. Sadece; “Ortak geleceðimizin garantili olmasý için böyle olmasý gerekiyor…”sözleri çýktý aðzýndan.

         Gökyüzünün yükseklerinde beyaz bulutlarý gözlüyordu Bahtýþen. Dünyanýn dönmesini hissetti bir an. Altýnda bulunduklarý kavak aðacýnýn yapraklarý hafif esen yelle kýpýr kýpýr sallanýyordu. Seviþmeleri fazla uzun sürmedi. Böylece üç yýla yakýn süren Bahtýþen’in genç kýzlýk yaþamý son buldu. O’nun için yeni bir yaþam baþlýyacaktý.

         devam edecek…