Devletleri ve aileleri birbirine benzetmek olasýdýr. Þöyle ki, ailede huzurun, hoþgörünün… kýsaca mutluluðun ete kemiðe bürünmesi belirli koþullar gerçekleþtirilirse oluþur. Ve süreklilik kazanýr. Anne-baba ve çocuklarýn arasýndaki iliþkiler karþýlýklý anlayýþla yürüyorsa o evde barýþ güvercinleri öter. Bülbül seslerini gibi þakýr çocuklarýn þen þakrak çýðlýklarý. Devletin en küçük yapý taþý olan ailelerdeki mutluluk devletin yapýsýna da olumlu yansýr.

         Öncelikle ayaðý yorgana göre uzatmak yaþamýn ötelemez koþuludur. Gelir-gider dengesinin denk tutulmasý aile içi kavgalarýn oluþmamasý için gerekli maddi koþullarýn ortaya çýkmamasýna nedendir.  Aile bireylerinin üzerlerine düþen görevlerini aksatmadan yerine getirmesi de ailede mutluluk için herkesçe kabul gören bir gerçek olduðu tartýþma konusu bile yapýlamaz.

         Hýrlaþmanýn, didiþmenin büyük ölçüde nedeni; günümüzde yaþanan aþýrý tüketim toplumu olmamýzdan kaynaklanmaktadýr. Kentlerimizde son yýllarda yerden darý bitercesine sayýlarý artan AVM’lerde akla hayale gelmeyecek çok ve çeþitlikte mallar pazarlanmakta. Hepsi beni alýn tüketin dercesine alýcý beklemekte.

         Ne hazindir ki, örneðine yer karasýnda pek rastlanamayan tam bir tüketim toplumu olduk. Böyle olmamýzýn acý meyvelerini de devþiriyoruz yýl yýl! Dekolteyi daha da artýrarak! Sonuç? Aile içi kavgalar, kadýn cinayetleri ve de oraný beklenmedik biçimde artan boþanmalar. Nihayet artan iþsizlik.

         Aile bireylerinin tüketim toplumunun birer gönüllü neferi olunca ay sonlarýnda siz seyredin gümbürtüyü… Bu durum kentlerde yaþayanlarda böyle de kýrsal kesimde yaþayanlarda farklý mý? Þu sözler ne güzel betimliyor tutumlu yaþama, birlik beraberliðin ailede ve toplumda olmasý gereken düzeyde olamama durumunu: “Çocuk yer oyuna gider, çoban yer koyuna gider.” 

         Ülkemizdeki sosyal yaþama biraz daha yakýndan bakalým. Kameralarý toplumun deðiþik kesimlerine çevirelim. Tarafsýz bir gözle inceleyelim memleketin hallerini.

         Ailede gereksiz ve zamansýz harcamalarýn artmasýnýn ve de bilinçsizce yapýlan uygulamalar özellikle genç kuþaklarý adeta uyuþturmakta, gelecekle ilgili ümitlerini törpüleyip günü birlik yaþayan hale getirmekte. Okullarýn paydos saatlerinde gözlemlemek olasý olumsuz alýþkanlýklarý. Her öðrencinin elinde akýllý telefon. Telefonla iletiþim halindeler sadece. Dünyadan kopmuþ o genç beyinler, sanal dünyada yaþýyor hale gelmiþler. Telefonlar sadece bir örnek ölçüsüz tüketiciliðimize…

         Yýllarca bir türlü genç kuþaklarý aydýn geleceklere ulaþtýracak uzun soluklu düzeyli bir eðitim programýnýn oluþturulamamasý. Hemen hemen her yýl deðiþen sýnav sistemleri. Ve niteliksiz eðitim sonucundan farklý bir toplum oluþturulamazdý zaten...

         Gelelim yöneticilerimize, büyüklerimize! Ýstisnasýz her kurumda en kalitelisinden resmi arabalar. Geziler, tatiller harcamalar. “Devletin malý deniz, yemeyen domuz!” Anlayýþýnýn bir türlü engellenmemesi. Kýsa sürede varsýllaþmalar. “Hesap soracaðýz” vaatleriyle koltuklara oturanlar kýsa süre sonra hesap sorulacak duruma gelmesi. Hesap sorma iþleminin hiç gelmeyecek baharlara kalmasý…

         Bunlardan da daha acýsý; sorunlara bilimsel ve akýlcý çözüm üretilmemesi. Zaman ve para israfý. Artan nüfusa yetecek oranda iþ alanlarýnýn açýlamamasý.

 Evet, bilinçsizce zaman ve para israfý ile ilgili kentlerde oturan hepimizi rahatsýz eden bir uygulamadan bahsedeceðim. Neredeyse bazý yollarda birer ikiþer kilo metre arayla konulan kasisler.

         Büyük ve küçük þehirlerimize karayollarýna konan sözüm ona trafik akýþýný kontrol eden kasislerin ne kadar bilim diþi olduðunu hepimiz kabul ederiz. Çoðu kolayca fark edilemeyen böylesi kasisleri yerleþtirenlerin sürücülerce nice gün yüzü görmemiþ küfür edebiyatýmýzýn nadide örneklerine muhatap olduklarý malumdur. Ýþin etik yönüne bakan mý var denilmemeli. Olayýn parasal boyutunun irdelenmesi içler acýsý.

         Kasislerde yavaþla, iyice yavaþla ve geç. Debriyaj, fren, gaz. Araçlarýn bu sistemleri ne çok kullanýlýyor. Hele bir de kasis fark edilmeden yola devam etmek araçlarýn ömürlerini nasýl azaltýyor! Sürücüleri ne çok tamircilerle tanýþtýrýyor hesabý yapýlamaz.

         Sadece bu kadar mý kayýp?  Kat edilecek yol kasissiz olsa þehir içi yollarda uyulmasý gereken hýzla araç kullanýlýrsa zamandan da tasarruf saðlanýr. Vakit nakittir atasözünü niçin yaþamýmýza katmayalým.

         Gelelim yakýt tüketimine. Kesinlikle inanýyorum, þehir içi yollarýmýzda kasis konmasa yakýt tüketiminde yarý yarýdan fazla tasarruf saðlarýz. Daha da fazla. Petrolü Arap’tan, Acemden, Rus’tan alýp adamlarý iyice zenginleþtiriyoruz. Ne olur kasis koymasak yollarýmýza!

          Bu sorunu rahatlýkla aþabiliriz. Nasýl? Bilimin aydýnlatýcý ýþýðýnýn yol gösterici kýlavuzluðuna inanarak.  Ve çalýþmalarýmýzda bilimi ve aklý egemen kýlarak. Bu konuda bir hikâyecik sunmak isterim.

         Yazacaðým yazýlara güvenilir kaynaklardan bilgi toplarým. Kasislerle ilgili Almanya’da uygulama nasýl diye Hamburg’da yaþayan aydýn bir tanýdýðýma durumu sordum. Ýþte aldýðým yanýt:

         “Almanya’da kasis konmuyor. Ýþaretler, levhalar var. Trafik kurallarýna uymak zorundasýn. Uyarýyý yalnýz trafik polisi deðil halk da uyarýyý yapar ilgili merciye bildirir. Yani Alman halkýnda neme lazýmcýlýk yoktur.”

         Ýþte nokrasý virgülüne kadar tanýdýðýmýn verdiði bilgi. Hemen denecek, burasý Türkiye! Burada o uygulama olmaz. Ben de diyorum ki, olur. Hemde bal gibi olur.  Baþarý için yapýlacak tutulacak yollarý da belirtmesem yazýmýn anlamý kalmaz.

 Önce bu konuda ulusal seferberlik ilan edip, trafik ilgilileri, yerel yöneticiler, sivil toplum örgütleri, siyasiler, öðretmenler, din görevlileri… iþ birliði yaparak halký ve sürücüleri eðitmeli. Özellikle sürücü belgesi olan bütün yurttaþlar zorunlu eðitime tabi tutulmalý.

         Eðitime paralel olarak kasisler kaldýrýlmalý. Yollara gerekli Almanya örneði iþaret ve levhalar konulmalý.  En nihayet hýz ihlali yapanlara etkili cezayý müeyyideler uygulanmalý.

         Halkýmýz zekidir, aydýnlatýlýrsa baþarý saðlanmasýna inancým tamdýr. Altý ay gibi kýsa sürede harf devrimini baþarýyla gerçekleþtiren bu halk trafikte de kendisine büyük yaralar saðlayacak uygar ülkelerde uygulanan kurallarý yaþamýna katmamasýna hiçbir neden kabul edilemez.

         Ýþte o zaman tasarruf edilecek paralarla yeni iç alanlarý açmak, devlet bütçemizin açýk vermesini azaltmak gibi ses getirici baþarýlar saðlarýz. Ýþ alanlarý açýlýnca iþsizlik azalýr.  Toplumunda barýþ, huzur daha kolay saðlanýr.

Tüm bunlarý yapabilmek için tek bir þeye ihtiyacýmýz var: Karar vermek, kararlý olmak ve mazeret aramamak.