Annemin öldüðünde 80’li yýllarý yaþýyorduk. Ve annemin yaþadýðý doðduðum topraklardan tam 1400 km uzak bir yurt köþesindeydim. Haberi alýnca hemen yollara düþtüm. Yetiþemedim cenazesine! Ölümün üzerinden üç koca gün gelmiþ annemi topraða vermiþlerdi!

         Köye vardýðýmda güneþ çoktan batmýþ kapkaranlýk bir gece baþlamýþtý. Eve girdim. Babamlar bir masanýn etrafýna dizilmiþ yemek yiyorlardý. Masada annemin yeri boþtu! Tanýmsýz bir gariplik sardý tüm bünyemi. Çocuklar gibi hýçkýrarak aðladým. Aðladým uzun süre!.. Aradan yýllar geçti. O aný anýmsadýðýmda kalbim sýkýþýr gözlerim yaþarýr hala. Köy yerinde hastahane, doktor olmadýðý bir yerde büyüdüm. Hasta olduðum zaman annemin baþucumda bekleyiþini. Gözlerinden ruhumu saran sýmsýcak bakýþlarýný hiç unutamam!..

         Anne sevgisini anlatmaya kelimeler yetmez. En usta anlatýcýlar bile aciz kalýr bu yolda… Klasik olacak lakin söylemeliyim. Yaþamý sürdüren en büyük deðerdir anneler. Canýndan can, kanýndan kan vererek karýnlarýnda taþýr, bin bir acýlarla doðurur ve büyütürler bizleri.

         Sadece süt vermek mi? Temizlik ve beslenmemiz… Ýlk öðretmenlerimizdir anneler. Sesleri, heceleme ve konuþmayý öðretirler. Kültür deðerlerimizi; eðriyi-doðruyu belletenlerdir. Onun için ki, “Anne hakký ödenmez… Anne gibi yar…” olmaz...

         Anne sevgisi, anne hakký üzerinde kutsal kitaplar ve peygamberler, din büyükleri hep olumlu yaklaþmýþlardýr. Kutsal kitabýmýzdan annelerle ilgili bazý ayetleri görelim:

“Biz insana anne ve babasýný tavsiye ettik anasý onu zayýflýk üstüne zayýflýk çekerek karnýnda taþýmýþtýr. Onun (memeden) ayrýlmasýda 2 sene içinde olmuþtur onun için biz insana bana ve ana babana þükret dönüþ banadýr diye nasihat verdik. (Lokman Suresi Ayet,14)

Rabbin ondan baþkasýna ibadet etmemenizi ve anne babaya iyilik etmenizi emretmiþtir. Ýkisinden birisi yahut her ikisi senin yanýnda yaþlýlýk çaðýna ulaþýrsa, sakýn onlara öf bile deme; onlarý azarlama, onlara güzel söz söyle. (Ýsra Suresi 23-24)

Allah’a ibadet edin ve o’na hiçbir þeyi ortak koþmayýn. Anne-babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakýn komþuya, uzak komþuya, yakýn arkadaþa, yolcuya, ellerinizin altýnda bulunanlara iyi davranýn; Allah kendini beðenen ve daima böbürlenip duran kimseyi sevmez. (Nisa Suresi/ 36)”

         Peygamberimizin de bu konudaki þu hadisi ilginçtir. Bir sahabe sorar peygamberimize, “en çok kimi seveyim?” “ Annenin sev.” Soru tekrarlanýr, “Daha kimi seveyim?” Cevap aynýdýr, “Anneni sev.” Üçüncü kez yine, “ Anneni sev.” cevabýný alan sahabe ayný soruyu dördüncü kez sorduðunda Hz. Muhammed, “Babaný sev” der. Veda hutbesinde de peygamberimiz veciz sözlerle kadýnlarla ilgili ne kadar hoþ, takdire deðer sözler söylemiþtir:

“Ey insanlar! Kadýnlarýn haklarýný gözetmenizi ve bu hususta Allah'tan korkmanýzý tavsiye ederim. Siz kadýnlarý, Allah'ýn emaneti olarak aldýnýz ve onlarýn namusunu kendinize Allah'ýn emriyle helal kýldýnýz. Sizin kadýnlar üzerinde hakkýnýz, kadýnlarýn da sizin üzerinizde hakký vardýr.”

          Bu sözleri þöyle okuyorum. Erkeklerin kadýnlar üzerinde haklarý olduðu gibi kadýnlarýn da erkekler üzerinde haklarý vardýr ve bu haklar eþittir. Erkekler kadýnlardan üstündür diye konuya yaklaþmak peygamber görüþüne de terstir ve yanlýþtýr.

         Kadýnlarýmýza Atatürk’ün verdiði deðer; O’nun þu veciz sözleriyle anlam bulmuþtur:

         “Dünyada hiçbir milletin kadýný, “Ben Türk Anadolu Kadýnýndan fazla çalýþtým. Milletimi kurtuluþa ve zafere götürmekte Anadolu Kadýný kadar emek verdim diyemez.”

         “Ey Türk Kadýný! Sen yerde sürünmeye deðil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layýksýn.”

         Annelerimizin yanýnda abla ve kýrk kardeþlerimiz de yarýnlarýn anne adaylarýdýr. Eþimiz ise çocuklarýmýzýn annesi, yaþamý birlikte paylaþtýðýmýz evimizin biricik el üstünde tutulmaya layýk bireyidir. Yaþamýmýzýn neþe kaynaðý bu deðerlere önem vermek yadsýnamaz bir insanlýk görevidir.

         Kutsal kitaplar, büyüklerimiz kadýnlara gereken önemi vermeyi ve erkeklerin kadýnlardan üstün olmadýðýný belirtiyor. Ya uygulama nasýl? Ýþte zurnanýn zýrt dediði yer burasý! Kadýnlara karþý hele de son yýllarda gösterilen vahþet niye? Ülkemizde maalesef giderek artan biçimde kadýn cinayetleri iþleniyor! Kangren oldu bu sorun! Acil çare bulmalýyýz. Bu baðlamda tüm erkekler suçluyuz! Soruna çözüm üretmedikçe bu suçun aðýrlýðý altýnda vicdan azabýndan kurtulmamýz olasý deðildir. Çözüm yollarý nedir dersek:

         Önce, anaokullarýndan baþlayarak, ülkemizde zorunlu eðitim süresi olan 12 yýl, bilimsel müfredatlar uygulanarak karma eðitimle eksiksiz uygulanmalýdýr. Genç kuþaklara, bilimin ýþýðýnda insan haklarýna saygýlý kadýn-erkek eþitliðini önceleyerek yetiþtirilmesinin yollarý açýlmalýdýr. Hayatýn her alanýnda kadýnlarýmýz istihdam edebilerek ekonomik ve sosyal baðýmsýzlýklarý saðlanmalýdýr. Siyasilerimiz partilerinin tüm teþkilatlarýnda kadýn erkek kotasýný %50 olarak eþit tutmalýdýrlar… Kýsa vadede de covid-19 mücadelesinde halkýn aydýnlatmak için sýkça yapýlan, maske-mesafe –hijyen… Benzeri yayýnlarla kadýn cinayetlerinin insanlýk suçu olduðu gerçeði toplumun her katmanýna anlatmak gerekir.

         Evet, erkekler fizik olarak güçlüdür kadýnlardan. Lakin kadýn annedir, kadýn duygudur, kadýn sevgidir, sevgilidir! Kadýn evi çekip çevirendir… Azýcýk vicdan muhasebesi yaparsak kadýnlarýmýza borçlu çýkarýz. Konunun böyle bir vicdaný boyutu olduðu gibi onlarý üzdüðümüz, yaþama haklarýný yetesiye savunmadýðýmýz için Allah’ýn affetmediði kul hakký sorumluluðumuzun olduðu da olayýn bir baþka boyutu. Konunun o boyutunu da hatýrlamak gerek…