Bir tatlý söz, güzel bir haber duymak mutlu eder beni. Þanda, þöhrette, makam da mevkide gözüm olmadý hiç. Emeðe ve sanata saygým sonsuz. Sürekli kendimle savaþ halindeyim. Gece yastýða baþýmý koyduðumda vicdanýmýn sýnavýndan korktum yaþam boyu.

         Ayný gün içinde dört mevsimin doya doya yaþandýðý güzel topraklarda yaþýyoruz. Doðuda göllerin buzlarý kýrýlarak balýk yakalýyor yurttaþlarýmýz. Antalya’da erikler meyve vermiþ. Egede çayýrlar yeþermiþ.

         Tüm bu güzelliklere karþý askerlerimiz yurt savunmasý için mücadelenin içindeler. Þehit haberleri içimizi acýtýyor. Bir zamanlar el üstünde tutulan, dini söylevleriyle sözüm ona dinimizi anlatanlarýn þarlatan olduðu nihayet öðrendik. Aldatýldýðýmýzýn faturasý ulusça ödüyoruz. Ruhumuzu karartan acý haberler duyuyoruz. Ülkemiz ufuklarýný kaplayan kara bulutlar, toz duman içinde ara ara ruhumuzu ferahlandýran, içimizi ýsýtan güzel haberler de duyuyoruz.

         Sürekli iç karartýcý haberler duymak kaderimiz deðil. Bu güzel ülkede güzel, soylu insanlarýn kökü kurumadý henüz. Kurumaz da. Ýnsanlýk hiçbir zaman ölmeyecektir.

 Toplumla bire bir temas halinde olan iki meslek çalýþanlarýyla ilgili yazmak istiyorum. Öðretmenler ve imamlar. Ýlkokul yýllarýndan bu güne dek anýlarýna büyük saygý duyduðum öðretmenlerim oldu. Onlarýn gönlümde, ruhumdaki yerleri sözle anlatýlamaz. Kendilerini mesleklerine adayan, toplum çýkarlarýný kiþisel çýkarlarýnýn hep üstünde tutan öðretmenlerimin emeklerine minnet duygularýmý ifade edemem.

Yaþamýmýn boyuncu soylu imamlar da tanýdým. Sadece kutsal dinimizi anlatan, yurttaþlarýmýzý tinsel ve tensel alanlarda bilgilendiren imamlarýmýz da var. Konum imamlar:

         Çocuktum. Kýr evimiz köyümüzden hayli uzaktý. Cuma günleri babam týraþ olur, özel günlerde giydiði elbiselerini giyip cami giderdi. Babamýn eve dönmesini özlemle beklerdik. Babam eve geldiðinde köy imamýmýzýn vaaz konularýný anlatýrdý. Hoca efendinin engin dini bilgisine hayranlýðýný belirtirdi. Ýlk dini bilgilerimi babamýn imamýmýzýn anlattýklarýyla süsleyip kendi bilgisini de katarak biz çocuklarýna anlattýklarýndan öðrendim.

         Okullu oldum. Bu kez bayram günlerinde camiye gidebiliyordum. Ýmamýmýzý bire bir dinleme þansým oldu. Etkileyici ve doyurucu anlatýmý tekniði vardý. Nihayet öðretmenlik yýllarý baþladý.

         Ýlk çalýþtýðým köyümün hacý ve hafýz imamý da tatlý dilli, güler yüzlü bir ihtiyardý. Trabzon’un kentten uzak köyünde imamla her Cuma günü görüþürdük. Köy öðretmeni olarak düðünlerde horona katýlmak, Cuma günlerinde de camiye gitmek gerekir. Ýliþkilerimiz örnek ve insaniydi. Karþýlýklý saygýya dayanýyordu.

 Bir Cuma günü camideyim. Hocamýzýn vaaz konusu Hz. Musa, Firavunla ilgili. Kuþkulu bir tavýrla bana sordu:

“Nil var mý?” þaþýrdým. Hafýz bir hoca Nil Nehri’ni nasýl bilmez! Sessizce yanýtladým.

“Nil, Afrika’da, Mýsýr topraklarýndan denize akan bir nehirdir.” Hocamýz hafýzasýný yoklayarak; “Nil, Mýsýr…” sözlerini sessizce tekrarladý. Coðrafi bilgileri yeterli deðildi lakin görevini bilgileri ölçüsünde yapýyordu.

Geçen zaman içinde görev yaptýðým bölgelerde birçok imam arkadaþ tanýdým. Ýmamlarýmýz ve öðretmenlerimiz günlük siyasetten uzak kaldýklarý oranda toplum içinde saygýnlýk kazandýklarý gerçeðinin altýný kalýn bir çizgiyle çizmek gerekir. Bu iki saygýn meslek çalýþanlarý yetesiye ve özlenen biçimde el ele verdiklerinde ülkemizde güzel günler görme adýna utkular kazanacaðýmýza inancým tamdýr. Bu inancýmý belirtirken analitik düþünce sahibi yurttaþlarýmýzýn duygularýna da tercüman olduðum kanýsýndayým.

Sosyal medyada kendisini öðrencilerine adayan, yurdun uzak bölgelerinde okulunu cennete çeviren öðretmen haberlerini sýk sýk sýk duyuyoruz. Bu kez de içimi ýsýtan, insani deðerlerin yok olmadýðýný kiþisel çýkarlarý için kavak yapraðý gibi saða sola dönenlerin yüzüne haykýran bir imam arkadaþýmýzýn örnek çalýþmasýný izledim.

Ýstanbul büyük… Ýstanbul bir farklý âlem. Bir tarafta zenginlik, lüks içinde yaþayan kesim var. Diðer tarafta sokularda sabahlayan, bir sýcak çorbaya hasret, sevgi sözünü unutmuþ insanlarýmýz da var.

Ýmam arkadaþýmýz çalýþtýðý caminin hemen yaný baþýnda yýkanmaya uygun donanýmlý bir mini banyo-hamam yapmýþ. Gerekli temizlik maddeleri mevcut bu mini hamamýn. Sokaklarda yaþamak zorunda kalan, yoksul yurttaþlarýmýzýn hizmetine sunulmuþ kendi küçük, iþlevi kocaman bu eser.

Ýmamýmýz, hayýrsever yurttaþlarýmýzýn katkýlarýný da saðlayarak yýkanan, bedenini temizleyen insanlarýmýza bir öðün de yemek veriyor. Bedenini kirlerden arýndýran, açlýðýný gideren yardýma muhtaç kimsesizlerin ruhlarý da kötü düþüncelerden arýnýp kýsa süreliðine de olsa huzur buluyordur.

Böylesi özgün çalýþma içinde bulunan imamýmýzý en içten duygularýmla kutluyorum. Ne yapmýþ bu güzel insan dinimizin; “Komþusu Açken Tok Yatan Bizden Deðildir.” dileðini yaþamýmýza katmýþ. Ýþte, insanlýk bu. Âlemlere örnek olsun.