Zeliha’nýn kendi köyünden iki köy ötede bir köylü adama kaçmasý en çok annesini üzdü. Anne Sultan kadýn karalar baðladý. Aðladý. Günlerce gözlerinin yaþý kurumadý. Derdini daðlara, taþlara anlatsa daðlar taþlar yüreðini yakan acýya dayanamaz erirdi. Yalnýz ve çaresizdi. Eþini yýllar önce kaybetmiþti. Zeliha’sýný babasýz büyütmüþtü. Kendisinden en az on yaþ küçük olan bir akrabasý ile evlendirilmiþ, ellili yýllarýný yaþadýðý ömrü boyunca yüzünün güldüðü bir gün olmamýþtý. Þimdi de kýzýnýn baþýna gelenler dayanacak gibi deðildi.

         Elinde sapý kýrýk dehresiyle ormanýn derinlikleri dalýp, saatlerce hýçkýra hýçkýra aðladý günlerce. Ne de olsa ormanda çocuklar gibi aðlamasýný kýnayacak kimseler yoktu. Sadece kuþlar dinliyordu, kalbinin derinliklerinden kopup söze dönüþen feryatlarýný: “Kadersiz ceylaným…”  Sözleri ormanýn derinliklerinde yanký buluyordu. Zeliha gerçekten kadersiz bir kadýndý. Kocasý olacak adam vefalý davranýp kendine sahip olsaydý köyün diline düþmeyecekti. Köylüleri en çok baþýnda kavak yelleri esen, asker kaçaðý kocayý suçluyordu. Lakin Zeliha’nýn da evli bir adama ikinci bir kadýn olarak kaçmasýnýn elle tutulur savunulacak tarafý yoktu.

         Hasan, asker kaçaðý olarak yakalanýnca Zeliha’ya haber salmýþtý. “ Bekle beni. Teskere alýp eve döndüðümde el ele, gönül gönüle seni Ýstanbul’a götüreceðim. Orda evimiz olacak. Mutlu yaþayacaðýz. Seni artýk hiç ihmal etmeyeceðim. Bir dediðin iki olmayacak. Sana yaþattýðým acýlarý unutturacaðým…” Anca filmlerde söylenen böylesi yaldýzlý sözlerin arkasý gelmedi. Hasan, Zeliha için karakolda söylediði hümanist duygularla bezeli sözleri unutup birliðine teslim olmadý. Ýzini kaybettirdi.

         Bu haber yýktý Zeliha’nýn tatlý hayallerini. Kendini boþlukta hissetti. Sonbaharlarda rüzgârda savrulan solgun yapraklar gibiydi.  Çaresiz.  Tutunacak bir dalý kalmamýþtý. Güvendiði daðlara yaz sýcaðýnda karlar yaðdý. Elinden tutacak sýcacýk bir ele muhtaçtý… Dul ya da Zeliha gibi kendine sahip olmayan onu kollamayan kocalarý olan kadýnlar çiti olmayan bahçe gibidir; yaban ellerin kolayca ulaþacaklarý bir bahçe. Bölgenin þýmarýk ve varsýl kazanovasý Zeliha’nýn güzelliðinin çok eskiden farkýndaydý. Her köyden kendi yapýsýnda arkadaþlarý vardý. Belde de buluþup arkadaþlarýndan köylerde yaþanan olaylardan haberdar olurdu. Zeliha’nýn köyüne ayrýca bir kini vardý.

         Yýllar önce amcasý Zeliha’nýn köyünden bir kýz kaçýrmýþ. Fakat muradýna erememiþti. Bu olayý köyümüzün yaþlý bakkalý Ali amcanýz þöyle anlattý.

         “ Köyümüzün üst mahallesinin en güzel kýzlarýndan biri yaylada kaybolan sýðýrlarý aramaya çýkar.  Ýnce belli, uzun boylu, al yanaklý güzel bir kýzdý Allah için kýzýmýz. Ne oluyoruz demeden üç delikanlý göz açýp kapayýncaya kadar kýzý yanlarýna aldýklarý bir battaniyeye sarýp kaçýrýrlar. Olay kýsa sürede duyuldu. Beldenin karakoluna müracaat edildi. Baþta muhtar olmak üzere köyde seferberlik ilan ettik. Kýzý o vahþi insanlarýn elinden kurtarmaya ant içtik.

“Lafý uzatmayalým. Kýzý kaçýranlar ilçeye gidip zorla da olsa kayýt yaptýrýp eylemlerine resmilik kazandýracaklardý. O yýllarda ilçeye vasýta yoktu. Yayan gidilip geliniyordu. Bu olayýn haberini aldýk. Muhtarýmýzýn öncülüðünde delikanlýlarýmýz iþ bölümü yaptý. Kýzýmýzý kaçýran kafile ilçeye yürürken köylülerimiz yýldýrým hýzýyla yola atlayýp kartallarýn yayla düzlerinde kuzularý kapýp havalanmalarý gibi kýzý kapýp olay yerinden uzaklaþtýlar. Tüm köy halký bir zafer kazanmýþ, köyün namusu temizlenmiþti.”

         Zeliha’yý kaçýran adýnýn Osman olduðunu iþittiðimiz Kazanova yaptýðý iþten çok memnundu. Güzel bir kadýn sahibi olmuþtu terlemeden. Daha da önemlisi yýllar önce amcasýnýn baþaramadýðýný baþarmýþ bir yerde de köylülerinin maðlubiyetinin rövanþýný almýþtý. Zeliha’nýn beynine nasýl girdiðini, onu kendisine nasýl baðladýðýný öðrenen olmadý. Eylemi kanunlarýmýza göre suçtu.

         Köylülerimiz yine seferber oldular. Köylerinden evli bir kadýnýn kaçýrýlmasý hazmedilmedi. Yýllar önceki gibi kadýný o köylülere yar etmeyeceklerdi. Muhtar olaya el koydu. Belde karakoluna müracaat edildi. Çabalar boþa gitmedi. Jandarma, Zeliha’yý kaçýrýldýðý köyden alýp annesine teslim etti. Köylülerimiz yeni bir zafer kazanmýþçasýna mutlu oldular. Fakat adamda þeytan tüyü mü var bilinmez. Zeliha durumdan memnun olmadý. “Ölürüm de Osman’ý býrakmam…” diyerek feryat etmiþ. Bu haberler köy çeþmesinde kadýnlar, bakkalda erkekler arasýnda birinci haber olarak söylendi günlerce.

         Zeliha kendini zincire baðlanmýþ gibi hissediyordu. Canýný iyice sýkan, ruhunu daraltan yeni bir olay geliþti bu kez. Adapazarý’nda oturan amcasýnýn oðluna vermek istediler bizim kadersiz ceylanýmýzý. Damat adayý annesi ve baþka akrabalarýyla köyümüze geldi. Kaþla göz arasýnda apar topar Zeliha’yý alýp Adapazarý’na gittiler. Olay bitti. Evli evine köylüne derken kazýn ayaðýnýn öyle olmadýðý ortaya çýktý kýsa süre sonra...

         Osman boþ durmamýþ. Adapazarý’ndaki tanýdýklarýný devreye sokmuþ. “Neye mal olursa olsun Zeliha’dan vaz geçmem.” Diye söyleniyormuþ. Týpký yýllar öncesinde olduðu gibi iki köy arasýndaki savaþ yeniden baþladý. Osman’ýn köylüleri kendisine her türlü yardýma hazýr olduklarý kararýna varmýþlar. Kale içten fethedilir derler. Zeliha’nýn da kendi taraflarýnda olmasý giriþecekleri eylemde kendilerini þanslý kýlýyordu. Bu kez çalýþtýðým köy kaybetti. Zeliha kendisine Osman tarafýndan emanet edilen ve þalvarýnda sakladýðý tabanca ile beraber ikinci eþ olarak tekrar Osman’la buluþup iki sevgili sýr olmuþ.

         Bu habere köyde önce kimse inanmak istemedi. Aradan aylar geçti. Daðlarýn baþlarýnda karlar eridi. Doða yeni bir mevsime merhaba dedi. Fýndýk dallarý yeþerdi. Aðaçlar çiçek açtý. Çimenler büyüdü. Kaçak sevgililerin köylerine döndüðü haberini aldýk. Tabi bu olaylar yaþanýrken Ýstanbul’da olduðunu duyduk vefasýz birinci eþin. Köye geldi. Zeliha’yla boþandý. Köylülerimiz boþ durmadý. Hasan’ý hayli kýþkýrttý.

         “Arkandayýz…” dediler. “ Nikâhlý karýný kaçýran o soysuzu vur. Sana hapiste bakarýz…” Türünden laflar ettiler. Fakat Hasan’da bir hareketlenme olmadý. Asker kaçaðý olarak yine kayýplara karýþtý. O’nu bir daha köyde görmedim. Köyde çalýþtýðýmýn ikinci yýlýnýn sonlarýnda Zeliha’nýn bir kýz çocuðu doðurduðunu duyduk.