Zemheride doðan güneþim ve laldir dünde kalan hecelerim aþksa zýrhým kuþandýðým kuþatýldýðýmsa binlerce gezegen aþkýn maðdur kýldýðý yaðýzdýr ruhum, nutkumun tutulduðu öncem ve güncem sýzan hüznün bulamacý sözcüklerle hemhal yoldaþýyým mahzun Zühre yýldýzýnýn.

Girdabý göðün meftun yüreðimi kördüðüm kýlansa aþk:

Maðduriyeti yaþadýðým yaþatýldýðým yalnýzlýða açtýðým kucak.

Mealimdir alfabe, muadili olduðum gün ve gece: isyaným iblise ve zalime kök söktüren deðil ruhumu delen kök salan bir isyan nidalarý bazen sönük kalan.

Hizaladýðým yüreðim karanlýðý güvercini kendime postaladýðým mektuplarým ve þiirlerim: zirvesinde hüznün zinasý ikiyüzlülüðün yandýðým kadar merdim ve piþtiðim kadar Ýlahi Ateþle zerre de kuþkunuz olmasýn kulluðumla yeniden doðduðum küllerimde saklýdýr asaletim.

Asi bir rüzgârým ayan beyan içime estiðim.

Afakidir mutluluk yazdýkça sevdikçe kemale erdiðim.

Melun mahzun beklerim geceyi gündüz kýlan her heceyi hicretimi bilirim ve hicvettiðim kadar yaþamayý sevi dilinde þakýyan bülbülün gülüyüm.

Gülümserim nidalarým solarken.

Arz ederim arzý endam ettikçe hüzün.

Ar bilirim sevgiyi ve ahlaký asýlý olduðum göðün tek kancasý.

Kandýðýmdýr zalim ve müridi kardýðýmsa önümdeki zemini ve kaybolduðum kadar eksenimde saklýdýr yüreðin tok sesi tokalaþtýðým kaderim ve bir harf ihlali ile kederime ve asaletime kefilim.

Ben göçmen bir kuþum kula kulluk yapmayan.

Hazanda saklý bir redifim þiirle yatýp kalkan.

Yandýðým kadar yakardýðým yüce Rabbim temennimse kavuþmak hidayete nihayete eren her güne eþlik eden þiirlerim ve sözcüklerim yüreðimde baðdaþ kuran kalemin nezdinde.

Bir rivayetmiþ mutluluk mutlak bir çoðunluk tutulan nutkumda saklý sevdalý ufuk yerleþik hicranýn dahi yolunun umuda çýktýðý.

Ne serzeniþ ne sitem eþlik eden ne de zevkten dört köþeyim ezelden.

Zikrime eþlik eder fikrim ben modern çaðýn derviþiyim…

Kýblemde saklýyým kerevite çýkan bir masal kahramaný gibi ruhumu araklayan hicranýn nöbetçisi iþinin ehli bir kuþ gibi kundaklandýkça nazým niyazým daha da büyür inancým.

Yazdýðým kadar arþa dokunduðum ve yandýðým kadar semada saklý sýrlarým ve de Allah katýnda büyür coþkum ve umudum ve afaki duygulardan arýnýp Allah diye diye namý yürüyen nutkum nasýl ki nüktedan bir vecizeyim nasýl ki yürekten yüreðe sekendir mealim.

Hýzmam yok hýrkamsa hüzün.

Ýndinde aþkýn yanarým ezelden.

Bir rengim yok benim müzmin hüzün:

Esefle seslendiðim eþrafýmdýr beni tefe koyan bense tevafuk yoluyla içimi aydýnlýk kýran aþkýn koruyla hohladýðým cam gibi adýmý yazarým boþluða ve yaðdýðým kadar yaðmalandýðýma þahit Rabbin nezdinde Allah rýzasý için severim insanlarý.

Müþfik olduðum kadar müþküle düþerim ve meþgule verdiðim iç sesimdir titrim kalemle içli dýþlý kale bildiðim edebiyatýn yüksek duvarlarý ve annemin dualarý beni selamete götüren.

Rugandýr içime giydiðim ayakkabý misali çizmeyi aþan kimse yüreðin ihmali.

Ýkbalimdir aþk ve þiir ihlal edildiði kadar sýnýrlarým zapt ederim acýyý ve acýmla büyür coþkum ant içtiðim kadar namusa arzý endam edendir iç sesim…

Bir düþ saðanaðýnda rast geldim size: geceyi b/ölendi hýçkýrýklarýnýz aþk ise lalden bir alfabe.

Göðün kodaman kanatlarý vardý misal.

Bir tutanaðý olmayan sözcükler gibi kardýðým yalnýzlýðýn ihlaslý yolunda sefil ruhumun kundaklandýðý.

Muadilim yoktu ne de dilerdim.

Dilediðim ne ise gerçek olmuþken hayallerimle çekincelerimdi günüme doðan.

Melun bir kuþtum kuþluk vakti seken ayaklarým ve unutulmuþ bir mendil gibi aþkýn saf kan hasreti.

Göktüm ve de yer:

Gürleyen iç sesim ve týkanmýþken nefesim.

Maðdur bir iklimdim ya da ölü bir kuþ tek tuþla sildiðim tüm geçmiþim.

Hürdüm sözüm ona ve hüviyetim kayýp: rakamlar sicil numaram lakin anlam ifade etmeyen bir sýðýnak her rakam benim bir þecerem her meal benim yalnýzlýðým her kayýt aslýnda ölümlü olduðumun güvencesi ve güvercin kanatlarýma yaðan posta güvercininin temennisi…

Elbet kendime kavuþtuðum.

Elbet kendimden kaçtýðým.

Elbet kendimsiz bir dünya özlemi.

Ehli keyif bir þiirden fazlasý azýðým ve azadesi mevsimin ve arz edilesi bir yemin gibi arzý endam eden gecenin tek güvencesi sokaktan geçen gece bekçisi…

Hür doðdum hür de yaþadým ezelden…

Bu alýntýnýn minvalinde yüreðimle ve tutsaklýðýmla sekerken.

Kimdir bana zincir vuran…

Bende baðdaþ kurduðum mahzenimde zemheride açan bir çiçekten hallice karanlýðýn güftesi saklý iken hecelerimde.

Korkmadým lakin deðil korkmak kýrýntýsýndan nasiplenmedim.

Sadece hohladým camý ne de olsa saydam ve þeffaftým.

Horlandým da hacminden büyük nefislerine tapan gafillerce.

Haiz olduðumsa iyi niyetim iman gücüm: aþkýn þerh düþtüðü ömrün güncesi þiirlerimden ayrý düþmediðim.

Bir mizansense yaþadýðým kovuk.

Bir mahremse içimde yaþattýðým korkuluk.

Bir mabetse yüreðim.

Bir ihlalse sýnýrlarýmýn geçildiði…

Sýnýr ötesi bir aþk benimki:

Sýrlara müptela þafak misali…

Þiarým aþk ve þiir…

Gafil avlandýðým hasretin güvencesi çekilesi bir sabýr ihya edilesi yüreðin mefkûresi…

Kordan heceler közümde saklý.

Özümle bir olan þiirlerim nüvemden firar eden gecenin zikrinde doðan ay ve yüreðin fikrinde aydýnlanan sema elbet bir yýldýz gibi süzüldüðüm elbet bir çiçek gibi açýp da solduðum…

Her renk benden karartma gecelerinde nöbete kaldýðým.

Her kayra ruhun sarnýcý bir kuyu misali içimde kaybolduðum.

Hicazý þarkýnýn hazanýn hicabý arkamdan vurulduðum dostun isyaný bense sevgiyle þerh düþmüþken evrene ve kasýtsýz ve kayýtsýz bir ölüm ilaný ilamý ve ilhamý ölümün nice þiire gebe…