Metruk bir hanede s/aklanýyordu öncesinde aþk ve de maðdur kimliði ile yerle yeksan olmuþluðun tininde saklýydý kâh özlem kâh imkânsýz addedilen o pür-neþe nasýl da çalmýþtý kapýsýný þairin ne de olsa kalesi dikti ne de olsa baþý dikti ne de olsa kutsalý idi sevgi ve Tanrý ve hicvinde evrenin tokat gibi yüzüne çarpan bir kýyýmda bilemedi aslýnda bir ömür kýyama durduðunu ve reçinesi yüreðin s/üzülürken yüzünden düþenleri kimi gül bildi kimi diken ve bir koþu sevdi sadece sevdi þair nerede ise tüm evreni ve aþka inancý yitse de büyüyen bir aþkla yürüdü ve yürüdü Hakkýn yolunda bilmeden akýbetini kalemi ile esti gürledi hicabýn eþiðinde kimse onu yok sayan her halükarda gülümsedi þair çünkü her gülüm/seme babasýndan miras ve Rabbine duyduðu aþkla ihlaslý bir ömürdü sürdürmek adýna hedefi ve her iki âlemde de aziz olmak ne de olsa hüznün ve çiçeklerin ve þiirlerin azizesi idi gümbürdeyen yüreðine sýðarken devasa cihan ve sonsuzluðun da alametifarikasý iken Rabbinden cereyan eden her halükarda kutsandýðý kadar yalnýzlýðý ve aldýrýþ etmeden insanlara kim þairde olmayan kusuru yaðdýrsa da baþýndan aþaðý dökülen aslýnda nuru idi yüreðinde esen rüzgârýn da eþliðinde aþkýn ve sevginin meþalesini taþýdýðý bir ömrün heba olmasýna raðmen haiz olduðu þükür ve sabýrla kanat açtýðý o rabýta ve sevginin inisiyatifinde saklý varlýðýnýn hiçlik sarmalýnda kabul gördüðü kadar da Rabbinin nezdinde…