‘’elleri vardý, siz bilmezsiniz

ben tek baþýmaydým, onlar ise yalnýzdý

þubattan kalan bir gece yarýsýydý sanki bütün caddeler

yine yenik ve gazetesiz ayrýlýyorduk bir çaðdan

çaðýn caný cehenneme

cennet nereye düþer þimdi

annesinden dayak yerken sorunca çocuk’’(Bülent Parlak)

Anlamsýzlýða þerh düþmek istiyorum varsýn anlamsýzlýðýn gücüne gitsin güç bela yaþamak filan da deðil asla ve iþte þükrün sunumu ve iþte sabýr katsayým ve üþüyorum çok hem de.

Üþengeç ruhumda saklý sýrlar bir de sýrra kadem basan dostlar anlam yüklü bir trenin geride kalan son vagonu bense son yolcusuyum yalnýzlýðýn yetmedi hüznüme þirk koþan bir ilham aþkýn uçuþan perdesinden firar eden bulut bulut, duman duman içselleþen hayat yolculuðum ve anlamýn anlamsýzlýðýndan sýzýp da kavuþtuðum kâh keþmekeþ kâh heyecan bense en çok sevgiyi sevdim sevginin dilemmasýnda bütünleþtiðim rütbem ve Allah aþký Allah rýzasý adýna yol aldýðým…

Bir o kadar yarý yolda kaldýðým.

Kardýðým sözcükler de deðil sadece en çok da ruhuma yaðan karýn aralýksýz bombardýmana tuttuðu iç sesim varsýn desin insanlar ara sýra: ‘’Tuh, kaka sevgi de aþk da neyin nesiymiþ hani?’’

Hüzün coðrafyam.

Patiskadan imgelerim.

Þalvarýn tahtýný yýkan deriden bir etek asla ve asla giymediðim.

Haþa, Rabbim aþkla umutla geldim huzuruna bir lokma ekmeðe þükretmenin verdiði huzur ve duayla çýktým Senin Ulu Tahtýna Katýna.

Piþkin ve de piþekar coðrafyalar barýnaðý.

Peþin peþin sevdiðim ruhumun rakkasesi kalemin telaffuzunda geride kaldýðým hayatýn son vagonuna dâhil olmak neyse de ben lokomotifi idim oysa bir zamanlar tadý damaðýmda kalan hayallerin peþi sýra ulaþtýðým tepeler gerçekleþen hayallerden tutun da tutamaðým iken hayata sözcükler ve geniþ cepheli evimizin kayýt dýþý sýrlarý kadar da sýrra kadem basan kimse artýk ruhumun enginliðinde seken kurþunla vurulduðumun ertesi ve iþte dünde kalan þüheda mazi ve hayaller tapýnaðý.

Kalp gözüm.

Kapý duvar artýk sözcüklerle örülü verilen hükmün tesiri ve þükre binaen içimdeki yetim ve yalnýz çocuðu teselli ettiðim.

Hümayunu hayatýn ve Hükümranlýðýnda Mevla’nýn anlam bulmanýn bir adým sonrasý anlamsýzlaþmýþ hayatýmýn hem yongasý hem açmayan son goncasý ve lalden satýrlarým ve ekmeðim ve alýn terim ve ikna olmadýðým kadar hayatýn dumura uðrattýðý þeþi beþe dönüþmüþ güven hissim en çok da týrnaklarýmla kazdýðým ve iþte þutladýðým ve iþte paslaþtýðým iç sesim.

Dominant karakterlerden olmasam da hissiyatý ve maneviyatý kuvvetli bir rüzgâra eþ düþüp içime estiðim bir o kadar yalnýz ve ak pakça bir bulut kaç akçeyse cep harçlýðým ve iþte geçen zamanýn ve iþte dünde kalan çaðýn arka bahçesinde mahsur kaldýðým kadar uyuþamadýðým Milenyum çaðýnýn ne gediklisi ne de alaylýsý, mektepli geçen ömrün mevcut kýldýðý ve hali hazýrsa saklý tuttuðum iç sesim ve içimdeki çocuðun mýzýkçý mizacý.

Gün geçmiyor ki…

Gecelerse pek sitemkâr.

Hazzýndan da vazgeçtim hayatýn haizi olduðum ne varsa þükre vesile ve anlamýn çatýsý altýnda toplanan duygular ve düþünceler belki de kimsesizler mezarlýðýndan firar eden ruhlar.

Göðün karasý.

Yeryüzünün de en dibi.

Yerle yeksan edilmiþ hayaller zinciri ve iþte anlam karmaþasýndan sökün edip de anlam olmanýn ve anlam bulmanýn tam da ortasýnda ve tüm gayem iken netleþmek en çok da kayýplarýn nazarýnda umuda bel baðladýðým hayatýn tam da merkezinde sevgiyle ve umutla eþleþmek.

‘’elleri vardý, demedim kimseye

baþýna ne gelirse hepsi yaþamaktan

ve bir çocuðun oyuncaðýnýn ardýnda yitip giden elleri

iki keder arasýnda gülmek doðru sayýlmaz 

bir parkýn yoldaþýydým sanki

hiçbir richter tespit edemese de

richter’in caný cehenneme 

titriyordu elleri’’(Bülent Parlak)

Þairin hüznüne denk düþtüm bu gece:

Hüznü ve elleri…

Benimse artýk bir üçüncü elim var madem en azýndan o da kayýp gitmesin kalan iki elimden.

Çocuk kalmakla sýnýrlý olsaydý keþke mutluluk ve kaderle keder arasýnda takýlý bir yerde belki de Araf’ta baþ göz etmek adýna mutluluðu ve iþte korkudan deðil kaygýdan hiç deðil tüm coþkumla gaipten gelen sevgimle nutuk atmak adýna yorgunluðumu da yok sayýp salýnýmýnda hayatýn savsakladýðým kadar da kendimi saf tuttuðum duygularýn ritminde bir ileri bir geri sallandýðým ruhumun kýrýk ve kýrgýn salýncaðýnda anlamsýzlýðýn yoldaþ olduðu bir cunta misali aslýnda seyyah duygularý ihbar ettiðim kadar Tanrýya.

‘’Ben sadece seni sevmeyi çok iyi bildim

uykumu sallandýrýrken daraðacýnda ve

baþrolde bir tüfenk

sekerek bir yenilgiden diðerine zafer zannedilen

üstelik uzaklarda yaþlanýrken’’(Alýntý)

‘’Benim en güzel mesleðimdir seni sevmek.’’(Bülent Parlak)

Nasýl ki hüznüme eþ ve özdeþ bir coðrafyadýr ruhunda saklý tuttuðu þairin ve kýyamet alameti kara sabahlarý bazen teðet geçtiðim mutluluðun rötarlý yolculuðunda anlam olmanýn tek yolu iken sevmekle iþtigal yüreðimin fotoðrafýný çektim ve sana gönderiyorum.

Göðün Müridi yabanýl kuþlar.

Sözcüklerin üstüne basýlý tetiði ve iþte:

Duygularýmý ve aþký tetikleyen anlamýn sýrdaþ yolculuðu bir o kadar anlamsýzlýðýn dahi anlama denk düþtüðü en çok da ihbar ederken içimdeki coþkuyu bir o kadar hayatta yenik düþmüþ bir çocuk gibi yolunda gitmeyen ne varsa elbet sadece ve sadece Rabbime ihbar ediyorum serkeþ yalnýzlýðýmý ve terk edilmiþliðim kadar cihanda saklý tek dikili aðacým olmasa bile aslýnda aðacýn ta kendisiyim kökü saðlam hüznü kayýtlý ve içtiðim suyun verdiði tadý ve saflýðýmý koruduðum kadar anlam olmakla anlamsýzlaþan hayatýn girift yolculuðunda gözüm açýk gördüðüm rüyalarýmdan da neyse kalemime ve sevgime yansýyan…

Yol olan.

Yoldaþ olan.

Yârim olan.

Ve de yerle yeksan olan…

Mizacýmdaki o sekme ve de.

Hüznüme gark olan.

Haiz olduðum tek noktaya ekleye durduðum nice üç nokta.

Hem nüansý hem nüvesi aþk olan ve þakýyan iç sesimle kâh bülbül kesildiðim kâh bülbülle konuþup güle yani kendime eriþtiðim güllük gülistanlýk olsa ne ki hayat olmasa ne kelime mademki aþktýr þiarým mademki aþktýr aþk tüm anlamsýzlýða anlam olurken þiirlerim ve yüzümde içten ve þirin bir gülüm/seme eþliðinde nihayet evet, nihayet kendime vardýðým kendimi kucakladýðým…

Ýnsanýn kendini sevip kabullenmesinden öte elbet en büyük anlamdýr hayatýn anlamsýzlýðýna yüklediðim mana ve anlam kadar da devasa bir servet evrenin ve yüce Rabbin bahþettiði…