Dayak Tadýnda Bir Hayat

Günümüzün pek muhterem siyasetçilere sesleniyorum. Sizler, okumuþ eðitimli siyasetçilersiniz. Seçimlerle halkýmýzýn oylarýyla o muhteþem makamlara otura kaldýnýz. Maaþýnýz nazar deðmesin ama 80-90 bin lira ci-varýnda. Altýnýzda devletin arabalarý, výzýr výzýr; bir oraya bir buraya! Bazý seyahatlerinizde özel uçaklar sizin için pervane döndürüyor, kanatlarýný çýrpýyor. Eviniz var, ama ne ev! Saraylar kýskanýyor. Altýn varaklý saraylarda Osmanlý’ya nispet edercesine “Lale Devri” yaþýyorsunuz. Hep bana, Rabbena! Devletin imkânlarý emrinize amade. Yetiyor mu? Yetmez! Vallahi yetmeyecek. Yetseydi, çoklu görevlendirmelerle çoklu maaþlar almazdýnýz! Ýdareniz altýndaki devlet kurumlarýný aile þirketine döndürdünüz. Bu durum haberlere konu baþlýðý oluyor. Oy verdik; vay baþýmýza gelene! Devlet çarký kimlere dönüyormuþ meðer! Torpil mekanizmasý hep kendileri için çalýþýyor. Her yerde torpil. Akademisyenler arasýnda diplomasý þaibeli profesörlerimiz var (mýþ) Vay canýna! Olamaz böyle þey! Bunlarýn alýnlarý secdeye deðiyor. Onlar, Allah’tan korkar, kuldan utanýr. Yapmazlar caným! Olmaz, yalan bunlar yalan! Tabi yalan(!)

Baþýmýzýn tacý o muhteþem idarecilerimiz öyle sözler veriyorlar ki, dualarýmýz semaya yükseliyor. “Allah sizden razý olsun. Allah baþýmýzdan eksik etmesin. Ýyi ki varsýnýz…” Verilen sözler yerine getirilmeyince o alkýþlayan ellere, o umuda gülümseyen gözlere ve yüzlere perde perde hüsran çöküyor. Ýki eli böðründe, ne yaptýðýný sorguluyor sanki! Sonra, can sýkýntýsýndan olsa gerek, iki eli böðründe olan vatandaþlar baþlý-yor, “kendim ettim, kendim buldum. Gül gibi sararýp soldum, eyvah, eyvah…” Ya da; “ellerim hep böyle boþ mu kalacaktý…” þarkýsýný söylüyor. Gözünden akmaya niyetli gözyaþlarý bile geri tepiyor. Neden acaba? Bu tutkunun, biat etmenin bir sonucu mu acaba? Ne dersiniz?

Beyinlerin iflas ettiði bir dönemdeyiz. Anlayamýyoruz. Sorgulamýyoruz! Neden ve niçin bu “Dayak Tadýnda Hayata” mahkûm olduk. Cebindeki paraya bak ve anla! Temel gýda maddelerine her gün gelen zamlara, mazota, motorine ve benzine gelen zamlara bir baksana! Yeni yeni icat edilen vergilere bir baksana! Dün-yanýn en fazla vergi veren fakir bir millet olduðumuzu bir görsene. Okullar açýlýyor, kayýt parasý! Bu nereden çýktý þimdi? Yetkililer kesinlikle okullardan kayýt parasý alýnmadýðýný söylüyor ama hakikat öyle deðil maalesef!

Tasarruf tedbiri kararý alýndý. Çok sevindim, çok mutlu oldum. Tasarrufu bu kelli-felli ve dahi kravatlý vekillerden ta tepeye kadar uygulayacaklar sanmýþtým. Nasýl da yanýlmýþým! Tasarruf kapsamýna giren ilk kurum eðitim kurumlarý oldu. Ne oldu? Servisler kaldýrýldý. Eyvah! Çocuklar nasýl okula gidecek? “Gitmese de olur caným. Okuyup ta ne olacak sanki. Kýz deðil mi? Yaþýna-baþýna bakmayýn, evlendirin gitsin evine!” kafasý. Ya erkek çocuklarý nasýl okullarýna gidecek? Kitaplarýný, kalemlerini, çantalarýný, ayakkabýlarýný, elbiselerini ve diðer temel ihtiyaçlarýný nasýl karþýlayacak bu fakir aile? Hele bir de ýslah edilemeyen kira ödemesi varsa! “Yandý gülüm keten helva”

Anlamýyorum bir türlü! “Ýlim-irfan” yuvasý diye millete bir zoka gibi yutturulan merdiven altý vakýflara bu fakir ailelerin çocuklarý yönlendiriliyor. Ýlle de Kuran kursu! Ýlle de ilahiyat fakültesi! Ancak halkýmýzýn büyük bir kýsmý þu soruyu hiç aklýna getirmiyor: “Birader, bizim çocuklarýmýzý vakýf okullarýna ve yurtlarýna yönlendiriyorsun da, sizin çocuklarýnýz neden Ýngiltere’de, Almanya’da, Fransa’da, ABD’de, Ýsviçre’de ve Hollanda’da okuyor? Hayýrdýr inþallah! Bu iþte bir tuhaflýk olmalý. Hani devlet, eþitlikçiydi! Eðitimde eþitlik vardý! Hüsran ve ardýndan büyük bir psikolojik yýkým!

Bol bol üniversiteler yapýyoruz ve övünüyoruz. Ýçinde bilimsel eðitim verecek, gençlerimizi yarýnlara hazýr-layacak akademik kadrolar yok. Bilim insaný sýkýntýsý had safhaya geliyor ama medya maymunlarý bu gerçeði gizlemeyi çok iyi beceriyor. Bana içi boþ, niteliksiz binalarý “üniversite” diye yutturma! Daha ilk eðitim döneminden üniversite son sýnýfa varýncaya kadar bu gençlerin hayallerini çaldýðýnýzýn farkýnda mýsýnýz? Aileler, ne hallerde çocuðunu üniversiteye yolladýðýný sen anlayamazsýn! Daha bu yýl, üniversiteye kaydýný yaptýran üniversite gençleri kayýtlarýný sildiriyor. Sebep ne acaba? Yurt sorunu: Bazý dostlar bana kýzacaklar ama söylemeliyim. Cemaati olmayan daða-taþa ve dahi boþ arazilere ha bire camii yapýyorsunuz. Bir imam var ama cemaati yok! Boþluða ezan okumak için ve bir imam ile birkaç kiþinin ibadet etmesi için camii yapacaðýnýza yurt yapsanýz daha iyi olmaz mý? Yapmazsýnýz biliyorum bunu. Çeþitli sebepleri olmalý.

Ýmam Hatip mezunlarý iþ derdi yaþamýyor ama üniversiteden mezun olan gençlerimiz iþ sýkýntýsý yaþýyor, geleceði kararýyor ve kurtuluþ yolu olarak baþka ülkelere gidiyor ve gitmeyi þimdiden planlayan öðrencilerimiz var. Bu eðitim politikasýnýn mantalitesi “Bilim bizim neyimize”

Maaþlarýn hali ortada. Asgari ücret ne demektir, bunu her vatandaþ biliyor: Hayatýn olaðan ekonomik koþul-larýnda yaþamaya elveriþli maaþtýr asgari ücret. Bir bakýyoruz, bu kriterin çok dibinde maaþ alanlarý görüyoruz. En üst limit on iki bin beþ yüz lira ile on yedi bin lira! Bu nasýl iþ böyle! Son birkaç yýl içinde kiralar çýldýrdý! %25 kira artýþý kanunda yer almýþken, ev sahibinin keyfine býrakýldý, öyle deðil mi? Vatandaþ, bu durumu yaþadýðý halde maaþýnýn yetmediðini görmüyor mu acaba? Bu bu durumu izah etmekte aciz kalýyorum. Hükümet yetkilileri, ülkemizin ekonomik koþullarýný adamakýllý gözden geçirmeli, enflasyon oranýnda maaþlarý artýrmalýdýr. Maaþlar arasýndaki uçurumlarý ortadan kaldýracak kaynaklar yaratmalýdýr. Sosyal devletin vazifesi halkýn mutluluðunu saðlamak deðil mi?

Hastaneler yaptýk; “dünya bizi kýskanýyor” öyle deðil mi? Týpký üniversite binalarý gibi görkemli mi görkem-li. Ýþte hastanelerimiz de görkemli. Þehrin merkezinde olan ve halkýmýzýn yýllarca kolayca ulaþabileceði bu güzelim hastaneler þehir hastanelerine nakledildi. Özel hastanelerin sayýsý arttý. Ancak doktorlarýmýz, hemþirelerimiz ve teknik cihaz operatörlerimiz yurt dýþýna gidiyor. Bir kýsmý bu özel hastanelerde daha iyi koþullarda çalýþýyor. Ancak son günlerde bu özel hastanelere mafyalarýn el attýðýný ve on iki bebeðin ölümüyle sonuçlanan olaylar iþittik, gördük. Meðer önemli hastalýðý olmayan bebekleri “hasta” diyerek anlaþtýklarý hastanelerin yoðun bakým ünitelerine sevk etmiþler. Hasta olmayan bebekler için uyduruk reçeteler yazýlmýþ ama ilaçlar kullanýlmamýþ! Bu ilaçlarý satmýþlar! Uyduruk ilaçlar üzerinden SSK’dan milyon liralar almýþlar! Çifte kazanç! Özelleþtik ve güzelleþtik hamdolsun! Türkçesi, SSK’yý dolandýrmýþlar. Müslüman kardeþler dayanýþmasý! Dünya bizi tabi ki kýskanýr?

Kelli-felli ve dahi çok imanlý-ahlaklý yöneticilerin baþka sözlerine ve icraatlarýna deðinmeye gerek duymuyorum çünkü o konularla ilgili geniþ makaleler yazmýþtým.

Bir elinde sopa, bir elinde havuç var yetkililerin elinde. Duruma göre bazen havuç ile bazen sopa ile halký yönetmeyi çok iyi biliyorlar. Nabza göre þerbet, saça göre tarak…

Madem ki halkýmýzýn tercihi “Dayak Tadýnda Hayat” yaþamak, bana da (…) yemek düþer diyerek konuyu noktalýyorum.