Bazý olaylar öyle geliþir ki, biz o olaylarýn içinde birer figüran olmaktan öteye geçemeyiz. Normal zamanlarda yapmayacaðýmýz eylemleri yapmýþ oluruz. Mesleðim ilk yýllarý. Doðduðum köyde feodal üretim biçimi devam ediyor. Baba erkil bir aile yaþamýnda deðiþiklik yok. Babam ailede tek söz sahibi. Öðretmen olduk. Ciltlerce kitap okuduk. Lakin bir türlü yeterince özgürleþemedim. Aile terbiyesi mi denir, pýsýrýklýk mý denir her ne derse densin babanýn sözü geçerdi son yýllara kadar bizde.

         Köy okullarda nisan sonunda ders biter bitmez ertesi gün baba ocaðýna gitmem kanun hükmünde. Uyulmasý gereken bir zorunluluk. Hatta mart ayý baþlarýnda eþimi köye götürür tekrar okuluma dönerdim. Sonbaharda da önce çalýþtýðý köye yalnýz giderdim. Ancak ekim ayý sonunda eþimi yanýma alabilirdim. Bu döngü yýllarca sürdü. Ne zaman annem öldü, iþte o zaman babamýn saltanatý sallanmaya baþladý. Birkaç yýl sonra da düzen iyice bozuldu.

         Biraz baþa döneyim. Trabzon’un uzak bir köyünde çalýþýyorum. Ekim ayý sonu geldi. Eþimi yanýma almak için memlekete gideceðim. Sabah erkenden kalktým. Ýlçeye giden vasýtalara kavuþmak için çabuk olmalýyým. Üççeyreklik bir yolu adeta uçarak kat edip bir minibüse kavuþtum. Dönemeçli yollarý ortalama doksan dakikada bitirerek Araklý’ya vardým. Araklý-Rize aktarmalý gidiyorum. Rize’den direkt Artvin’e vasýta bulamadým. Bu kez Hopa’ya gitmek zorunda kaldým. Hopa’dan da ancak Artvin’e giden bir vasýta bulabildim.

         Hopa’dan ancak öðleden hayli zaman sonra hareket edebildik. Sürücümüz elli yaþlarýnda deneyimli hoþ sohbet bir Hopalý. Hopalýlarý çok severim. Gamsýz insanlardýr. Yaylaya giderken bizim yaylalardan geçerler. Hatta misafir olarak bizde kaldýklarý da olmuþtur. Kaptanla yan yana oturduk. Havadan-sudan kaynatýyoruz. Bir minibüs bizi sýkýþtýrýyor. Öne geçmek istiyor. Neyse amacýna ulaþtý. Kaptanýmýz adama yol verdi.

         Borçka-Artvin yolundayýz. Yol dar ve dönemeçli. Kaptanýmýz yolun durumuna uygun bir hýzla kullanýyor vasýtasýný. Aradan beþ dakika geçmedi. Bir baktýk, bizi sollayan minibüs bir kamyonete sað taraftan vurmuþ. Kamyonet kafayý kurtarmýþ. Allah’tan kafa kafaya gelmemiþler. Minibüsün ön camý parçalanmýþ. On iki-on üç yaþlarýnda bir çocuk aðlýyor. Yüzünde kesikler var. Kadýnlar var, telaþ içinde baðrýþýyorlar. Büyük bir aile, birlikte seyahat ediyorlar.

         Sürücüyü çýkardýk. Adam ben de bir þeycik yok dedi. Maalesef az sonra sallanýp yere uzanýverdi. Kendini kaybetti! Çoruh Nehri hemen yanýmýzca hýzlý hýzlý akýyor. Nehirden su alýp bayýlan sürücüyü ayýttýk. Bir otomobil denk geldi. Sürücüyü ve yaralý çocuðu Artvin’e hastahaneye sevk ettik. Benim de pantolonuma çocuðun kaný serpilmiþti. Ýlk kez bir trafik kazasýna yakýndan tanýk oldum.

 Artvin’e vardýk. Güneþ batmak üzereydi. Çekecek çilem varmýþ ayný gün için! Þavþat’a bir vasýta kaldýrmak için yetesiye yolcu yoktu. Trabzon’dan gelecek otobüs beklendi. Hayli geç saatte otobüs geldi. Nihayet bir minibüslük Þavþat yolcusu birikti. Gecenin ilerleyen saatlerinde ilçemize doðru yola çýktýk. Daha Artvin’i çýkmamýþtýk. Yolun hemen kenarýndaki karakolu geçmek kýsmet olmadý.

         Polis vasýtamýzý durdurdu. Sürücümüze sürücü belgesi ve kimlik sordu. Sürücü kendinden emin bir havada ceketinin cebini uzandý. Eli boþ kaldý. Diðer ceplerini yokladý. Ýstenen belgeler yoktu.  Sürücümüz yaþlý-baþlý adamdý. Polise durumunu anlatmaya baþladý:

         “Vallahi billahi büyük þaþkýnlýk içindeyim! Belgelerin yanýmda olmasý gerekirdi. Þaþkýným!” Polis Nuh diyor peygamber demiyordu:

         “Belgeler olmadan sizi býrakmam. Gecenin bu saatinde yaptýðýnýz iþ mi?” Kaptanýmýz Þavþat’ý aradý Karakoldaki telefonu kullanarak. Kaptanýn arkadaþlarý þaka yapmýþlar. Sürücü belgesini kaptanýmýzýn cebinden almýþlar. Geç saatte de durumu polise bildirmiþler. Böylesi þakaya literatürde eþek þakasý denir.

         Saatlerce karakolda bekledik. Þavþat’tan belgelerin gelmesi zaman aldý. Polis güzel güzel fýkralar anlattý. Þu fýkra bana o geceden yadigâr kaldý!

         Rizeli kalpazanlar, bir gece para basmýþlar. Çýkardýklarý banknotlar on beþlikmiþ. On beþlik banknot acaba piyasada var mýydý diye kuþkuya düþmüþler. Hemen bir on beþliði çocuklarýna verip bozdurmasý için komþu bakkala göndermiþler. Komþu bakkal parayý bozmuþ. Çocuðun eline iki adet gýcýr gýcýr yedi buçukluk vermiþ..!

         Kaptanýn þakacý arkadaþlarý istenilen belgeleri fazla gecikmeden gönderdiler. Polise veda edip yolumuza devam ettik. Þavþat’a vardýðýmýzda ortalýk daha ýþýmamýþtý. Gözlerimden uyku akýyordu. Serde gençlik var. Daha yirmili yaþlardayým. Ortaokul yýllarýmda her cumartesi öðleden sonralarý yaya yürüdüðüm köyümün yolunu bu kez sabahýn erken saatlerinde yürüyecektim.

         Elimde küçük bir valizim köyümün yoluna revan oldum. Ýlçenin son evlerini bitiriyordum. Ortalýk yavaþ yavaþ aydýnlanmaya baþladý. Armutlu Mahallesi’ne yaklaþýyordum. Bir baktým yolun kenarýnda bir valiz duruyor. Fermuarý açýlmýþ. Yola siyah renkli kadýn çoraplarý seçilmiþti. Daha baþka çorap, eþarp cinsi bir þeyler valizden dýþarý sarkmýþtý. Yürüdüm geçtim. Ýçime bir kuþku düþtü. Biraz daha yürüdüm.

         Hayatta hiç yapmayacaðým bir þey yapýp yapmama ikilemi içinde kaldým. Ýçimdeki kötü duygular tavan yaptý. Ýnsan genlerinde az da olsa bulunan yaðma duygusu ruhumu sarmaya baþladý. Geri dönüp þuradan birkaç çift çorap alsam ne olur! Beni kim görecek bu saatte! Gel-gitler bir türlü yakamý býrakmýyor. Adýmlarýmýn hýzý kesildi. Yola yayýlanlarý ben almazsam baþkalarý alacak diye kendime haklý çýkarma payý baskýn geldi.

         Çabucak geri döndüm sonradan fark ettim üç çift olduðunu. Çoraplardan bir kaçýný aldým çabucak!  Gömleðimi yukarý çekip vücuduma sardým yaðmalarýmý. Arkama bakmadan yürümeye baþladým. Kalp atýþlarýmý iyice hissediyordum.

Köye doðru yürürken yaptýðým eylemin aðýrlýðýný omuzlarýmda hissetmeye baþladým. Bir kere yanlýþ yapmýþtým. Ama yapmýþtým! Bu iþte þeytanýn suçu yoktu! Kendi göbeðimi kendim kesmiþtim. Hayli yürüdükten sonra yaptýðým iþin yanlýþlýðý iyice vicdanýmý rahatsýz etmeye baþladý.

         Geri dönüp çoraplarý aldýðým yere koymayý düþündüm. Bu kez sabah olmuþtu. Geri dönsem beni bir gören olur. Bu kez rezillik dizi geçer kuþkusuyla geri de dönemedim.

         Geçen yýllar içinde nice güzel anýlarým oldu. Güzel anýlarýmý anýmsadýðýmda trafik kazasýna yakýndan tanýk olmak, karakolda alýkonmak gibi olumsuzluk olaylarla süren bir günü de hatýrlarým. Hiç aklýma getirmek, düþünmek istemediðim o yüz kýzartýcý eylemim beni yýllarca rahatsýz etti. Ve hayatta ilk ve son yaðma olayýmý nasýl da gerçekleþtirdiðimi esefle anýmsarým. Gerçi çoraplarýn kefaletini daha sonraki yýllarda kat kat ödedim. Fakat o hatanýn ruhumda tam silemediðim bir izi kaldý.