Daha geçen gün, 18 Aralýk 2020 günkü gazetelerimizde þöyle bir haber vardý: Alman Devlet Televizyonu ZDF’nin Info kanalýnda üç gün önce, “Baský, Terörizm ve Ýhanet Altýnda Kürtler” baþlýklý bir belgesel yayýnlandý.

         Ve haberde, kapýsýnda Alman bayraðý olan bir merkezde terörist kostümü giysili Kürt ve Ezidi çocuklara Kürtçe eðitim veriliyor. Türkiye baðýmsýz Kürtleri devletini engelleyen bir ülke olarak gösterildi. Programa çýkarýlan PKK ve yandaþlarý kuruluþlarý destekleyen Avrupa’da yaþayan kiþiler konuþturuldu. Ve de Rize’nin altýndan baþlayýp bir yandan Basra, diðer yandan Hatay’a kadar sözde “Kürt bölgesi “olarak gösterilen bir de harita gösterildi diye haber devam ediyordu. Ayný haberi iki gazeteden okudum. Üzüldüm.

         Haberi birlikte irdeleyelim. Önce Almanya tarafýna bakalým. Almanya, birliðini diðer sömürgeci batý ülkelerine göre biraz daha geç kurmuþ bir kuzey Avrupa ülkesi… Buna karþýn Rönesans ve Reform hareketlerinin kazanýmlarýný içselleþtirerek ve bilimin en son verilerini kullanarak kýsa sürede dev bir ülke sanayi ülkesi olarak ortaya çýkmýþ bir dünya devi...

         Eðitim-öðretim sisteminden, kültür, sanat, spor… benzeri alanlardaki baþarýlý uygulamalarýyla çaðdaþlarýnýn gýpta ile hayran ve þaþkýnlýkla izlediði bir ülkedir Almanya. Bu ülkede bir deðirmencinin, zorla deðirmeninin bulunduðu topraðý krallýðýna güvenerek almak isteyen ve deðirmenciye krallýðýný öne sürerek çýkýþýnca, deðirmenci, Prusya Kralý Friedrick’e:

         “Berlin’de hâkimler var, ben onlara güveniyorum. Der.

Kral, bu sözün üzerine,

         “Hiçbir güç, hiçbir iktidar, kral dahi olsa adaletten üstün deðildir.” Diyerek deðirmenciye hak verir…

         Ýþte adaleti böyle uyguladýðý için güçlenen Almanya, ürettikleri mallarý satacak Pazar bulmak için I. Paylaþým Savaþý’na girdi. Kaybetti savaþý. Kýsa sürede toparlanýp 1930’larýn sonlarýnda dünyanýn en korkulan süper gücü oldular. Hitler’in kontrol edilemeyen akýl almaz hýrsýyla II. Paylaþým Savaþýný baþlattýlar. Kara Avrupa’sýný iþgal edildi. Neyse ki kaybettiler savaþý. Savaþ sonunda bütün Almanya, Sovyet ve ABD, Ýngiltere Ordularýyla iþgale uðradý.  Alman kentleri yerle bir edildi. Ülke ikiye bölündü.

         Yýkýlan kentler yeniden kuruldu savaþ sonunda. Disiplinli Alman Ulusu çalýþkanlýðýyla, bilimin rehberliðinde yeniden ayaða kalktý. Kýsa sürede yýkýlan, yaðmalanan fabrikalar faaliyete geçirildi. Bu gün Almanya Dünya’nýn en büyük 3. Ekonomisi durumundadýr.

         Almanya demek öncelikle disiplin, akort çalýþma, üretme demek. O ülkede gözlemledim, her yapýlan çalýþma aklýn, bilimin ne emrediyorsa ona göre planlanýp yapýlýyor. Ürettikleri mallarýn tutulmasý için þunu diyorlar ürettiðimiz mallar Alman Ulusunun namusudur.

    Anlatalým; II. Paylaþým Savaþý sonunda dünya iki kutba ayrýlýr. Sovyet ve ABD tarafý diye. Batý ABD öncülüðünde NATO örgütünü kurdu Sovyetlerin Varþova Paktýna karþý. Soðuk Savaþ baþladý. ABD baþta olmak üzere, Ýngiltere, Fransa, Ýtalya… gibi ülkeler batý ittifaký NATO üyesi oldu öncelikle.

         Bilindiði gibi Osmanlý Devleti, iktidardaki Ýttihat ve Terakki’nin basiretsiz yönetiminde I. Paylaþým Savaþý’na tabir uygunsa yetesiye beklemeden balýklama atlar. Önemlidir, yýllarca ekonomimize pranga olan Kapitülasyonlarý kaldýrdýðýný ilan eder Osmanlý devleti. Ýlginçtir müttefikimiz Almanya buna karþý çýkar.

         Almanya da emperyalist bir güçtür. Bize olan ilgisi karakaþ, kara gözümüz için deðildir elbet. Ortadoðu ve topraklarýmýzdaki zenginliklerde gözü vardýr. Öðretmen olarak çalýþmýþlýðým vardýr bu ülkede. Ýlk gittiðimde þöyle bir intiba vardý bende. Biz birinci büyük savaþta birlikte savaþtýk. Almanlar bizi diðer ülke halklarýndan daha çok sever. Kazýn ayaðýnýn öyle olmadýðýný yaþayarak gözlemledim. Koþullar gereði bizimle müttefik olmuþlar. Ýnsan gücü gereksinimi için bizden iþçi almýþlar. Koþullar deðiþti ortaklýk bitti. Herkes kendi yoluna ve kendi halkýnýn çýkarýna ne gerekiyorsa gerçekçi olarak onu yapýyor. Haklý olarak.

          1917’lerde Berlin’de Türk kongresi toplayan Almanya þimdi de PKK’ya her türlü desteði veriyor. Kürt kardeþlerimizin þunu anlamasý gerekir diye düþünüyorum. Osmanlý’ya müttefik olan Almanya Türklerin karakaþ kara gözlerine hayran olmadýðý gibi þimdi de Kürtlerin karakaþ ve kara gözleri için PKK’ya destek vermiyor.  GAP’ýn faaliyetiyle daha da güçlenecek bir Türkiye istemiyorlar.  Ve bölgenin zengin Petrolarýndan pay almak… Bu amaçlarý için de kendilerinin güdümünde kukla bir Kürt devleti kurdurmaya çalýþma çabasý içindeler…

         Peki, biz ne yaptýk? Girdiðimiz I. Paylaþým Savaþýndan büyük yaralar alarak yenik çýktýk. 600 yýllýk devletimiz daðýldý. Ülkemiz yer yer iþgale uðradý. Bir büyük kahraman çýktý ortaya. Yýkýlan bir imparatorluðun külleri üzerinden yeni bir devlet kurdu.

         Hýzla cehaletin üzerine gitti. En büyük düþman cehalettir bilinciyle ulusumuzu yeniden ayaða kaldýrmak için devrimler yaparak büyük ve hýzlý kalkýnma baþlattý. Amaç tarýmý ile sanayisi ile eðitim sistemiyle, dili ile tam bir baðýmsýz Türkiye yaratmaktý. Baþ döndürücü geliþmeler saðlandý. Dýþarýdan un ithal eden ülke uçak yapan bir dünyanýn birkaç ülkesinden biri oldu.

         Ve II. Paylaþým Savaþý sonunda Atatürk’ün izlediði Tam Baðýmsýz Türkiye politikasý terk edilerek NATO’ya girdik. Bu ittifak önceleri bedava, hibe silahlar verdi. Savunmamýzý üstlendi. Baþta uçak fabrikamýz kapatýldý. Yýllarca batýnýn ileri karakolu görevi yaptýk. Aðýr sanayimizi kuramadýk. Ülkeyi küçük Amerika yapma sevdasýna düþtük. Okullar kapattýk. Cumhuriyetin kuruluþ ayarlarýný ve çaðdaþ uygarlýk düzeyine yükselme hedefini amaçlayan Atatürk devrimlerini törpüledik. Ekonomimiz dýþa baðýmlý hale getirdik geçen yýllar içinde.  

         Peki, Almanya ne yaptý NATO içinde? Ne yaptýðý belli! Dünyanýn en büyük silah imal edip, ihraç eden bir ülke oldu. Sanayi ürünlerinin marka deðeri çok yüksek. Ve Almanya günümüzün Avrupa’nýn en güçlü ülkesi durumunda. Bize verdiði silah ve silah yedek parçalarý kullanmamýz konusunda her türlü zorluðu çýkarýyor.

         Oysa ayný ittifakta, NATO üyesiyiz. NATO toplantýlarýnda ABD subaylarý askerlerimizin önüne PKK’yý mutlu edecek haritalar koyuyorlar týpký Almanlarýn yaptýðý gibi.

         Oturup aðlayacak deðiliz. Türk Halký, Dünya’da ilk emperyalist güçlere karþý Ulusal Kurtuluþ Savaþýný zaferle sonuçlandýran özgürlüðüne düþkün bir halktýr. Yeter ki, ülkede birlik beraberlik saðlansýn. Seçim iltifatlarý bir tarafý diðer taraf için törelerimize yakýþmayan sözlerle itham etmesin. Baþta eðitim-öðretim sistemimiz olmak üzere, hukuk ve diðer alanlarda çaðdaþ normlara göre sistemimiz yeniden reforma edilsin.

         Ýnanýyorum ki, demokrasiyi güçlendirirsek güçlü ülke olmamamýz için hiçbir neden kalmaz. Ýþte o zaman ne ABD, ne Almanya, AB, ülkemize düþman olan terörist akýmlara destek verme cesaretini gösteremez.