Rabbim Yardýmýnla Oradayýz

Beton Yýðýnlarý Altýnda Kalanda Baktý O Karanlýk Yerden Umut Dünyasýna

Hiçbir zaman kendi kendime öyle güzel yazmýþsýn ki yaprak adeta güzel kelime ve sözlerden dolayý raks ediyor diyemeyeceðim, okunmadýktan sonra yazmanýn ne faydasý var ki? Tabi ne kadar düþünsem de okumaya insaný sevmeye gönül vermemiþ insanlarýn arasýnda olmam beni ümitsizliði de düþürmediðini de söylemek isterim. Duygu ve hisler gönülde gezinmedikten sonra, her þey boþ bunu da ifade edeyim en baþta. Söz ve kelimeler gönülde aþkla gezinmedikten onun kokusuyla kokmadýktan sonra, akýllý olmanýn da ne faydasý olacak ki? Bunun farkýnda olmak için hayatý bu yönde yaþamadýktan sonra, hayat bize ne verebilir ki, verdiðini harap ettiðimiz müddetçe? Duygu ve hisler bizim bir parçamýz gönümüzün sahilinde gezen, onlara gezinme izni vermedikten sonra aðaçtaki yaprak gibi zamaný gelmeden solmadan hemen yere düþecek ve bizi çýrýlçýplak býrakacaktýr! Bizden olaný bizden fýþkýrarak tüm bedenimizi kaplayan saran aþk dolu duygularýn yokluðu, ölümden daha beter bilirim, yoksa þöylemi diyeyim içimize kurtlarýn girmesine razý olarak içten çürümeyi mi seçelim ne dersiniz? Utanma ar duygusu olmadan insan önünü nasýl görebilir ki?

Düþüncelerimizi içten saklayarak, adým atmak sonradan görülünce hissedince kaçmak ne ifade edebilir ki kendimi/kendimizi kandýrmaktan baþka? Neden saklýyoruz ki az sonra belli olacak ve halimiz tüm çýplaklýðýyla ortaya çýkýnca, hangi yöne kaçsak en sonunda yakalanarak piþmanlýðýn kýzýl alevinde yanacaðýz! Ýnsaný yýkmak adýna, bunca çaba kendi yýkýlýþýmýz için deðil mi? Bu en sonunda böyle olmayacak mý? Cennet ve cehennem niçin var? Ölümden sonra ki hayat neden var? Kötülük adýna iyi bir þey yapmaya çalýþanlarýn önüne set olmak iyiliðin hareketini durdurmaz ki.

Ýþte altý þubatta Türkiye’m ‘de bu yýkýcý depremle yalnýz kalan bizler, çoðu enkaz altýnda hareketsiz umudun yaný baþýnda iken, umudu kötü insanlar yok edebilir mi ki? Edemez tabi ki. Baþkalarý acý çekmese de bizler acý çekiyoruz, yaþamla ölüm arasýnda kýyýsýnda koþuyoruz umuda doðru Rabbimize doðru kim engel olabilir ki, çýkarý için yollara barikat kuranlar mý? Hayýr, engel olamazlar. Umut tutulmaz yakalanmaz, umut yürekte saklanýlan ve her an canlý duran bir nurdan dünyadýr ki, Rabbime aittir. Rabbim bakar þimdi biz onunla oradayýz, evet Rabbim yardýmýnla oradayýz, mutlak güç kudretinle dua ederek senden Nusret’inle olmayý diliyoruz. Yerin altýnda beton yýðýnlarý altýnda kalanda baktý o karanlýk yerden umut dünyasýna, aydýnlýk haliyle bize karanlýkta ýþýðýyla aydýnlatarak yol gösteriyordu, Rabbimizin rýzasýna eriþmek için, vesselam.

Mehmet Aluç

Görsel alýntýdýr.