Kocaman bir gülümsemenin eþliðinde nidalar atarken yine eþleþen onca insanla bir kez daha yadýrgýyorum içindeki ikilemleri. Bazen korkmuyor da deðilim hani. Ne çok korku ile yüzleþmiþken üzünç kelimesi hafif kalmakta yanýnda. Bazen yetersiz kalmak da cabasý.

Ýkilemler seyir deðiþtiriyor durmaksýzýn ayný bir günde dört iklimi yaþamak gibi.

Tutarsýz ve yetisiz iken savrulmak nasýl da mümkün. Dalý kýrýk bir aðaç kadar aciz ya da savrulan o sarý yapraðýn tutunacak yeni bir dal aramasý kadar imkânsýz.

Bir þekilde ýþýða ihtiyaç duymak da ayrý bir olgu yâdsýma ihtimali dahi olmayan. Karanlýða hapsolup kaybolmak bir yana ýþýk addedilen tüm o yanlýþ öðretileri benimseyip yol almak ayrý.

Hak ettiði gönlün naif ve nazik bir dokunuþ iken hak etmediði ne varsa yaþar onca ihtimal dâhilinde. Ýhtimaller tükenmek bilmez de sona ermeyen ömür gibi. Deðiþken duygularýn anlýk etkileþimi ise yaþanýr kýlar ölümü anarken. Yerini de hiçbir alamaz üstelik hapsetmiþken ve hapsolmuþken. Kefaretini ödemektir anlamsýz dürtülerle ya da yok saymaktýr hatta yok sayýlmak. Ürkmek ve üþümek kadar ürkünç ve anlamsýz seyri ile cebelleþmek kadar da yakýcý ve yýkýcý.

Bile bile yaklaþýrken ölüme kifayetsiz ve dirayetsiz sanrýlara maruz kalýnan onca serzeniþ bile yetmez iken sitemkâr kalp asla yüksünmez ne ölümden ne de harici bir yokluktan…

Kanýksamak ölümü bin beter iken ayrýlýk ölümden. Ya yokluðu ya da ölümün randevusu sevdaya uzanýrken üstelik bile bile ve göz göre göre.

Kirletilmiþ ve günbegün kirlenmekte iken dünya kýyýda köþede kalmýþ o nadir güzellikler ansýzýn kesiþir saf varlýðýnýzla yýkanýrken yaðmurda üstelik hicap etmeksizin her nasýlsa esefle kýnarlarken sizi ve suçlarken akan gözyaþlarýndan. Heba olmamak adýna güzeldir rahmeti Yaratan’ýn zira bu deðil midir peyder per yükselmek huþu içerisinde.

Hayaller olmasa neyle avunur gönül ve neye yarar yürek sevginin yokluðunda. Özlem olsa da aþký anlamdýran ve acý veren hep ama hep imkânsýzý isteriz mümkün olmadýðýný bilsek de. Kim ölmüþ hayal kurmaktan, sorarým size ve kim geçebilir sevdadan nüksetse derin bir sancý…

‘’Dünyanýn fakiri fakat ahretin zengini onlar…’’ (alýntý)

Sahi mümkün mü bu yoksa yanlýþ bir varsayým mý düzenek bunca hor görürken…

Ne fark eder ki… Zaten ayracý deðil mi bu mefhum farklý ve özel kýlan…

Sahi, kim koyar ki kendini bir diðerinin yerine… Olsa olsa varlýk ve yokluk hatta sahte mutluluklar esaretinde iken nefsin. O nefis ki beþeri bir zafiyet onca geçici hevesle taçlandýrýldýðýnýzý zannederken ve kýyýsýnda iken ömrün. Aidiyet bu olmasa gerek çoktan kopmuþken maneviyattan ve asýl kalmak bir ipin ucunda basiretiniz baðlanmýþken ve incecik bir ip ile siz hayat ile bað kurduðu yanýlgýsýna kapýlsanýz da.

Son bir gayret,

Hadi kolaysa bertaraf et tüm gafleti

Hadi sürün kollarýnda

O yobaz düþlerin.

Ne yani, sen misin maliki bu evrenin

Yoksa sadece ben miyim hicap ettiðin…

Hem üþümek ve ayný anda ter atmak cehennem sýcaðýnda…

Yoksa bunca yokluk içerisinde ben miyim kendini bu denli zengin hisseden. Oysa daha demin tükenmiþtim tükettiðinize inandýðýnýz o meþum duygularýmý.

Mutluyum hem de çok. Daha demin koydum baþýma yastýða ve içimden bir ses arz-ý endam etmiþ iken vicdanýmýn uðultusunu. ‘’Dur, daha ne gördün ki?’’ diye çýnlýyordu kulaklarým. Garip ve meçhule uzanan bir rüya mý idi gördüðüm yoksa gerçek dünyanýn vebali mi yükümlü olduklarý…

Özü ve sözü eþ güdümlü bir yürek kadar kayda deðer ne olabilir ki þu düzenekte istediði kadar paye biçse de varlýksýz yokluklar var olduklarý safsatasýna inanýp tahayyül dahi edemezken yarýnlarý…

Duygularýn ömrü nasýl da kýsa ve eklenti dâhilinde çevrelerken ruhu gökkuþaðýna nazire edercesine demek ki duygu bakýmýndan zengin bir yürek en büyük hazzý yaþatan her ne kadar yansýyan farklý olsa da zihinlerde örümcek aðý kaplamýþ.

‘’Gitmek gerekir bazen. Fazla yormadan, daha çok býktýrmadan. Eðer vaktiyse arkana bile dönüp bakmadan. (Can Yücel)