“Yaðmurun yaðdýðý saatlerde

 Uzun yollara bakýyorsun uzun.”

 Dizeleriyle baþlayan þiirle ilgili anýlarým ve þiirlerle ilgili yazýlarým sürecek demiþtim. Þiir beni en çok etkileyen yazým türü. Yaþamýn akýþýnda hep bir þiirsellik bulurum. Bir Belçikalý þair ülkesinin çayýrlarýnýn yeþilinden özge renkler bulamaz. Renk zenginliðini, farklý renklerin cümbüþünü gözlemlemek için güzelim ülkemize gelir. Hayran kalýr bu þair güneþin yedi renginin doðaya yansýmýþ þiirsel hallerine.

Nazým ustanýn dediði gibi “Akdeniz’e bir kýsrak baþý gibi uzanan bu memleket bizim.” Evet, bu memleketin denizlerinin, göllerinin, ova ve daðlarýnýn göz kamaþtýrýcý güzelliðini kuzey ülkelerinin güneþe hasret insanlarý çok daha iyi anlýyorlar. Bu þiirsel güzel yurtta yaþayýp coþkulu duygularýn anlatýldýðý þiir sanatýný sevmemek ne mümkün.

Hele de benim gibi kaval, davul-zurna, ney, tulum, baðlama seslerini dinleyerek büyüyenler için.... Çocukluðum kalabalýk köyümün içinde at yarýþlarý, cirit oyunlarý, karakucak güreþleri ve de zengin folklorunun kývrak figürlerinin sergilendiði halk oyunlarýný izleyerek geçti. Ýlk gençlik ve gençlik yýllarým süresinde bu etkinliklerin faal bir katýlaný oldum hep. Köy odalarýnda halk ozanlarýnýn sazlý þiir ve öykülerini dinledim.

Daha ilkokula baþlamadan þairini bulamadýðým þu þiiri okurmuþum.

         “Yükseklerden uçan kara bulutlar,

         Serpiyor göklerden kucak kucak kar.

         Bembeyaz dallara serçeler konmuþ

         Hep yollar kapanmýþ, dereler donmuþ.”

 Sonra ilkokul ikinci sýnýfta sevgili öðretmenimizin getirdiði dergiden Eþsiz Asker adlý bir þiiri ezberledim. Okulda yapýlan bir etkinlikte bu þiiri vücut dilini kullanarak okudum. Okuma stilim çok beðenildi. Ulusal bayramlarda sýnýfýn þiir okuyaný olup çýktým. O yýllarda en çok, yýllar sonra þairinin Oktay Rýfat’ýn babasý olduðunu öðrendiðim Samim Rýfat’ýn Asker Koþmasý adlý þiirini okurdum.

“Ýstiklâl savaþý gençleriyiz biz:

Tarihe koç Türkler diye þan verdik!

Yurdumuz azizdir, çiðnetmeyiz biz:

Uðruna bu kadar kahraman verdik.

Aç çýplak savaþtýk tipide, karda,

Kartallar avladýk sarp kayalarda,

Sakarya önünde Dumlupýnar'da,

Ulu Gazi'mize imtihan verdik.”

Bu kahramanlýk þiiri okurken kendimi Atatürk önderliðinde Baþkomutanlýk Meydan Muharebelerinin bir küçük askeri gibi hissederdim. Þiirin tamamýný öðrencilerime ne çok okudum. Birlikte okuduk. El elden üstündür derler. Ýlkokul dördüncü sýnýftayým.  Babasý subay olan köylümüz bir kýz, beþinci sýnýfý köyümüzde okudu. O aný hala güzel bir fotoðraf karesi olarak hatýrlarým. Ýnce uzun boylu, zeytin karasý gözleri, esmer tenli, örülü siyah saçlarýyla o güzel kýz þiir okumuyor bir bülbül gibi þakýyordu. Demek ki, daha nice güzel þiirler ve güzel þiir okuyanlar varmýþ. Okuduðu þiir bana göre bayraðýmýz üzerine en güzel yazýlmýþ þiirdir.

“ Ey mavi göklerin beyaz ve kýzýl süsü,

Kýz kardeþimin gelinliði, þehidimin son örtüsü,

Iþýk ýþýk, dalga dalga bayraðým!

Senin destanýný okudum, senin destanýný yazacaðým.

Sana benim gözümle bakmayanýn

Mezarýný kazacaðým.

Seni selâmlamadan uçan kuþun

Yuvasýný bozacaðým.

                                                   Arif Nihat Asya”

Ortaokul yýllarýnda þiir okuma kaygým yoktu. Tek dileðim iftihara geçmekti. Bu dileðimi fazlasýyla baþardým. Ortaokul yýllarýnda ilkokulda edindiðim kitap okuma alýþkanlýðým müzminlik düzeyine ulaþtý. Ne çok roman okudum yaþamýmýn Robinson döneminde. Þiirle olan buluþmam Öðretmen Okulu’nda Ceyhun Atuf Kansu’nun Dünyanýn Bütün Çiçekler adlý þiiri ile baþladý diyebilirim.

Trabzon’da yatýlý öðrenciyim. Öðretmen adayý. Öðretmen Okullarý’nýn en birincil misyonu: Mesleði seven, “gökte yýldýz kadar köylerimize” ýþýk götürecek, dað, tepe dinlemeden en uzak köylerde seve seve çalýþacak idealist duygulara sahip öðretmenler yetiþtirmekti. Bu þiirin içinde yurt sevgisi, çocuk sevgisi, yurdunun aydýnlanmasý için gereðinde canýný veren öðretmenin yaþam öyküsü vardý. Okulda yapýlacak bir etkinlik için son sýnýf bir kýz arkadaþýmýz okul salonunda mikrofonla bu þiire çalýþýyordu. Kaç kez dinledim bu çalýþmayý!

DÜNYANIN BÜTÜN ÇÝÇEKLERÝ

"Bana çiçek getirin, dünyanýn bütün

çiçeklerini buraya getirin!"

Köy öðretmeni Þefik Sýnýð'ýn son sözleri.

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum

Bütün çiçekleri getirin buraya,

Öðrencilerimi getirin, getirin buraya,

Kaya diplerinde açmýþ çiðdemlere benzer

Bütün köy çocuklarýný getirin buraya,

Son bir ders vereceðim onlara,

Son þarkýmý söyleyeceðim,

Getirin getirin...ve sonra öleceðim.

…

Dünyanýn bütün çiçeklerini diyorum,

Okulun duvarý çöktü altýnda kaldým,

Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,

Yaz kýþ bir þey söyleyen sonsuz toprakta,

Çile çektim, yalnýz kaldým, ama yaþadým,

Yurdumun çiçeklenmesi için daima, yaþadým,

Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.

Þimdi sustum, örtün beni, yatýrýn buraya,

Dünyanýn bütün çiçeklerini getirin buraya.

Kansu bir köy öðretmeninin, öðrencilerine olan sevgisini yurt bahçelerinde açan çiçek adlarýyla özdeþleþtirerek destansý bir dille ne hoþ þiirleþtirmiþ. Bu þiirin verdiði duygularla mezun olan biz öðretmenler kendimizi birer Þefik Sýnýð olmaya adamýþtýk. Yýllarca yolsuz, susuz, ýþýksýz köylerde seve seve ve de hiç gocunmadan çalýþtýk.

Ayný þiiri yýllar sonra çalýþtýðým büyük bir okulda Öðretmenler Günü’nde okudum. Aradan yýllar geçti. Sanal dünyada o þiiri okuduðum okulumdaki öðrencilerimle buluþtuk. Hepsiyle ayrý ayrý arkadaþ oldum. Özellikle kýz öðrencilerimin “Öðretmenim O þiiri okurken duyduðumuz sesinizi unutmadýk…” devamla bir kýzým, “öðretmenim ortaokulda sizin gibi þiir okudum” sözlerini duymak þiir adýna ve kendi adýma çok mutlu oldum. Þimdilerde birer genç haným olan öðrencilerimden birisi, “öðretmenim idolümüzdün” sözüyle bana coþkulu geçen yýllarýmý bir kez daha anýmsattý. Erkek öðrencileri de sevgi ve saygýlarýný ilettiler. Önümüzdeki günlerde buluþacaðýz. Anýlarla ve o yýllarda okuduðumuz daha baþka þiirleri okuyacaðýz.

Evet, þiiri sevmem bana hayatý, yaþamayý daha bir sevdirdi. Coþkulu ve neþeli yaþadým þiirler sayesinde. Þiiri sevmem öðrencilerimle de sözlerle betimlenemeyecek uçsuz enginlikte sýcak baðlar kurmamý saðladý. Öðrencilerime kitaplarý, okumayý sevdirmede þiirin týlsýmlý etkisinden çok yararlandým.

Þiirlerle olan yaþanmýþlýklar unutulur mu? Öðretmen Okulu’nda Edgar Allan Poe’nun emsalsiz güzel Annabel Lee þiirini tanýdým. Bu þiirle baþladý diyebilirim lirik ve pastoral þiirlere olan bitimsiz sevdam. Bu þiir neden oldu diyebilirim Orhan Veli, Tarancý, Dranas, Ümit Yaþar, Atila Ýlhan…daha nice yerli yabancý þairleri tanýmama ve þiirleri bir farklý sevmeme. Ýlkokula baþlamadan babam þiirlerle süslü âþýk kitaplarý okurdu.

Âþýk Kerem’in yýllar sonra Aslý’sýna kavuþup, vuslata ermeden, “ah” çekerek yanmasýnýn trajik öyküsünü babam kaç kez okurdu. Bu hazin sona çocuk kalbimle çok üzülürdüm. Ayný üzüntüyü genç gelin Annabel’in beklenmedik þekilde trajik ölümüne ve genç sevgiliyi elleri koynunda çaresiz býrakmasýna da duymuþtum. Poe’nun Beyzi Portre adlý öyküde çok ilginçtir hazin sonuyla… Annabel Lee þiirini bir kez daha okuyalým Melih Cevdet Anday çevirisiyle.

ANNABEL LEE

Seneler, seneler evveldi;

Bir deniz ülkesinde

Yaþayan bir kýz vardý, bileceksiniz

Ýsmi Annabel Lee;

Hiçbir þey düþünmezdi sevilmekten

Sevmekten baþka beni.

O çocuk ben çocuk, memleketimiz

O deniz ülkesiydi,

Sevdalý deðil karasevdalýydýk

Ben ve Annabel Lee;

Göklerde uçan melekler bile

Kýskanýrdý bizi.

Bir gün iþte bu yüzden göze geldi,

O deniz ülkesinde,

Üþüdü rüzgârýndan bir bulutun

Güzelim Annabel Lee;

Götürdüler el üstünde

Koyup gittiler beni,

Mezarý ordadýr þimdi,

O deniz ülkesinde.

Biz daha bahtiyardýk meleklerden

Onlar kýskandý bizi,_

Evet! Bu yüzden (þahidimdir herkes

Ve o deniz ülkesi)

Bir gece bulutun rüzgârýndan

Üþüdü gitti Annabel Lee.

Sevdadan yana ,kim olursa olsun,

Yaþça baþca ileri

Geçemezlerdi bizi;

Ne yedi kat gökdeki melekler,

Ne deniz dibi cinleri,

Hiçbiri ayýramaz beni senden

Güzelim Annabel Lee.

Ay gelip ýþýr hayalin eþirir

Güzelim Annabel Lee;

Bu yýldýzlar gözlerin gibi parlar

Güzelim Annabel Lee;

Orda gecelerim, uzanýr beklerim

Sevgilim, sevgilim, hayatým, gelinim

O azgýn sahildeki,

Yattýðýn yerde seni .

Þiirlerle ilgili yazýlarým devam edecek.