Ülkemin, özgür düþünceli, sürekli kendini geliþtirme içinde olan donanýmlý yurttaþlarla yükseleceðine ve yer karasýnda her alanda söz sahibi olacaðýna inananlardaným. Ailede, okulda verilecek nitelikli eðitim genç kuþaklarýn yaþama sorunsuz ayak uydurmasýnýn olmazsa olmazlarýdýr.

         Bu baðlamda çocuklarýmýzý geleceðe hazýrlayabiliyor muyuz yetesiye? Bu ve benzeri sorulara olumlu yanýt vermek gerçekçi olmuyor. Olamýyor maalesef. Yýllarca eðitim-öðretim çalýþmalarýnýn içinde oldum. Bir ara acý vatan Almanya’da buldum kendimi. Güzelim çocuklarýmýz arasýnda Alman sýnýflarýnda.

          Alman okulunda bir birinci sýnýfý betimlemeye çalýþayým kýsaca. Alabildiðine geniþ bir sýnýf. Sýnýfýn cephesinde boydan boya geniþ bölümlü dolaplar var. Dolaplar sýnýf düzeyinde bol resimli kitaplarla süslü.

         Sýnýfýn bir köþesinde oldukça çaplý bir yatak serili. Derste sýkýlan öðrenci gidiyor yataða uzanýyor, saða sola dönüp tekrar öðretmenini dinlemeye, derse katýlmaya çalýþýyor. Sýnýf mevcudu 20’nin biraz üzerinde. Evet, Alman meslektaþlarýmýn izniyle derslerini dinledim birçok kez.

         Alman okullarýnda test sýnavý duymadým. Ayrýca Avrupa’nýn hiçbir ülkesinde dershane uygulamasý yoktur. Öðrenciler performanslarýna göre çeþitli okullara seçilirler.

         Almanya’da bakanlýk öðretmeni olarak çalýþtýðým 6 yýl boyunca uçakla yaptým yolculuklarýmý. Geliþ gidiþlerde uçakta Alman yolcularda olurdu. Abartýsýz söylüyorum. Havada kalýnan ortalama 3 saat içinde Alman yolcularýn ellerinde kitap gördüm çoðunlukla. Almanya içinde tren yolculuklarýmda da sarý saçlý, mavi gözlü Almanlarý okurken görür onlarý gýpta ile izlerdim.

         Ülkeme döndüðümde mesleðime daha bir öz güven ve donanýmla baþladým. Aklýmda sürekli biz niye Almanya’nýn düzeyine gelmeyelim diye hayýflandým. Güzel ülkemde þunu gördüm üzülerek. Okullarýmýz dershanelere basamak olmuþ. Dershaneler yýl içinde birkaç kez seviye sýnavlarý yapýyor. Daha 3. Sýnýftan baþlayarak çocuklarýmýz genelde hafta sonu ya da hafta içi dershanelere gitmek zorunda kalýyorlar.

         Öðrenci-veli müþteri, dershane iþletmecisi iþveren, iþler yürüyor. Veli para ödüyor sömürülüyor. Çocuklar yaþamlarýnýn en kaygýsýz olmasý gereken çocukluk ve ilk gençlik yýllarýný büyük bir stres içinde yaþýyor. Oyun oynama, eðitsel etkinliklere katýlmak için zaman kalmýyor. Kitap okumaya ise hiç zaman kalmýyor.

         Oysa okuyan, okuduðunu anlayan, soru soran, olaylarý neden sonuç iliþkileriyle yorumlayan kuþaklar yetiþtiren ülkeler yarýnlarýna güvenle bakýyorlar. Durum bu olduðu halde mücadeleden kaçmak olmaz. Olmamalýydý. Bu anlattýðým durum ilköðretim okullarýnýn faaliyet gösterdiði yýllarý kapsýyor.

          Peki, 4+4+4 uygulamasýnda durum nasýl? Hani 12 yýl zorunlu oldu bu uygulama. Daha geçen yýl bir 2. Dört yýl eðitimi veren ortaokul diye adlandýrýlan bir okulu ziyaret ettim. Yönetici ve öðretmen arkadaþlarla sohbetler yaptýk. Son dört yýlda okuyan öðrencilerin tamamýnýn devamý saðlanýyor mu diye sordum okullarýmýzda. Özellikle kýz öðrencilerin okula devam etmedikleri, dýþarýdan sýnavlara girip diploma almaya çalýþtýklarýný öðrendim. Hani zorunlu eðitim-öðretim çalýþmalarý okulda yapýlýr ilkesi? Üzüldüm.

         4 ve 5. Sýnýflarý okuturken sevi sýnavlarýndan kaçýþ olanak dýþý. Öðretmenlerin baþarý düzeyi özellikle seviye sýnavlarýnda sýnýfýnýn baþarý düzeyi ile ölçülürdü. Okul yöneticileri sýnýflarýn sevi sýnavý sonuçlarýný sene içi öðretmen toplantýlarýnda okuyup deðerlendirme yapar. Zümre sýnýflarýmdan öðrenciler dershanelere gidiyor. Ne yaptým ben. Donkiþotluk burada baþladý.

         Önce öðrencilerin iyi okuma, okuduðunu anlama ve kelime haznelerinin zenginleþmesi için sýnýf kitaplýklarýný zenginleþtirme çabasýna girdim. Okulda hizmetlilerin ücretlerinden, kýrtasiyen parasý derken birçok kaleme para toplanýyor. Ayrýca sýnýf kitaplýðý için para istemek velilere bir ayrý sýkýntý. Nasýl kurulabilir zengin kitaplýk. Para gerek kitap almak için. Ýmamlarýmýz her Allah’ýn cumasý para topluyorlar cemaatten. Hele ramazan ayýnda fitre-sadaka paralarýnýn büyük çoðunluðu da camilerimize akýyor.

         En azýndan birer fitre paralarý niye sýnýfýma gelmesin. Velilerime mektuplar yazdým özel. Birer fitre paralarýnýza talibim dedim sýnýf kitaplýðý için. Altýn kalpli velilerim beni kýrmazdý. 40-45 kitaptan oluþan en az üç takým kitaplar aldým çalýþtýðým yýllar içinde.

Törene meraklý bir halkýz. Kitaplarý sýnýfa getirdiðim zaman okul idarecilerini ve sýnýf annemizi davet edip kitaplýðý törenle açtýk. Özellikle sýnýf annemize kurdele kestirip, alýþveriþin faturasýný teslim ediyordum.

         Kitap daðýtýmý için üç adet sýrayý yan yana dizip kitaplarý seriverirdik masalarýn üzerine. Her öðrenci en çok üç kitap seçebilirdi. Hafta sonlarý kitap deðiþimi yapardýk. Kol baþkanýyla kitaplarýn kontrolü saðlardýk… Velilere de toplantýlarda her gün ailece akþamlarý en az 30 dakika kitap okumalarýný önerirdim. Ve her yýl Ýlçe Halk Kütüphanesine geziler yaptýk.

         Dershane içinde þöyle bir çözüm ürettim. Okulda kurs açmak olanaklýydý.  Müdürlüðün takdir ettiði en düþük ücretten 4 ve 5. sýnýf okuttuðum yýllar kurslar açtým. Kurslarý her gün son dersten sonra baþlatýr cumartesi dahil haftada 6 gün yaptým. 40 dakikalýk kurs süresini çoðu kez öðrencileri sýkmadan bir saate kadar uzattýðým çok oldu. Ekonomik durumu olmayan öðrencilerimi ücretsiz kursa alýyordum.

         Seviye sýnavlarýmda öðrencilerim dershaneye giden diðer sýnýflarýn öðrencilerine daha baþarýlý oluyordu. Çoðu dar gelirli velilerimin çocuklarýnýn baþarýlarýný gördükçe gözlerindeki parlak ýþýk ve gücümseyen yüzleri benim biricik mutluluk kaynaðýmdý.