Bir düþ iklimiydin sen…

Ah, sere serpeyim ben sadece semazen bir imgeyim.

Hoþnutluk ne kelime arsýz ölüm ve güz yüklü günüm, ömrüm.

Mefkûresiyim yüreðin bazen bir melodram bazen seken kurþun gibi.

Hazanýn açýk veren bütçesi gönlün de rotasý.

Gece karardý aþk karartý yalnýzlýktý bana eþlik eden kýsmetim.

Ey, güzel Rabbim sevgilim yalnýzlýðým ve geceye yaðan kar taneleri oysaki iklimlerden güz defalarca üzüldüðüm yetmedi mi?

Güne öykündüm ve düne.

Öksüz bir iklimim ben güncem ve güftem saltanatýný yaþýyor hüznün.

Tebessümler ektiðim geceler nerde ah, nerde þimdilerde sekiyorum kör bir kurþun gibi.

Öyküm mü öykündüðüm mü?

Zifiri karanlýðýn geceyi bölen sesi. Ve sedyeler ölüm yüklü belki umut belki son nefesiyim gecenin kýblemde saklý öyküm ve öldürdüðüm nefsim.

Ýman gücüm idrak ettiðim mevsim gecelerden ölüm içtiðim sevecen bir iklim olmayý diledim bir ömür.

Batýl bir yörünge beynamaz sözcükler ve secde ettiðim semazen gölgem.

Sevmedim ben bu sene bu mevsimi ve ölümsüzlüðe kanat açtýðýmý sandým yazarak kelamý selamý eksik etmedim.

Bozguna uðradým beyitler serdim ayaðýna beylik deðil hiçbir sözüm hiçbir öyküm de yok ve olmayacak bu saatten sonra.

Beyazým.

Miskin geçen ömrüm.

Betim benzim attý ve içimde kalan ukde.

Misafiriyim ben gezgin þehrin ve gezegenin.

Tutanaðým.

Tutuklu kaldýðým kadar.

Hazan ve hüzün ve Hýzýr gibi yetiþen günüm sabaha açtýðým gözlerim ve uykusuz geçen gecelerim.

Ben nöbetteyim devasa nöbetlere teslim olduðum.

Telafisi var mý söyle var mý?

Fedaisi olduðum aþk ey, aþk neredesin?

Hüzün reçetem ve damardan eþlik eden acýlarým.

Nabzýný alamýyorum artýk ömrün ve nedamet yüklü sitemleri iklimin.

Münferit olmalýyým illa ki.

Mütereddit deðilim muazzam hiç deðim.

Muadili olduðum gecenin kayrasý.

Sancým tuttu be annem.

Sevecen yüzüne eþlik eden boþ sayfalar ve iniltiler.

Hükmü ve hünkarý ve hümayunu sözcüklerin ve kýblemde saklýyým kýlýcýmý kuþandým da geldim.

Gönül rotan ve seferberliði duygularýn ve insanlarýn ve indinde þu rüzgarýn.

Kaybolmak buymuþ iþte bükemediðim bileði Azrail’in ve nice hayat erdi nihayete.

Ölüm ve gerçek.

Öyküm ve öykündüðüm yaþlarým ve ben artýk aðlayamýyorum.

Günsüz dün.

Dünsüz gün.

Sözsüz geçen günlerim.

Hazana çalým atmadým hazandý pas geçen pasveren bense pes eden.

Özledim iþte çok özledim