Kendisini  “Yunus gibi” adlý yazýsýyla tanýdýðým Þair ve yazar Ahmet Efe'yi kýsaca anlatmaya çalýþalým.

          1985 yýlýnda Türkiye Yazarlar Birliði Çocuk Edebiyatý Ödülünü kazandý. On üç sayý süren Kandil çocuk dergisini yönetti (1986).Hakkýnda Gazi Üniversitesi Kastamonu Eðitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatý Eðitimi Bölümünde “Ahmet Efe ve Çocuk Edebiyatýmýzdaki Yeri” (1997) baþlýklý bir lisans tezi ve Eðitim Bilimleri Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatý Öðretmenliðinde “Ahmet Efe’nin Þiirlerinde Çocuk” (2004) adlý özel bir çalýþma hazýrlanmýþtý

         Kýsa ve uzun metrajlý bazý filmlerde senaryo yazarlýðý ve yönetmenlik yaptý. Mahalli radyo ve tv kanallarý için programlar hazýrladý. Konya Büyükþehir Belediyesi ve Ýl Kültür Müdürlüðünce neþredilen kitaplarda editörlük, sanat danýþmanlýðý ve grafiker olarak hizmet sundu. 1998’den itibaren bir reklam ajansýnda yöneticilik yaptý.

        Ahmet Efe, gerek söyleyiþ, gerek içerik bakýmýndan geleneksel edebiyatýmýzdan beslenir. Özellikle ilk bölümde divan þiiri ezgileri, bir aruz ahengi duyular. Sonraki bölümlerde, hele son bölümde Tekke þiirinin sesi daha baskýn.

        Belli ki Ahmet Efe; Fuzûlî, Nâbî, Þeyh Galip, Eþrefoðlu çadýrlarýnda diz çökmüþ ve hele Yunus Emre çeþmesinden tas tas sular içmiþti. Ve sanki biraz kendinden geçip “Resûlullah’a” þiirinin son beytinde þöyle deyivermiþtir:

        Özümde bin Yunus’un sevdasý gizli durur/ Evet Sensin, sâde Sen bütün varým efendim’ . Can Gazeli’nde Allah ve Peygamber sevdalýsý bir derviþ-þairin sesleniþleri, kendini hesaba çekiþleri kadar, günümüz insanýný uyarýþlarý, çaðýmýzdan hesap soruþlarý da var. 

        Kendisini tanýmama vesile olan o müstesna  eseri okuyucaya takdim ediyorum.

        (Bir garip derviþtir Yunus... Milletiyle aðlayan, milletiyle gülen. Anadolu topraðýnda yaþamýþ . Milletinin aðlayan gözü, sýzlayan kalbi, düþünen beyni olmuþ. Kelimeler dudaklarýnda feryad ederek, inleyerek, ah çekerek canlanýrmýþ... Güzelim Türkçenin mimarý olmuþ koca þair. Hep iyiye, hep güzele, hep gerçeðe çaðýrmýþ yürekten.

         O demler kaynýyormuþ Anadolu fokur fokur. Moðol yelinin estiði her yer kavruk, çatlak ve susuzmuþ... Koca Selçuklu Ýmparatorluðu çöküyormuþ çatýr çatýr. Beylikler çýkmýþ dört bir yandan. Buhran katmer katmer, dert kulaç kulaçmýþ. Kýtlýðýn çöreklendiði bir küçük köyden Yunus derler bir genç kiþi çýkmýþ yola...

         Tapduk Emre Dergâhýna düþürmüþ O'nu kader. Eðri odun girdirmez olmuþ dergâha Yunus. Özü sözü gibi doðru olsun istermiþ. Çile kazanlarýnda piþmiþ bir nice zaman. Sonra. "Var git Yunus, piþtin elhamdülillah." demiþler... Ak alnýndan güneþler doðar olmuþ Yunus'un. Yüreðinde sevgilerin en coþkulusu boy vermiþ fidan fidan. "Hak'ka aþýk olan ölmez ki" demiþ, yürümüþ ölümsüzlüðe...

        Ýlahileri insanlýðýn ufkunu aþar olmuþ. Derviþ baðrý taþ gerek Gözü dolu yaþ gerek Koyundan yavaþ gerek Sen derviþ olamazsýn... demiþ ya yine de yürümüþ o yoldan. Gariplerin, yoksullarýn, çaresizlerin dostu imiþ. Ýnanan gönlünü Allah'a adamýþ bir yiðitten baþka ne beklenir ki...

        Aþýk oldur Hak'ki sev, Hak derdine kýla deva ,Bizim için hayýr dua kýlanlara selam olsun. diyor... Sonra, belki dünya edebiyatýnda garipliðin bu denli, güzel anlatýlamayacaðý ölümsüz mýsralarý okuyor, suya, topraða, göðe... Bir garip ölmüþ diyeler Üç günden sonra duyalar Soðuk su ile yuvalar Þöyle garip bencileyin...

        Yunus bu... Aþkýn yeþerdiði gönüllere deyiþler düþmüþ, þiirler yazmýþ iþte. O'nun için önemli olan gönülmüþ. Kalp Allah'ýn evi olduðuna göre onu nasýl kýrabilirmiþiz?.. Bir kez gönül yýktýn ise bu kýldýðýn namaz deðil, Yetmiþ iki millet dahi elin yüzün yumaz deðil. diyor.

         Efsaneler misli ömründe hep bunun için yaþamýþ Yunus. Hak dostu derviþ, koca Yunus, Anadolu insanýnýn yüreðine taht kurmuþ þair... "Çöl kuraklýðýndaki gönüllere kaný, gözyaþý, tebessümü ve sevgisiyle, hayat kaynaðý vahalar donatan insan... Sular gibi sebil eden canýný, yele veren benliðini, sele veren vücudunu, oda yakan cismini, yaðmaya veren tüm varlýðýný...

          Güle güle aðlayan, aðlaya aðlaya gülen insan... Sanatçýnýn has olaný. Bir ulu dergâhýn eþiðini süpürmek nasip olursa eðer, padiþahlýðýný bile istemeyen dünya evinin... Halkýn düþmanlarýna karþý devleþen, halk adýna...

          Yaþatmak için eriyen, yaratanýn bitmez kudretinden ve güzelliðinden güç alarak sanatýyla Allah'a yaklaþan insan, Yunusum..." Daðlar ile taþlar ile çaðýrayým mevlâm seni diye diye hala senin hayalin dolaþýyor Sakarya kýyýlarýnda... Mezarýný paylaþamadýk iþte. Çünki hepimiz senin yakýnýmýzda olmaný istiyor, sana doyamýyoruz. Kurumuþ dudaklarýmýza su, yanýk baðýrlarýmýza serinliksin.

          Sen, 700, þu kadar asýr önce þimdi bile sorduðumuz sorulara cevaplar vermiþ, noksansýz yapmýþsýn öðretmenliðini. Sana kucak açmak, seni anlayarak yaþamak gerek. Hak'kýn evi gönüllerdir Gönüller yapmaya geldim. diyorsun... Gönüller yapabilseydik yeterdi...

           Müselmanem diyen kiþi þartý nedir bilse gerek Rab'binin buyruðun tutup beþ vaktini kýlsa gerek. diye, iki tek mýsra ile özetledin Ýslâm'ý. Özetini anlayabilseydik, buhran yakamýza elini geçirmiyecekti þairim... Istýrap semtimize uðramýyacaktý. Sana Caným kurban olsun senin yoluna Adý güzel, kendi güzel Muhammed. dedirten aþký duysaydýk içimizde, þu sefasý bile çektiðimiz hiç bir acýya denk olmayan fani hayatýmýz daha bir güzelleþecek, daha bir mana kazanacaktý.

          Manaya hasretiz Yunus'um biz. Manaya hasretiz... Yaramýzý Kur'an merhemiyle sarmadýkça, Allah aþkýnýn gül þerbetinden içmedikçe, sana benzemedikçe huzur bulamayacaðýz. Gel yine ilahilerinle ufuklarýmýzý ýsýtmaya, gel yine milletin için sýzlayan yüreðinle, gel yine ey þair bir milletin þair evladý...

          Yaralarýmýz var sarýlmayý bekleyen... Dertlerimiz var yumak yumak. Hicranýmýz var ki sen dayanamazsýn görmeye... Çaðlar ötesinden sunduðun müjdelerle gel... Gönüller dolusu sevgilerle gel...

         Anadolu'mun çilesiyle kavrulmuþ dudaklarýn dualara kýpýrdasýn... Dua et bize Yunus'um : Bize yaban duygular yýkýlsýn temelinden Kurtulalým Ya Rabbi sol iblis'in elinden.. diye diye…)

        Ahmet Efe, kendisyle yapýlan bir söyleþide ,küçük yaþlarda kitaba ve sanata yönelmesinde, yetiþtiði aile ortamýnýn etkili olduðunu belirterek, "Babam müftü olduðu için bizim evimizde daha çok Arapça eserlerden müteþekkil büyük bir kütüphane vardý. Biz babamýn kitaplarý arasýnda, onun sohbetleriyle büyüdük. Onun edebiyata, þiire düþkünlüðü vardý. Sanat faaliyetlerini de az çok takip ederdi, bilirdi. Bize de þiir yazmayý, kitap okumayý sevdirdi. Onlarýn bize verdiði þekil, biçim ve özle bugünlere geldiðimizi söyleyebilirim." dedi.

          Ahmet Efe, imam hatip okullarýnýn çok kýymetli olduðunu vurgulayarak yetiþmesinde itici güç olduðunu dile getirdi. Gençliðinden itibaren özgür yaþamaya ve serbest düþünmeye kendisini mecbur hissettiðini kaydeden Efe, farklý disiplinlerde eser üretmenin yapýsýna daha uygun olduðunu aktardý.

          Geçmiþe baktýðým zaman imam hatip okulunda okuduðum için Rabbime hamd ediyorum. Sonra Erzurum'da Atatürk Üniversitesi Ýslami Ýlimler Fakültesinde çok deðerli hocalarýmýz oldu. Mesela Muhammed Hamidullah merhum, üniversitemize konferans için gelmiþti. Daha baþka hocalarýmýz da vardý. Ýmam-hatip okulunda da çok faal bir öðrencilik hayatýmýz geçti. Okulun son sýnýfýnda bir yarýþmada derece almýþtým. Hikayelerim kitap olarak basýlmýþtý. Henüz 18 yaþýndaydým ve iki kitabým neþredilmiþti Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý yayýnlarý arasýnda."

          Ahmet Efe, þiirin kendisi için özel bir yeri olduðunun altýný çizerek, "Edebi çalýþmalar arasýnda þiir yazdým, romanlar, hikaye kitaplarý yayýnladým. Resim dersen zaten o ayrý bir dünya yani günlerce, saatlerce, býkmadan, usanmadan minyatürler çizdiðimi biliyorum. Ama tabii þiire biraz daha düþkünlüðüm var.

            Hem klasik divan edebiyatýmýza hem halk ozanlarýmýzýn þiirlerine aþina olmaya çalýþtým. Onlarla çok geceler geçirdim. Dolayýsýyla þiirde bir þeyler yapmaya çalýþtým ama belki biraz istikbale ait þeyler. Gelecek kuþaklar ne söyleyecek bilmiyorum kitaplarýmýz ve çalýþmalarýmýz hakkýnda." diye konuþtu.

           Yazar Efe, Konya'da bulunduðu yýllarda sinemayla uðraþtýðýna da iþaret ederek, "O dönem, çocuklara yönelik 6 uzun metraj sinema filmi çektik. Bunlardan bir tanesini Yücel Çakmaklý yönetmiþti, ben yönetmen yardýmcýsý idim. Daha sonra bana 'Sen bundan sonra yönetebilirsin.' dedi ve yönetmenlik tecrübem de oldu. 2 sinema filmi çektim, çocuklara yönelik. Dolayýsýyla hem Yeþilçam dünyasýný hem sinemayla ilgili çalýþmalarý da yakýndan takip etme imkaným oldu. Ama iþ ekonomik sebeplerden devam edemedi. Biz hem kýsa metraj 10'a yakýn çocuk filmi, hem 6 uzun metraj sinema filmi çektik. Onlar da aslýnda televizyonlarda filan oynadý." ifadelerini kullandý.

           Yücel Çakmaklý'nýn yönettiði, Çetin Tekindor'un baþrolünde olduðu Son Türbedar filmine Nurettin Özel'le birlikte senaryo katkýsý veren Ahmet Efe, Türk milletinin kendi hikayelerini anlatacaðý filmler çekilmesinin önemine deðinerek, hem fikri hem de ekonomik kapasitesi olan gençlerin sinemaya yönelmesinin deðerli olduðunu söyledi.

           Diyanet Çocuk dergisinin çýkýþýnda yer alan ve daha sonra Kandil Çocuk dergisini okurla buluþturan Efe, Türkiye'de çocuk edebiyatý alanýnda yayýncýlýk sektörünün çok ilerlediðini aktararak, "Kitaplarýmýzýn yabancý dillere çevrilmesi konusunda da gayret gösteriliyor. Arapçaya çevriliyor, Kýrgýzca oluyor, bazýlarý Ýngilizceye çevriliyor. Bir de çocuk kitaplarý için çizim yapan ressamlarýn da çok kaliteli, çok ileriye doðru gittiðini görüyor ve seviniyorum doðrusu." dedi.

         Usta yazar, geleneksel sanatlar alanýnda da Türk sanatçýlarýn ileri seviyelere geldiðini aktararak, "Ancak popüler kültür ve diðer alanlarda dünya çapýnda üretim yapan sanatçýlarýmýz olduðunu göremedim. Özellikle dijital mecralarý biraz lüzumsuz ve vakit kaybý olarak görüyorum. Google'dan filan bir þeyler sorup öðrenmek yerine insanýmýza derli toplu bir kitaptan okuyup öðrenmesini tavsiye ederim. Çünkü o mecrada bilgilerin büyük bir kýsmý belki mübalaða olmasýn ama yüzde 50'ye yakýný yanlýþ bilgilerdir. Hele hele dini mevzularda, insanlar sanki kendileri otoriteymiþ gibi istedikleri fetvayý rahatlýkla veriyor. Yani bunlardan kaçýnmak lazým diye düþünüyorum." þeklinde konuþtu.

          Ahmet Efe, dünyanýn geçip giden bir yer olduðunu dile getirerek, "Biz neticede belli bir istikamete doðru gidiyoruz. Yani kýyamete doðru gidiyoruz. Ben de hem bizi okuyan kardeþlerimize hem de kendi nefsime derim ki, 'Sen ne yapabiliyorsan, onunla meþgul ol' baþka þeyler seni çok ilgilendirmez." deðerlendirmesinde bulundu.

         Genç kuþaklara çok okumalarý yönünde tavsiyede bulunan Efe, Belki günlerce, aylarca televizyon seyreden bir adamýn kültür seviyesiyle bir ya da iki kitap okumuþ bir gencin kültür seviyesi arasýnda ciddi fark vardýr diye düþünüyor. Çünkü birisinde hem ruh, hem göz, hem beden her þeyiyle ona sahip çýkýyorsunuz, öbüründe sadece seyredip geçiyorsunuz, unutuyorsunuz. Yani unutmamak için de, kültürün kalýcý olmasý için de bu eserlere, basýlý evraka eðilmesi gerektiðini düþünüyor.

        Bizim en çok muhtaç olduðumuz kültürlü insandýr. Hem soru sorarken kültürlü hem de cevap verirken bilgili olmak icap eder der Ahmet Efe.