Eksik etekli bir katilsin, sen neftisine hasret olduðum gözlerinde yýkanýrken þiir özlemin de dibe vurduðu bazen bir tutku bazen tutulan nutku en çok da koyu gözlerine gecenin sýðýndýðým, yalnýzlýk ve ölüm kokan ufku bir bir deþip de içimi eþleþen uzakta sönmeyen o feri, ocaðýmda çýkmadan da yangýn yâdýnda dünün tesellilerle ördüðüm günü yarýna çýkmak adýna belki de kestirmeden gittiðim yolun kaldýrým saçlarýnda esen rüzgâra meyleden öfkem kimine göre eksik kimine göre þanlý kimine göre susuz ve sessizce kendine yolunda meyleden.

Tabiri caiz olmasa keþke bunca acýnýn kasvetinde saklý iken terennüm…

Dik acýlý bir açý olmasaydý keþke kalem, tesir altýnda kalmadan kendine biçtiði yol ve þiir ile þairin ara sýra yüzü gülen.

Bir hane iken saklandýðý.

Bir hare iken yakalandýðý.

Bir hezeyan bir coþku bir de elem, esefle söylenen bulutlara verdiðim emeði gözyaþýma üstüme baþýma da çamur sýçramadan ölmeliydim aslýnda dünde neyse kalan günü derme çatma bir býçakla deþip de yarýn olmanýn hayalini dünde unuttuðum canhýraþ sözcüklerim ve kalemin kuruduðu ýssýz bir çölün efendisi iken hüzün adsýz bir þiirde döktüðü yaþý sadece içine akýtan nefesi ve ölü nefsi ve tüm acýlarý…

Bir potada da eridi mi iklim:

Baþýna buyruk rüzgârýn çöreklendiði…

Bilinmezin þerh düþtüðü bilindik ne varsa örselendiði.

Diri ve dingin bir yas:

Diþli ve ateþli bir yara gibi iken masallarda cirit atan kalem ve verdiði fetva.

Griden ruhu göðün gaipten gelen coþkunun söndüðü.

Beyazýn nefesinde acýnýn kafesinde ve iþte imgeleri kefen ile örttüðü bir teselli nasýl ki tecelli edecektir bilinmedik bir vakit kalemin nazýnda salýnan sayfalarca akit en çok þairin imzasý ve ruhunun kýrýk tokasý eþref saatini de beklerken zamanýn zanlarýn sustuðu zemherinin nöbeti renklerin küstüðü gök kuþaðýnýn karanlýða tünediði o mezar sessizliðinde mantýk dýþý bir harede hamlanmýþ iken kalem ve iþte dönenmediði artýk bir semazen edasýyla etmeyi dilediði o veda nasýl da sýkýþýverdi diþlerinin arasýna.

Bir düþ takvimidir ruhuma asýlý bazen toksin bazen merhem acýnýn yarasýný kâh büyüten kâh azat eden.

Renklerse hummalý ve çýlgýnca bir seyirden geçen.

Gölgeden ibaret olsa bile zaman, mekânsa hoyrat bir esinti ve iþte diþ bileyenlere düþ takvimimi sunduðum bir o kadar zarif bir esinti ve de zeytin dalý.

Baðdaþ kurduðum kadar barýþamadým da gitti hani günle:

Hep mi dün hep mi yarýn?

Anda saklý varlýðým ve mevcudiyetime bandýðým bir özlem kimliksiz deðil kifayetsiz hiç deðil belki de kindar zalime bir söylem çocuk kalmadan geçip gidemezken kendimden baðdaþýk duygular resitali ve sözcüklerin ederi nice þiire zimmetli ve nice masal nice deneme göðün profili saklý iken þiirin hikâyesinde…